Σημείωμα της Σύνταξης της εφημερίδας «Η Κόκκινη», φύλλο 4, Οκτώβρης 2019

Η κυβέρνηση και τα ΜΜΕ υποκρίνονται πως οι εγκλωβισμένοι/ες της Μόριας και των υπόλοιπων στρατοπέδων συγκέντρωσης στα νησιά είναι ένα «δυσβάστακτο πρόβλημα» που πρέπει με κάποιο τρόπο το ελληνικό κράτος να το διαχειριστεί.

Δεν υπάρχει μεγαλύτερη απάτη από αυτό. Οι πρόσφυγες και μετανάστ(ρι)ες που βρίσκονται στην Ελλάδα, αφού διέσχισαν με βαρκούλες το Αιγαίο ή πέρασαν μέσα από τα ναρκοπέδια του Έβρου, μόλις που ξεπερνούν τα 70.000 άτομα. Τούτη η χώρα δέχεται κάθε χρόνο δεκάδες εκατομμύρια τουριστών και δεν μπορεί να βρει αξιοπρεπή καταλύματα για μερικές δεκάδες χιλιάδες ανθρώπους;

Ούτε το οικονομικό κόστος είναι σοβαρό επιχείρημα, μια και καταβάλλονται δισεκατομμύρια ευρώ από την Ευρωπαϊκή Ένωση για τη συντήρηση των εγκλωβισμένων στην Ελλάδα προσφύγων και μεταναστ(ρι)ών. Η κόλαση της Μόριας και των άλλων στρατοπέδων δεν είναι αποτέλεσμα έλλειψης μέσων, αλλά συνειδητή επιλογή, πρώτα της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ και σήμερα της κυβέρνησης της Δεξιάς. Στόχος να εξαθλιωθούν ακόμη περισσότερο οι κολασμένοι που έχουν φτάσει εδώ. Έτσι ώστε η Ελλάδα να πάψει να θεωρείται ελκτικό πέρασμα για τους εξαθλιωμένους από τις χώρες της φρίκης και του πολέμου.

Όμως, υπάρχει και ένας ακόμη σημαντικότερος λόγος για την κυβέρνηση Μητσοτάκη: Να μεταμορφώσει τους/τις μετανάστ(ρι)ες σε μπαμπούλα για τους φιλήσυχους νοικοκυραίους. Να στοχοποιήσει τα παιδάκια-πρόσφυγες που παλεύουν κάθε μέρα για να πάνε στο σχολείο. Να στήσει πάνω στις φιγούρες τους -και αυτές των μανάδων τους επίσης – το σκιάχτρο της απειλής για τη δημόσια τάξη και την ασφάλεια.

Μισανθρωπιά και αχρειότητα είναι το πρόγραμμα της Δεξιάς

Με άλλα λόγια, η κυβέρνηση επιχειρεί να μπετονάρει τον κόσμο της Δεξιάς, αλλά και όσο μπορεί πλατύτερα κοινωνικά στρώματα με το δηλητήριο της μισανθρωπιάς και του ρατσισμού. «Δεν νοείται φύλαξη συνόρων δίχως την ύπαρξη νεκρών» διαλαλούσε παλιότερα ο δεξιός πολιτευτής Θάνος Πλεύρης. «Δεν θα μπορέσουμε να σταθούμε στα πόδια μας, αν δεν φορτώσουμε όλες τις ευθύνες στους πλέον εξαθλιωμένους» μοιάζουν να λένε τα στελέχη της κυβέρνησης που προετοιμάζονται για σκληρές επιθέσεις στο εργατικό εισόδημα και τα δημοκρατικά δικαιώματα.

Η μισανθρωπιά και το μίσος απέναντι στους πιο ανήμπορους είναι το δείγμα γραφής της κυβέρνησης ακόμη και στα πιο απλά ζητήματα. Ο δεκαεφτάμηνος Παναγιώτης Ραφαήλ που έπρεπε να περιμένει τα χρήματα από την αλληλεγγύη του κόσμου για να μεταφερθεί στη Βοστώνη για θεραπεία προκειμένου να σωθεί η ζωή του, όπως και η μικρή Αλεξία, που ο ΕΟΠΠΥ δεν εγκρίνει τη θεραπεία της σε κέντρο αποκατάστασης στη Γερμανία για τη σφαίρα που δέχτηκε αναίτια στο κεφάλι, είναι χαρακτηριστικές περιπτώσεις στις οποίες η κυβέρνηση της ΝΔ δεν είναι απλώς ανάλγητη αλλά αποδεικνύεται αχρεία.

