Tο ξύρισμα του κάδρου,
Ή αλλιώς, οι περιπέτειες του πολιτιστικού συλλόγου «Αδελφότητα Ντόπιων Σερραίων Κύριλλος και Μεθόδιος».

Αναδημοσιεύουμε στην ιστοσελίδα της «Κόκκινης» την ανακοίνωση που εξέδωσε ο πολιτιστικός σύλλογος «Κύριλλος και Μεθόδιος» για την πρόσφατη δικαστική του περιπέτεια, μόνο και μόνο επειδή προσπάθησε να διασώσει και να καταγράψει τραγούδια και πολιτιστικά στοιχεία στη ντόπια, μακεδονική γλώσσα.

Η εφημερίδα μας είχε δημοσιεύσει αναλυτικό ρεπορτάζ του Νίκου Σακελλάριου, που ήταν αυτόπτης μάρτυρας στη δίκη κατά του συλλόγου και στην προσπάθεια φίμωσής του.

«Είμαστε κάτοικοι του νομού Σερρών, ως επί το πλείστον ντόπιοι.

Το Νοέμβριο του 2017 ιδρύσαμε έναν πολιτιστικό σύλλογο. Στο καταστατικό του εξηγούσαμε τις ανάγκες της ύπαρξής του. Μεταξύ άλλων για τη διάσωση και διατήρηση της ντόπιας γλώσσας που μιλούν οι ντόπιοι Σερραίοι, αλλά και για τη διατήρηση και προβολή της παράδοσής μας, όπως κάνει και κάθε πολιτιστικός σύλλογος (Θρακιώτες, Σαρακατσαναίοι, Πόντιοι, Μικρασιάτες και άλλοι).

Λίγο καιρό μετά δεχθήκαμε τη μήνη και την μηνυτήρια αναφορά από τον τότε πρόεδρο της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Πολιτιστικών Συλλόγων Μακεδόνων (ΠΟΠΣΜ) για «πράξεις εσχάτης προδοσίας που τιμωρούνται με την ποινή του θανάτου» (!) και ειδικότερα για
«επιβουλή της εδαφικής ακεραιότητας της Ελλάδας», ενώ ακολούθησε και η αναφορά εναντίον μας του βουλευτή της Χρυσής Αυγής Ηλία Παναγιώταρου (το κείμενο της οποίας ήταν αντιγραφή του κειμένου της ΠΟΠΣΜ).

Ακολούθησε προανάκριση όχι μόνο του διοικητικού συμβουλίου αλλά και όλων των μελών του συλλόγου. Έτσι κληθήκαμε να παράσχουμε εξηγήσεις στην υποδιεύθυνση ασφάλειας όλα τα μέλη που ήταν γραμμένα στο καταστατικό του συλλόγου. Οι ερωτήσεις δύο: «Ποια είναι η ντόπια γλώσσα;» και «ποιοι είναι αυτοί που τη μιλάνε;», όσο για τις απαντήσεις που δώσαμε ήταν ίδιες με ό,τι θα απαντούσαν άλλοι πεντακόσιοι είκοσι δυο τυχαίοι κάτοικοι του νομού Σερρών που θα τους
γίνονταν οι ίδιες ερωτήσεις.

Για να μην μακρηγορήσουμε, από την εξέταση των απαντήσεων μας ο εισαγγελέας έκρινε πως δεν υφίσταται απειλή για την εδαφική
ακεραιότητα της Ελλάδας και ούτε κανένα άλλο ποινικό αδίκημα εκ μέρους μας και έστειλε τη μήνυση στο αρχείο. Παρόλα αυτά κατόπιν στράφηκε δικαστικά με ανακοπή εναντίον της απόφασης αναγνώρισης του συλλόγου μας, επειδή έκρινε πως ο σύλλογος μας με τη χρήση του όρου «ντόπια γλώσσα» στο καταστατικό του παραπλάνησε την ειρηνοδίκη που τον αναγνώρισε, ώστε η ίδια να θεωρήσει ότι
αναφερόμαστε στην ελληνική γλώσσα και πως είναι αντίθετος με τη δημόσια τάξη επειδή αποσκοπεί στη δημιουργία μίας διακριτής γλωσσικής και πολιτιστικής κοινότητας σε παραμεθόριο περιοχή.

