Η ΔΙΚΗ ΕΝΟΣ ΑΚΟΜΑ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΣΤΙΣ ΣΕΡΡΕΣ

Γράφει ο Νίκος Σακελλάριος

Την Τρίτη 9 Απριλίου 2019 εκδικάστηκε στο Μονομελές Πρωτοδικείο Σερρών η υπόθεση ενός Συλλόγου, που ιδρύθηκε καθόλα νομότυπα από κατοίκους του νομού Σερρών τον Ιανουάριο του 2018 με την επωνυμία «Αδελφότητα Ντόπιων Σερραίων Κύριλλος και Μεθόδιος». Πρωτεργάτρια στη διαδικασία παύσης του Συλλόγου στάθηκε η χρυσή αυγή και η άκρως εθνικιστική οργάνωση Π.Ο.Π.Σ.Μ. (Πανελλήνια Ομοσπονδία Πολιτιστικών Συλλόγων Μακεδονίας). Μια Ομοσπονδία που δημιουργήθηκε το 2014 επί Σαμαρά, με παρότρυνση και φυσική παρουσία πρώην πρεσβευτών π.χ. Μαλλιάς, καθώς και δημοσιογράφων, όπως ο Παναγιώτης Σαββίδης, που είχε στήσει το περιστατικό με τα ΑΤΜ για τη χρυσή αυγή. Βασικό ρόλο διαδραματίζει ένας συνταξιούχος στρατιωτικός, ο Γεώργιος Τάτσιος, καταγόμενος από τη Στάρτσοβο της Βουλγαρίας. Πρόκειται για την Ομοσπονδία που είχε διοργανώσει στην ουσία τα εθνικιστικά συλλαλητήρια σε Θεσσαλονίκη, Αθήνα, καθώς και σε άλλες πόλεις, η οποία δεν δείχνει να έχει το παραμικρό πρόβλημα συνύπαρξης με τη ναζιστική χρυσή αυγή. Έτσι κι αλλιώς, όλα αυτά τα χρόνια όλος αυτός ο συρφετός είναι μαζί τους.

Κύριος σκοπός αυτής της Ομοσπονδίας είναι να καταφέρουν πλήγματα στους ντόπιους μακεδονικούς σλαβόφωνους συλλόγους, που το μόνο που θέλουν είναι να μπορούνε να τραγουδάνε δημόσια τα τραγούδια των προγόνων μας. Τελικός σκοπός της Ομοσπονδίας: η παύση της λειτουργίας των ντόπιων συλλόγων. Πάνω σ’ αυτό έχουν εργαστεί σκληρά, έχοντας σημαντική υποστήριξη απέξω και από μέσα. Δεν τους αρέσει να υπάρχουν σύλλογοι στη κεντρο-δυτική Μακεδονία, που τραγουδούν και σε μια άλλη γλώσσα. Σε μη ελληνική γλώσσα. Σε γλέντια, σε πανηγύρια, σε γάμους, καθώς και σε άλλες εκδηλώσεις στις πλατείες των χωριών, αλλά και σε κέντρα διασκέδασης, πολλές φορές φτάνουν ή/και ξεπερνάνε τα χίλια άτομα. Με μεγάλη παρουσία νέων ανθρώπων. Μπορεί αυτά να είναι αόρατα για τα συστημικά ΜΜΕ. Είναι ωστόσο μια πραγματικότητα σε δεκάδες χωριά, με τοπικές ντόπιες ορχήστρες. Ευτυχώς, ειδικά τα τελευταία χρόνια δημιουργούνται όλο και περισσότερες ορχήστρες με πολύ νέα παιδιά. Αυτό δεν άρεσε ασφαλώς στους εθνικιστικούς κύκλους. Αφού κατάφεραν και απέτρεψαν να δημιουργηθεί πριν μερικά χρόνια στην Πτολεμαΐδα μια ένωση ντόπιων μακεδονικών συλλόγων, τώρα επανέρχονται. Ο εν λόγω πρόεδρος της ΠΟΠΣΜ ανέλαβε να τρομοκρατήσει τον Σύλλογο των Σερρών. Είχε προηγηθεί βέβαια η αποστολή απειλητικών επιστολών προς τους 300 του ελληνικού κοινοβουλίου, με όρους στρατιωτικών δικαστηρίων της περιόδου 1940-50 για τη διακρατική συμφωνία μεταξύ Ελλάδας και Δημοκρατίας της Μακεδονίας. Όπως και τότε, έτσι και τώρα έκαναν λόγο περί «εσχάτης προδοσίας» και εκτόξευαν απειλές για «ποινή θανάτου».