«Όλα τα δάχτυλα ίσα δεν είναι και όλοι να τρώνε δίκιο δεν είναι» σημείωνε σκωπτικά ο ποιητής Γιάννης Νεγρεπόντης στα «Μικροαστικά» του. Τώρα, η κυβέρνηση της Δεξιάς και ο Υπουργός Υγείας Κικίλιας ομολογούν ανοιχτά πως αυτό που γράφτηκε ως ποιητική υπερβολή είναι ατόφιο το πρόγραμμα της Νέας Δημοκρατίας. Μαζί με τη συμπλήρωση: «Ούτε είναι δίκιο να πηγαίνουν όλοι σχολείο ή να θεραπεύονται στο νοσοκομείο«. Οι ακριβές θεραπείες αρμόζουν μόνο για τους γόνους των πλουσίων, όχι για τα παιδιά της πλέμπας. Και όλα αυτά την ώρα που πρόσφυγες και μετανάστ(ρι)ες χάνουν κατά δεκάδες χιλιάδες το δικαίωμά τους σε δημόσια περίθαλψη με τη στέρηση του ΑΜΚΑ.

Όσο για τα παιδιά των μεταναστ(ρι)ών αμφισβητείται ακόμη και το δικαίωμα πρόσβασής τους στο σχολείο. Και η κυβέρνηση βρίσκεται μόλις στους πρώτους μήνες της θητείας της.

Είναι η κυβερνητική αντιμεταναστευτική επιχείριση που ξαναδίνει ευκαιρίες στους ναζιστές να αναπτυχθούν ξανά μέσα στον κόσμο και να δημιουργήσουν γεγονότα όπως στον «ξεσηκωμό των νοικοκυραίων» στα Βρασνά της Βόλβης στον νομό Θεσσαλονίκης στις 22 Οκτώβρη.

«Όταν τελειώσουν οι κυρίαρχοι ό,τι είχανε να πούνε, τότε θα μιλήσουν οι κυριαρχούμενοι» (Μπ. Μπρεχτ)

Το πρόγραμμα των γενικευμένων νεοφιλελεύθερων επιθέσεων και της μετακύλισης της ευθύνης στους/τις μετανάστ(ρι)ες δεν μπορεί να περάσει εύκολα. Παντού στον πλανήτη ξεσπούν εξεγέρσεις και μαζικότατες κινητοποιήσεις ενάντια στον νεοφιλελευθερισμό και τη φτωχοποίηση. Από τη Χιλή και το Εκουαδόρ μέχρι την Αλγερία, το Σουδάν, την Αίγυπτο, τον Λίβανο και το Χονγκ Κονγκ, ο εργατόκοσμος δείχνει τις τελευταίες ημέρες πως έχει βαρεθεί να είναι ο ηττημένος της Ιστορίας. Οι εργάτ(ρι)ες κατακτούν τους δρόμους, ανατρέπουν πολιτικές και κάνουν τις κυβερνήσεις να τρέμουν.

Ο μόνος τρόπος για να αποφύγει η κυβέρνηση Μητσοτάκη τις μαζικές κινητοποιήσεις που γίνονται ντόμινο σε όλον τον πλανήτη, είναι να καταφέρει να περάσει το ρατσιστικό της δηλητήριο, να κάνει τον κόσμο να οργιστεί ενάντια στους αναγκεμένους, τους πρόσφυγες τους/τις μετανάστ(ρι)ες. Το ζήτημα της αλληλεγγύης με τους πιο ταπεινούς δεν είναι ένα από τα πολλά θέματα της πολιτικής ατζέντας. Είναι κορυφαία μάχη για την Αριστερά που αξίζει το όνομά της.

Η Αριστερά που καταφέρνει να κερδίσει μάχες και να αλλάξει τα πράγματα είναι η Αριστερά που αναλαμβάνει να υπερασπίσει τα πιο χτυπημένα κομμάτια των εκμεταλλευομένων και όλα τα εξιλαστήρια θύματα της Ακροδεξιάς. Που τολμά να απαιτήσει να πληρώσουν οι πλούσιοι και όχι οι μετανάστ(ρι)ες. Που δίνει τη μάχη ενάντια στον πόλεμο και τον μιλιταρισμό. Που στέκεται δίπλα σε κάθε θύμα καταπίεσης, στις γυναίκες, τους λοατκια+ ανθρώπους και τις καταπιεσμένες εθνικές μειονότητες. Και που οργανώνει τον κόσμο των από κάτω για να παλέψει.

Τετάρτη 23 Οκτώβρη 2019