Εδώ θα παρακαλέσουμε την προσοχή σας γιατί το σκεπτικό είναι λίγο σύνθετο: Ξεγελάσαμε την ειρηνοδίκη με την αναφορά μας σε ντόπια γλώσσα γιατί εμείς εννοούσαμε μια γλώσσα που δεν υπάρχει (τα
ντόπια) και η ειρηνοδίκης κατάλαβε μια γλώσσα που υπάρχει (τα ελληνικά).

Ο εισαγγελέας όμως «θεώρησε» πως η ντόπια γλώσσα υπάρχει και εμείς προσπαθήσαμε να το κρύψουμε στο καταστατικό μας και ο τρόπος που βρήκαμε να το κρύψουμε ήταν να το αναφέρουμε. Στο τέλος μείναμε με την απορία, τα ντόπια είναι επικίνδυνα όταν υπάρχουν ή όταν δεν υπάρχουν; Τα γεγονότα τράβηξαν το ενδιαφέρον και ενός πανελλαδικού τηλεοπτικού καναλιού, του Star Channel, που τον Νοέμβρη του 2018 έστειλε επί τόπου (στην Ηράκλεια Σερρών) μια δημοσιογράφο για να πάρει συνέντευξη από δύο μέλη του συλλόγου. Η συνέντευξη αυτή -για την ακρίβεια πολύ μικρά τμήματά της – προβλήθηκε τις επόμενες μέρες στο κεντρικό δελτίο του σταθμού με τον πιο ευφάνταστο τρόπο. Τίτλος του ρεπορτάζ «Σέρρες: φιλοσκοπιανή οργάνωση μαθαίνει στα παιδιά τραγούδια για την αλύτρωτη
Μακεδονία» (!) και «Τραγουδά για την αλύτρωτη Μακεδονία το νέο ουράνιο τόξο στις Σέρρες» (!). Το οπτικοακουστικό υλικό που προβλήθηκε είναι ένα μοντάζ από τμήματα της συνέντευξης μαζί με πλάνα από κάποιο σχολειό της Βόρειας Μακεδονίας, όπου τα παιδάκια τραγουδούν για τη χώρα τους, όπως και στα σχολεία όλων των χωρών του κόσμου. Το βίντεο είναι από εποχή πριν από την κύρωση της
Συμφωνίας των Πρεσπών και αποκαλούν φυσικά τη χώρα τους σκέτη Μακεδονία.
Δυστυχώς αυτό το κατασκευασμένο συκοφάντημα, που κραυγάζει ότι είναι ψέμα, προβάλλεται ακόμα και τώρα στην ηλεκτρονική σελίδα Σερραϊκού καναλιού. Πάνω στο συγκεκριμένο δείγμα fake news έγινε και επερώτηση στη Βουλή (από τον ανεξάρτητο-πρώην ΑΝΕΛ- βουλευτή Δημήτρη Καμένο).

Σχεδόν όλα τα ΜΜΕ, έντυπα, διαδικτυακά και τηλεοπτικά, όλο αυτόν τον καιρό, μας έχουν βαφτίσει «φιλοσκοπιανούς», «ύποπτους», «υποκινούμενους», «αυτονομιστές».
Προσπαθήσαμε να συγκεντρώσουμε τις κατηγορίες που έχουν εξαπολυθεί εναντίον μας, μέχρι και τις πιο «συνωμοσιολογικές», και θα προσπαθήσουμε με ψυχραιμία και καλή προαίρεση να τοποθετηθούμε απέναντί τους. Μας κατηγορούν λοιπόν ότι:
1. Ο σύλλογος «υφαρπάζει» την λέξη ντόπιος από όλους τους κατοίκους του νομού.
Ότι δηλαδή ο σύλλογος παραπλάνησε την ειρηνοδίκη Σιδηροκάστρου,
αποκρύπτοντας ότι με τον όρο «ντόπια γλώσσα» δεν εννοούσε την ελληνική, αλλά εννοούσε μια γλώσσα που, όπως υποστηρίχθηκε στο δικαστήριο της εισαγγελικής ανακοπής, δεν υπάρχει σε κανένα χωριό του νομού Σερρών. Σε αυτή την «ανύπαρκτη» γλώσσα στηρίχθηκε ο φόβος μιας «υπαρκτής» απειλής.
Χρησιμοποιήθηκε από τους αντιδίκους (τον παρεμβαίνοντα υπέρ της εισαγγελικής ανακοπής Δικηγορικό Σύλλογο Σερρών) το παράδειγμα της Νιγρίτας, μιας κωμόπολης σχεδόν μόνο με ντόπιους ανέκαθεν ελληνόφωνους, προς απόκρυψη άλλων χωριών του νομού, όπου ομιλούνται και τα ντόπια. Ερωτήθηκε επίμονα η μάρτυράς μας «περί σλαβοφωνίας» στην οδό Μεραρχίας, με αποτέλεσμα οι αντίδικοί μας να εγκλωβιστούν στο ίδιο τους το επιχείρημα… γιατί διάλεξαν τις δύο
ασφαλέστερες περιοχές, τη Νιγρίτα και την οδό Μεραρχίας, διοικητικό κέντρο της πρωτεύουσας του νομού.