Πριν από τη διεξαγωγή της δίκης όλος ο οχετός -από τη ναζιστική χρυσή αυγή, τον «στοχ(κ)ο», το τοπικό τηλεοπτικό κανάλι, την εφημερίδα «ΠΡΩΤΟ ΦΛΕΓΜΑ», την «ΕΣΤΙΑ»- είχαν φροντίσει με συκοφαντικά δημοσιεύματα να δημιουργήσουν κλίμα εναντίον τόσο του Συλλόγου όσο και προσώπων. Έγραψαν με μπογιές έξω από το σπίτι ενός από τα μέλη του Συλλόγου. Βανδάλισαν με σπρέι το αυτοκίνητο ενός άλλου. Πραγματοποιούσαν απειλητικά τηλεφωνήματα προς τα μέλη του Συλλόγου και ασκούσαν έντονη πίεση προς τα φιλικά και συγγενικά πρόσωπα προκειμένου να τους απομονώσουν και να τους αποκηρύξουν.

Η δίκη πραγματοποιήθηκε τελικά με όρους ανισοβαρείς. Ένας δικηγόρος ως εκπρόσωπος του Συλλόγου, τρεις από την άλλη πλευρά (ο δικηγόρος της ΠΟΠΣΜ, καθώς και δύο ακόμα δικηγόροι από τον Δικηγορικό Σύλλογο Σερρών). Το αποτέλεσμα ήταν να καταθέτουν δύο μάρτυρες από τον Σύλλογο και πέντε από την πλευρά των διωκτών του ντόπιου συλλόγου. Δεν έφταναν όμως αυτά. Τόσο η πρόεδρος όσο και η εισαγγελέας δεν φρόντιζαν να τηρείται η τάξη, με αποτέλεσμα σε όλη τη διάρκεια της δίκης να έχουμε ένα κλίμα όπου οι δικηγόροι της άλλης πλευράς όχι μόνο έπαιρναν τον λόγο αυθαίρετα, αλλά είχαν την άνεση να μιλάνε επί παντός επιστητού. Την ίδια στιγμή, από τον δικηγόρο υπεράσπισης του Συλλόγου, ο λόγος αφαιρούνταν με διάφορες προφάσεις και προσχήματα. Παρουσίασαν σωρεία από ψευδείς πληροφορίες. Τάχα μέλος του Συλλόγου διακηρύσσει -και μάλιστα γραπτώς- την αυτονομία της Μακεδονίας. Στην πραγματικότητα, διάβαζε τη Διακήρυξη του  Ίλιντεν. Πρόκειται για το μανιφέστο μέσα στο οποίο οι επαναστάτες της εποχής εκείνης προπαγάνδιζαν την αυτονομία της Μακεδονίας, υπόδουλης τότε στον ζυγό της οθωμανικής κυριαρχίας. Ούτε μία στιγμή δεν δόθηκε στον δικηγόρο η δυνατότητα –από την πρόεδρο- να εξηγήσει ότι επρόκειτο για ένα ιστορικό ντοκουμέντο, μια ιστορική ανακοίνωση από το 1903. Η πρόεδρος που, ενώ επέμενε να μη γίνεται αναφορά σε ιστορικά γεγονότα, επέτρεπε στους διώκτες του Συλλόγου να μιλούν για τη βυζαντινή και τη ρωμαϊκή εποχή, για τον Μ. Αλέξανδρο, τον Φίλιππο ή τον Αμύντα, χωρίς την παραμικρή διακοπή. Κατά τη διάρκεια της δίκης  ακούστηκε μέσα στη δικαστική αίθουσα μέχρι και η λέξη «ανόητη» σε βάρος μάρτυρα που υπερασπιζόταν τον Σύλλογο. Καμία απολύτως αντίδραση από την πλευρά της προέδρου. Η απόφαση του δικαστηρίου θα βγει εν καιρώ. Μάρτυρες υπεράσπισης του Συλλόγου ήταν δύο αξιόλογοι πανεπιστημιακοί καθηγητές, ο Κ. Τσιτσελίκης από το τμήμα Βαλκανικών, Σλαβικών και Ανατολικών Σπουδών στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας και η Αλ. Ιωαννίδου, Σλαβολόγος-Γλωσσολόγος στο Εθνικό Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών.

Δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία για ποιο λόγο πάνε να σβήσουν τον Σύλλογο. Τον έχουν ιδρύσει άνθρωποι, των οποίων η μητρική γλώσσα είναι η «κομμένη γλώσσα». Μ’ αυτόν τον εξαιρετικά εύστοχο τρόπο την έχει χαρακτηρίσει ο σπουδαίος ποιητής Μάρκος Μέσκος, με καταγωγή από χωριό της Έδεσσας, που έφυγε πρόσφατα από τη ζωή. Ομώνυμος τίτλος του βιβλίου «Η κομμένη γλώσσα». Αν τελικά η απόφαση του δικαστηρίου είναι αρνητική για τη συνέχιση λειτουργίας του Συλλόγου, τότε θα πρόκειται για μία ακόμα απορριπτική απόφαση από τα ελληνικά δικαστήρια σε σχετική υπόθεση. Η πρώτη υπόθεση που είχε απασχολήσει τα δικαστήρια ήταν η «Στέγη Μακεδονικού Πολιτισμού», με έδρα τη Φλώρινα. Απορρίφθηκε σε κάθε βαθμό, δικαιώθηκε όμως τελικά στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο. Το ελληνικό κράτος καταδικάστηκε και κλήθηκε να πληρώσει χρηματικό πρόστιμο. Με τα χρήματα εκείνα ανατυπώθηκε το «Αμπετσένταρ» του 1925. Η δεύτερη υπόθεση αφορούσε έναν Σύλλογο της Κεντρικής Μακεδονίας, με το όνομα «Ρουσσαλίες». Αυτή είναι η τρίτη υπόθεση που φτάνει στα ελληνικά δικαστήρια. Ήδη η δίκη αυτή έχει πάρει διεθνείς διαστάσεις δίωξης ενός νόμιμου Συλλόγου. Ο δημοκρατικός κόσμος της Ελλάδας έδειξε με κάθε τρόπο τη συμπαράστασή του προς εμάς. Φυσικά αν περάσει η φασίζουσα δίωξη και κλείσουν τον πολιτιστικό σύλλογο, η Ελλάδα θα βρεθεί για μια ακόμα φορά να απολογείται και στα διεθνή fora.

Θα αφήσει ο δημοκρατικός κόσμος της Ελλάδας να περάσει η άποψη της εθνικιστικής παραφροσύνης; Είμαστε ακόμα στην περίοδο του καλοκαιριού του 1959, όταν υποχρέωναν τους κατοίκους ολόκληρων χωριών να ορκίζονται ότι «δεν θα ομιλούν το σλαβικό ιδίωμα»; Φαίνεται, όμως ότι η ΠΟΠΣΜ θέλει να μας γυρίσει σε ακόμα χειρότερες καταστάσεις: της περιόδου του ρετσινόλαδου επί δικτατορίας Μεταξά.

*Το άρθρο είναι δημοσιευμένο στο 1ο φύλλο (Μάης 2019) της εφημερίδας «Η Κόκκινη».