Σημείωμα της Σύνταξης της «Κόκκινης«

«Αδύνατη η συγκρότηση επαναστατικού προλεταριακού κόμματος στην Ελλάδα χωρίς την πάλη κατά του εθνικισμού γενικά και ειδικότερα στο μακεδονικό». Αυτή η φράση του Παντελή Πουλιόπουλου αποτελεί τον βασικό άξονα της σκέψης του, πάνω στο μακεδονικό ζήτημα.

Για να συγκροτηθεί η επαναστατική εργατική πρωτοπορία στην Ελλάδα θα πρέπει να ανοίξει ασυμφιλίωτα μέτωπα με τις κυριότερες, έστω, πτυχές της κυρίαρχης ιδεολογίας. Το μακεδονικό ζήτημα ανήκει στον πιο βαθύ πυρήνα των ιδεολογημάτων της αστικής τάξης στην Ελλάδα. Και τα εγκλήματα του ελληνικού κράτους απέναντι στην εθνική μακεδονική μειονότητα είναι κυριολεκτικά ο κρυμμένος σκελετός στη ντουλάπα της ιστορίας του ελληνικού αστισμού.

Ακόμη και σήμερα, που έχουν μόλις συμπληρωθεί 70 χρόνια από το τέλος του εμφυλίου πολέμου, το ελληνικό κράτος κωφεύει στις εκκλήσεις για επιστροφή των «μη Ελλήνων το γένος» –δηλαδή των εθνικά Μακεδόνων- πολιτικών προσφύγων και των απογόνων τους.

Πράγματι, οι ελάχιστοι υπέργηροι αντάρτες που έχουν επιβιώσει ως τώρα στην εξορία, μαζί με τους απογόνους τους, αποτελούν σοβαρή και διαρκή απειλή για το ελληνικό κράτος. Επειδή η παρουσία τους είναι η ζωντανή απόδειξη πως η τόσο καταπιεσμένη εθνική μακεδονική μειονότητα δεν λύγισε, δεν αφομοιώθηκε, δεν λησμόνησε την ιστορία της και τις πολιτιστικές της παραδόσεις. Και παραμένει ζωντανός μάρτυρας της εκδικητικής πολιτικής των Ελλήνων αστών και του κράτους τους.  

Γι’ αυτό όλες οι ελληνικές κυβερνήσεις αποκηρύσσουν μετά βδελυγμίας την προφανή αλήθεια για την ύπαρξη μακεδονικής μειονότητας στην Ελλάδα. Γι’ αυτό και οι συνεχείς πολιτικοί εκβιασμοί σε βάρος του μικρού μακεδονικού κράτους στα βόρεια σύνορα, εκβιασμοί που κατέληξαν πρόσφατα στην ιμπεριαλιστική συνθήκη των Πρεσπών που αναβαθμίζουν το ελληνικό κράτος σε «Νονό» των Βαλκανίων και τοποτηρητή-χωροδεσπότη των ιμπεριαλιστών στην ευρύτερη περιοχή.

Ο Παντελής Πουλιόπουλος έγραψε το κείμενο «Το Μακεδονικό Ζήτημα και οι Κομμουνιστές» ενώ βρισκόταν φυλακισμένος στην Ακροναυπλία από τη δικτατορία του Μεταξά.

Οι τροτσκιστές επαναστάτες που ακολουθούσαν ως ηγέτη τον Πουλιόπουλο εκείνη την περίοδο, μέσα και έξω από τις φυλακές της δικτατορίας, ήταν μόλις λίγο περισσότεροι από τα δάχτυλα των δύο χεριών. Αν ο Πουλιόπουλος έμοιαζε με τους επικεφαλής της σημερινής Αριστεράς της «περιορισμένης ευθύνης» και των ανύπαρκτων προοπτικών, θα περιοριζόταν να γράφει πάνω σε ζητήματα περισσότερο ανώδυνα, που να μην τον φέρνουν, αυτόν και την ομάδα του, σε ακόμη μεγαλύτερη απομόνωση μέσα στον κόσμο και το κίνημα.  

1. Koj го побива постоењето на до ден денес нерешеното, национално македонско прашање во грчка, бугарска и српска Македонија, е без сомнеж лакеј на буржоазијата.

2. Кој го побива историското ослободително движење на Македонците, е или неук и мора да ја научи историјата на тоа движење и нејзините национални херои, или е повторно лакеј на една од трите угнетувачки буржоазии.

3. Ова движење до сега е задушувано во крв и предавство, или претрпе штетна, со оглед на интересите на македонските работници и селани, експлоатација од страна на балканската буржоазија (посебно бугарската).

4. Ова движење може повторно да се развие под нови поволни историски услови – социјални, економски (безмилосната експлоатација на македонските маси од освојувачките национални буржоазии, аграрното прашање итн.) политички (внатрешна криза на балканските држави, војна) и културни услови.

5. Кој ја побива оваа можност е слеп или се прави слеп, ако не е лакеј на националистичките подјармувачи на многу-страдалниот македонски народ.

6. Комунистите, соочени со скршените и предадените национално-ослободителни движења или со етничкото чистење и подјармување на нивните национални буржоазии не ги затвораат очите и не стануваат обожувачи на „свршен чин“. Тие нема да ја одрекуваат стварност на национално угнетување на нацијата и нејзиниот копнеж (во срцето и душата не секој македонски работник) и да се урне националниот синџир еден ден. Комунистите овие ослободителни копнежи на македонскиот народ ги прават свои и гласно го изјавуваат од сега неговото право за самоопределување, до отцепување ако така посакаат. Тие секојдневно ги бранат непосредните национални барања, економски, политички, културни и така ја подготвуваат идниот револуционерен сојуз на социјалното револуционерно движење на пролетаријатот со националното револуционерно движење на Македонците против заедничкиот непријател: балканската буржоазија.

Панделис Пулиопулос

Акронафплија, мај 1940

*You can read the text in Greek

*You can read the text in English