Δηλαδή για να μας πείσουν για την ελληνοφωνία και μόνο, όλων των κατοίκων του νομού, καλού κακού πρέπει να διαλέξουν από πού θα
πάρουν δείγμα.

Επισφράγισμα αυτού του έωλου επιχειρήματος δεν θα μπορούσε να είναι άλλο από τη χρήση ως μάρτυρα ενός δίγλωσσου δασκάλου, κατοίκου του χωριού Βαμβακόφυτο-Σάβιακ Σερρών που κατέθεσε ότι στο χωριό του ούτε αυτός ούτε κανείς άλλος δε μιλά ούτε μιλούσε μετά το ’44 άλλη γλώσσα πλην της ελληνικής.

Άλλος μάρτυρας των αντιδίκων, καθηγητής φιλόλογος, κατέθεσε στο
ακροατήριο όχι το πώς έχει η πραγματικότητα, αλλά το πώς κατά την άποψή του θα έπρεπε να έχει η πραγματικότητα. Ότι δηλαδή με τον όρο «ντόπιος» (χωρίς άλλο προσδιορισμό) δε θα πρέπει να εννοείται διακριτά, όπως και εννοείται σύμφωνα με τα διδάγματα της κοινής πείρας στη Μακεδονία, μόνο ο σε όποιο βαθμό ομιλών και την επίμαχη ντόπια γλώσσα που δεν είναι η ελληνική, αλλά ο όρος θα πρέπει να
χρησιμοποιείται μόνο για το σύνολο των γηγενών, που περιλαμβάνει και τους ως άνω, αλλά και αυτούς που όμως τους λέμε διακριτά όχι ντόπιους, ή έστω σκέτους ντόπιους, αλλά Νταρνάκες, Παγγαιορίτες, Νιγριτινούς κλπ., δηλαδή και για τους σε απροσδιόριστο βάθος γενεών αποκλειστικά ομιλούντες την ελληνική γηγενείς.

Οι εναντίον μας μάρτυρες όταν βλέπουν μπροστά στον καθρέφτη ας ομολογούν το είδωλο και όχι φανταστικά πράγματα. Όταν λέμε «ντόπιοι», χωρίς άλλο προσδιορισμό, όλοι ξέρουμε σε ποιούς αναφερόμαστε.

2. Ο σύλλογος υποστηρίζει ότι όλοι οι ντόπιοι είναι σλάβοι. Αυτή η μανιχαϊστική ρητορική είναι ψευδής. Ο σύλλογος, όχι μόνο δεν έχει γράψει ότι όλοι οι ντόπιοι είναι σλάβοι, ούτε καν ότι είναι όλοι σλαβόφωνοι, αντιθέτως αναφέρεται σε ελληνόφωνους, σλαβόφωνους, ρομανίφωνους και βλαχόφωνους ντόπιους, που πάντως είναι όλοι τους (και οι τρεις τελευταίες κατηγορίες) και ελληνόφωνοι (Φωνή
του Τόπου μας, τεύχος 1 και 3).

