Γράφει ο Χάρης Παπαδόπουλος

Στις 4 Νοέμβρη 1944, πριν 78 χρόνια, έγινε η μάχη του Κιλκίς.
Ήταν η μεγαλύτερη στρατιωτική πανωλεθρία που έπαθαν ποτέ οι συμμορίες των δοσίλογων και των ταγματασφαλιτών συνεργατών των ναζί. Και η δύναμη που τους συνέτριψε ήταν φυσικά ο στρατός του ΕΛΑΣ.

Στην 9ωρη μάχη του Κιλκίς συγκρούστηκαν κάπου 9.000 φιλοναζί δοσίλογοι και ισάριθμος περίπου αριθμός ανταρτών του ΕΛΑΣ.
Έχασαν τη ζωή τους πάνω από 100 (ίσως 180) μαχητές και μαχήτριες του ΕΛΑΣ. Οι απώλειες των ταγματασφαλιτών ξεπερνούσαν τους 1.500 νεκρούς, ενώ σημαντικός αριθμός από αυτούς εκτελέστηκαν μετά από τη μάχη.

Ο «σοβαρός» απολογητής των Ταγμάτων Ασφαλείας κ. Στάθης Καλύβας υπολογίζει πως οι εκτελεσθέντες εκείνης της ημέρας ήταν κάπου ανάμεσα τους χίλιους με τρεις χιλιάδες δοσίλογους.

Όπως και να έχει, ακόμη και αν ο υπολογισμός αυτός είναι υπερβολικός, η 4η Νοέμβρη 1944 ήταν μια μέρα κάθαρσης από την κοπριά του ελληνικού δοσιλογισμού.

Δυστυχώς, τις εκπληκτικές επιτυχίες του αντάρτικου στρατού του ΕΛΑΣ τις κατέστρεψε η ηγεσία του ΕΑΜ και του ΚΚΕ που, στις συμφωνίες του Λιβάνου και της Καζέρτας, δέχτηκε να μπει στην «εθνική» κυβέρνηση Γεωργίου Παπανδρέου, παραχωρώντας όλη τη χώρα που απελευθέρωσε ο ΕΛΑΣ στην εξουσία της αστικής τάξης.
Όσοι ταγματασφαλίτες γλύτωσαν το τιμωρό χέρι των ανταρτών και του λαού και παραδόθηκαν από τον ΕΛΑΣ στην κυβέρνηση Παπανδρέου και τους Άγγλους, θα οπλιστούν από αυτούς τον Δεκέμβρη 1944 για να πολεμήσουν τον λαό στη μάχη της Αθήνας.
Αλλά αυτό είναι πια μια άλλη ιστορία που πρέπει να αναλυθεί ξεχωριστά.