3. Ο σύλλογος έχει μοναδική επιδίωξη την ανάδειξη της ντόπιας γλώσσας (μητρικής γλώσσας για μας). Ότι δηλαδή όλοι οι υπόλοιποι σκοποί που περιγράφονται στο καταστατικό του συλλόγου διαλαμβάνονται μόνο για την επίτευξη της επικύρωσης του καταστατικού του σωματείου […] καθώς ο οριζόμενος σε αυτό σκοπός, πάρα την αναλυτική περιγραφή του δεν ήταν εν τέλει σαφής» (όπως αναγράφεται στην ανακοπή του εισαγγελέα). Τα πεπραγμένα του συλλόγου στον ένα χρόνο λειτουργίας του, είναι – πέρα από την καταγραφή κάποιων παροιμιών στην ντόπια γλώσσα και αναφορά σε τραγούδι από τον κάμπο των Σερρών- κείμενα σχετικά με θέματα υγείας, θρησκείας, άρθρα για τον κλασικό πολιτισμό, για τη δημοκρατία και την φιλοσοφία στην αρχαία Ελλάδα, λογοτεχνικά κείμενα και λογοτεχνικός διαγωνισμός, αγροτικά θέματα, θέματα εκπαίδευσης (σε όλα τα τεύχη του περιοδικού μας), ακόμα και επιστημονικό άρθρο για στοιχεία δόμησης και σεισμικής προστασίας.

Και από δραστηριότητες: κοπή της βασιλόπιτας τον Γενάρη 2018,
δεντροφύτευση στα χωριά Μελενικίτσι και Λιμνοχώρι Σερρών, καθαρισμός του χώρου της πανήγυρης της Σκοτούσσας, θρησκευτική εκδήλωση στην εορτή Κυρίλλου και Μεθόδιου, δωρεά ενός αναπηρικού αμαξιδίου και τριών σακιών με πλαστικά καπάκια για την αγορά ακόμη ενός στους νεφροπαθείς του νομού Σερρών,
βραδιά ποίησης στην πανσέληνο 26 Αυγούστου 2018.

Συγχρόνως με αυτά, ο σύλλογος αναγκάστηκε και δημοσίευσε (ή απέστειλε αλλά ποτέ δεν δημοσιεύτηκαν) και κείμενα -απαντήσεις- σχετικά με τον διασυρμό του (εφημερίδες Εστία, Καθημερινός Παρατηρητής Σερρών). Δε υπάρχει καμία εμμονή με την ντόπια γλώσσα στο σκεπτικό του συλλόγου και καμία μονομέρεια στους
σκοπούς του. Το ότι ο σύλλογος δικάστηκε όχι για αυτά που έκανε, αλλά για αυτά που απέκρυψε ή που υποτίθεται ότι θα ήθελε να κάνει, συνιστά τον ορισμό της προληπτικής δίωξης.

4.Η ίδρυση του συλλόγου είναι απότοκο της συμφωνίας των Πρεσπών και συμπίπτει χρονικά με αυτή. Όταν φτιάξαμε το σύλλογο το Νοέμβριο του 2017 δεν είχε αρχίσει καν η συζήτηση για την συμφωνία των Πρεσπών.

Ωστόσο, οι διώκτες μας (ΠΟΠΣΜ, Χρυσή Αυγή, Δικηγορικός Σύλλογος Σερρών) χρησιμοποίησαν την Συμφωνία των Πρεσπών ως το άνοιγμα του ασκού του Αιόλου για «αυτονομιστικές κινήσεις», με χαρακτηριστική φράση «τα φαντάσματα είναι εδώ». Και ενώ στο
σύνολό τους οι ως άνω διώκτες μας έχουν δράσει για την ακύρωση της Συμφωνίας (άρθρα στον Τύπο, συλλαλητήρια) την επικαλέστηκαν στη δίκη εναντίον μας ονομάζοντάς την εμφατικά νόμο του Κράτους! Η χρήση της για πρώτη φορά μετά την κύρωσή της, σε δικαστική αίθουσα, καθιστά τους αντιδίκους μας ως τους έμπρακτους επικυρωτές της (!).

5. Ο σύλλογος μιλά για αυτόνομη Μακεδονία. Όχι, βέβαια, δεν μιλούμε πουθενά για αυτόνομη Μακεδονία. Δε μας ενδιαφέρει καμιά αυτόνομη Μακεδονία και καμία αλλαγή συνόρων – κάτι τέτοιο θα σήμαινε πόλεμο – τον οποίο μισούμε.

Αυτή η κατηγορία βασίστηκε στη δημοσίευση της διακήρυξης του Κρουσόβου στη «Φωνή του Τόπου μας». Η “Διακήρυξη του Κρουσόβου” του 1903 (Φωνή, τεύχος 4) αποτελεί για εμάς ένα ιστορικό κείμενο-ντοκουμέντο, με αξιοσημείωτη για την εποχή του ευαισθησία στην πολυπολιτισμική σύνθεση της Μακεδονίας εκείνης της εποχής, και ένα ιστορικό παράδειγμα ισότητας μεταξύ όλων των επαναστατών,
ανεξαρτήτως φυλής, εναντίον της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.

Αυτά είναι που μας αρέσουν στο πνεύμα της διακήρυξης. Όσο για το ποθούμενο της «αυτόνομης Μακεδονίας», στο οποίο αναφέρεται η διακήρυξη, αποτελεί ιστορικό γεγονός στη συγκεκριμένη χρονική περίοδο, δηλαδή το 1903, σε εδάφη που τότε κυριαρχούνταν από την Οθωμανική Αυτοκρατορία και δεν έχει καμία σχέση με την ιστορική
πραγματικότητα από το 1913 και μετά, όταν δηλαδή ορίστηκαν τα σύνορα μέχρι και σήμερα.

6. Ο σύλλογος βάζει θέμα μειονότητας. Ποτέ και πουθενά δεν αναφερθήκαμε σε μακεδονική μειονότητα. Αναφερθήκαμε σε ντόπια γλώσσα και ντόπιες παραδόσεις. Ο σύλλογος μας είναι πολιτιστικός, γι’ αυτό και τα ενδιαφέροντά του αφορούν σε πολιτιστικά προϊόντα: γλώσσα, παράδοση, τραγούδι.

Δε μας είναι άγνωστο ότι υπάρχουν πολιτικοί φορείς που θέτουν θέμα μακεδονικής μειονότητας. Εμείς, ωστόσο, δεν είμαστε πολιτικός φορέας, ούτε και σύλλογος που εγείρει παρόμοια θέματα. Είμαστε πολιτιστικός σύλλογος αποτελούμενος από ανθρώπους που έχουν
ανάγκη να ασχοληθούν με την κουλτούρα των πατεράδων και των γιαγιάδων τους.

7. Ο σύλλογος είναι φιλοσκοπιανός. Ο σύλλογος δεν είναι φιλοσκοπιανός. Όχι περισσότερο τουλάχιστον από ότι είναι …φιλοαθηναϊκός, φιλοθεσσαλονικιός η φιλοσοφιανός, κλπ. Το πνεύμα που μας εμπνέει είναι η αγάπη για τον συνάνθρωπο από όπου και αν κατάγεται, όποιας εθνικότητας και αν είναι. (καταστατικό άρθρο 1
παρ/φος 2).

8. Υπάρχει πίσω από όλα ένας οργανωτής. Στο σύλλογο μας υπάρχουν άνθρωποι που ασχολούνται περισσότερο ή λιγότερο –ανάλογα με τις δυνατότητές τους- με την πολιτιστική μας κληρονομιά. Δεν ιεραρχούμε τα μέλη μας με βάση το βαθμό ενασχόλησης/γνώσης, η δημοκρατία και η ισονομία είναι πολιτισμικό αγαθό που μας εμπνέει εντός και εκτός του συλλόγου. Γι αυτό, αγαπούμε τον κλασικό πολιτισμό, (βλέπε Φωνή τεύχη 2 και 3) χωρίς ωστόσο να είμαστε δέσμιοι της αρχαιότητας.

9. Ο σύλλογος χρηματοδοτείται μυστικά από «σκοτεινά κέντρα», από όπου βρήκε τα λεφτά για τους δύο Πανεπιστημιακούς μάρτυρες υπεράσπισης.

Αυτό που δεν μπορεί να συλλάβει ο νους κάποιων είναι, πως υπάρχουν άνθρωποι που κινούνται αυτοβούλως, από το δημοκρατικό τους αίσθημα και προσέτρεξαν υπέρ ημών στη δικαστική μας περιπέτεια, χωρίς να ζητήσουν ούτε ένα ευρώ, και τους ευχαριστούμε ολόψυχα για την αλληλεγγύη τους.

Δυστυχώς, πρέπει να απαντήσουμε και στη δημόσια τοποθέτηση του προέδρου του Δικηγορικού συλλόγου Σερρών, που σε τοπικό κανάλι ανέφερε ακόμη και το ίδρυμα Σόρος (!) περί «μυστικής χρηματοδότησης». Από τη στιγμή που η δίωξη του συλλόγου ξεκίνησε με κατηγορίες προθέσεων και τράφηκε με εθνικιστικές κινδυνολογίες, λογικά κατέληξε στις θεωρίες συνομωσίας, στις οποίες αδυνατούμε να απαντήσουμε, καθώς δε συνάδουν με καμία λογική σκέψη.

Οι θεωρίες συνομωσίας δεν χρειάζονται καμία απόδειξη, για την ακρίβεια μετατρέπουν σε όπλο τους την έλλειψη αποδείξεων και διασπείρουν μια ανολοκλήρωτη κατηγορία ξέροντας πως
απευθύνονται σε ένα «εκπαιδευμένο» κοινό που θα τη συμπληρώσει.

10. Ο σύλλογος διακηρύσσει σε κείμενο της εφημερίδας του «Φωνή του Τόπου μας», τεύχος 4, την άποψη ότι το όνομα της Μακεδονίας «πρέπει να το χαρίσουμε με ευχαρίστηση, ας μην είμαστε μικρόψυχοι και ‘’γραικύλοι’’».

Πράγματι, τα παραπάνω γράφτηκαν στην εφημερίδα μας, αν και αποκρύφτηκε η συνέχεια: «Τι έχασαν οι Ρωμαίοι που χάρισαν παντού το όνομά τους; Ποιό είναι το συμφέρον μας στα βαλκάνια;». Αυτή η τελευταία κατηγορία εναντίον μας έμελε να γίνει φάντασμα μετά την κύρωση της συμφωνίας μεταξύ Ελλάδας και Βόρειας Μακεδονίας.

Καμία απόλυτη και ρητή θέση δεν επιθυμούμε να πάρουμε σε σχέση με αυτήν, εμείς είμαστε πολιτιστικός σύλλογος, αλλά μας είναι ευχάριστο που, καμιά φορά έστω και σπάνια, η ιστορία εκδικείται.

Ένα κλασικό καψόνι στο οποίο υποβάλλονταν οι νεοσύλλεκτοι φαντάροι ήταν να ξυρίσουν το κάδρο ενός ήρωα του ‘21. Η δοκιμασία αυτή, μέσω της υπερβολής της, φυσικοποιούσε τη νέα αντίληψη περί αλήθειας και ψεύδους και δίδασκε στους νεοσύλλεκτους πως εδώ που ήρθαν πρέπει να ξεχάσουν ό,τι ήξεραν για τη λογική σκέψη και την ελεύθερη βούληση.

Εδώ, λογικό είναι ό,τι είναι διαταγή και η πραγματικότητα δε θα διαμορφώνεται στο έξης από την προσωπική αντίληψη αλλά από το κέλευσμα της στρατιωτικής ιεραρχίας, το οποίο απαγορεύεται να κρίνουν. Οφείλουν να το ακολουθήσουν τυφλά. Αυτή η τακτική
δεν έμελε να μείνει περιορισμένη πίσω από τις μάντρες των στρατοπέδων κατατάξεως, πέρασε σε όλη την κοινωνία σε ό,τι αφορά τα «εθνικά θέματα». Όλοι μας εκπαιδευτήκαμε «να ξυρίζουμε το κάδρο» και το κάναμε πράξη αρκετές φορές στη ζωή μας.

Υπάρχουν θέματα όπως το επίμαχο –της «σλαβοφωνίας»- για το
οποίο η άρνηση στο να αναγνωριστεί δε χρησιμοποιεί το κριτήριο της αλήθειας αλλά την εθνικιστική γραμμή. Αυτή η πρακτική κάνει έναν «ειδήμονα» μηνυτή μας να μιλά εξ ονόματος όλων των διγλώσσων (δηλ. και σλαβοφώνων) Σερραίων- «Όλοι οι κάτοικοι του νομού Σερρών απεχθάνονται να μιλούν το βουλγαρικό ιδίωμα γιατί εξαναγκάστηκαν να το μάθουν με τη βία εντός του διαστήματος τριών βουλγαρικών
κατοχών»-.

Με αυτήν τη «λογική» στήθηκε ένας τοίχος από ψέματα εναντίον μας,
τα οποία αυτονομήθηκαν πλήρως από την πραγματικότητα, με αποτέλεσμα να φτιάξουν μια φανταστική κατάσταση, όπου εντός της είμαστε «αυτονομιστές, κατάσκοποι, υποκινούμενοι, επικίνδυνοι». Αρθρογράφοι και συνεντευξιαζόμενοι υπερθεματίζουν πάνω σε πράγματα και απόψεις που ποτέ δεν εξέφρασε ο σύλλογος, αλλά άλλοι εναντίον του.

Σε ένα τέτοιο περιβάλλον απόλυτης σύμπνοιας περί του επικινδύνου της ύπαρξής μας και του εθνικού καθήκοντος της πάταξής μας, κάθε τύπου προσωπικό ή συλλογικό συμφέρον μπορεί να εκπληρωθεί μέσω της αυτοπροβολής (ποιος θα ξυρίσει δηλαδή καλύτερα το κάδρο).

Αυτό αφορά σε μία μεγάλη κλίμακα καλοθελητών, αλλά και σε διαφόρους τύπους δράσης εναντίον μας, όπου δυστυχώς η γκάμα περιέλαβε από μηνύσεις και λασπολογία μέχρι δραστικότερες -πιο νυχτερινές- ενέργειες, με βανδαλισμούς αυτοκινήτων και γραμμένα συνθήματα που περιελάμβαναν ονομαστικές απειλές θανάτου κατά
μελών μας.

Αυτός είναι λοιπόν ο νεοελληνικός πολιτισμός (έστω μεγάλο μέρος του)
που περιφρουρεί πολύτροπα την κληρονομιά του και εθελοτυφλεί μπροστά στην δυνατότητα ενός σύγχρονου παρόντος κατανόησης και αποδοχής. Για χάρη μιας παράλογης τρισχιλιετούς ιστορικής συνέχειας στην Μακεδονική γη, με μεγάλα άλματα από την αρχαιότητα στο βυζάντιο και από εκεί κατευθείαν στο σήμερα, παραβλέποντας την πολυπολιτισμική νεότερη ιστορία του Μακεδονικού χώρου.
Αυτός ο νεοελληνικός πολιτισμός, δυστυχώς, αναπαράγει τον σύγχρονο εαυτό του με τέτοιον τρόπο, που αποκλείει την δυνατότητα από ένα μελλοντικό να βρει κάτι της προκοπής από αυτόν για να διασώσει.

Είμαστε ένας πολιτιστικός σύλλογος που αντιλαμβάνεται τον πολιτισμό ως αποδοχή των διαφορών των ανθρώπων και ως κτίσιμο γεφυρών μεταξύ των κατοίκων του νομού μας. Προσπαθούμε για την αναγνώριση των διαφορών της κληρονομιάς μας με στόχο τον πλουραλιστικό πλούτο, σε μία πλουσιότερη σε χρώματα, ρυθμούς και λόγο επανένωσή μας, για ένα μέλλον που θα μας χωράει
όλους δίχως να μας συνθλίβει.

Είμαστε πολιτιστικός σύλλογος που θέλει να διασώσει την κληρονομιά των βιωμάτων, των αναμνήσεων, της νοσταλγίας, της αγάπης που τραγουδιόταν σε διαφορετικές διαλέκτους και γλώσσες, μα πάντα σήμαινε το ίδιο πράγμα.
Η περιπέτειά μας δείχνει πως κάτι τέτοιο σήμερα είναι πολύ πιο δύσκολο εγχείρημα από όσο είχαμε φανταστεί.

Αυτό μας πείθει ότι η προσπάθειά μας αξίζει περισσότερο, γιατί όσο πιο δύσκολο είναι να παραγάγουμε πολιτισμό σήμερα, τόσο πιο απαραίτητο τελικά είναι.

Ηράκλεια, 06/05/2019
Αδελφότητα Ντόπιων Σερραίων Κύριλλος και Μεθόδιος