«Η ανυπακοή, στα μάτια όποιου έχει διαβάσει ιστορία,

είναι η προπατορική αρετή του ανθρώπου.

Από την ανυπακοή γεννήθηκε η πρόοδος,

από την ανυπακοή και η επανάσταση».

Όσκαρ Ουάιλντ

Γράφει η Κική Σταματόγιαννη

Η υπεράσπιση των φοιτητ(ρι)ών που έσπασαν το λουκέτο και μπήκαν στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών αντιμετωπίζοντας την επίθεση των ΜΑΤ έδειξε τα πολύ καλά αντανακλαστικά του κόσμου της Αριστεράς και των κινημάτων. Το ίδιο απέδειξαν και οι πολύ μαζικές διαδηλώσεις στην επέτειο του Πολυτεχνείου, τρεις μέρες μετά. Η κυβέρνηση της ΝΔ και των ΜΑΤ δεν θα έχουν καθόλου στρωμένο και εύκολο τον δρόμο μπροστά τους για να επιβάλλουν την κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου και το γενικότερο κλίμα καταστολής. Και η μάχη για το Άσυλο μόλις έχει ξεκινήσει.

Η κυβέρνηση του δόγματος «Νόμος και Τάξη»

Είναι αλήθεια πως και η κυβέρνηση της ΝΔ και η προηγούμενη του ΣΥΡΙΖΑ δεν δίστασαν και δεν θα διστάσουν να χρησιμοποιήσουν τα ΜΑΤ ενάντια στο κίνημα. Όμως, υπάρχει μια σημαντική διαφορά: ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν υποχρεωμένος να ελιχθεί πολύ περισσότερο ανάμεσα στην καταστολή και τις κούφιες αριστερές κορώνες, για να μη χάσει την επαφή με το ακροατήριό του. Αντίθετα η ρεβανσιστική Δεξιά δεν έχει τέτοιους περιορισμούς. Γι’ αυτό και τολμούν τα επιφανή ακροδεξιά στελέχη της, όπως ο Βορίδης, να μιλούν ανοιχτά για την «αναγκαστικότητα» της κρατικής βίας. Γι’ αυτό και τα ΜΑΤ, η απροκάλυπτη κατάργηση του Ασύλου μέσα στο κατακαλόκαιρο και η γενικευμένη καταστολή της Αστυνομίας γίνονται σημαία και σύμβολο της κυβέρνησης Μητσοτάκη. Διότι το δόγμα «Νόμος και Τάξη» επιχειρεί να κάνει τον Μητσοτάκη όχι «πρωθυπουργό όλων των Ελλήνων», αλλά απόλυτο ηγέτη του στρατοπέδου των ‘νοικοκυραίων’. Η κυβέρνηση της ΝΔ επιχειρεί την ενσωμάτωση της όλης Ακροδεξιάς μέσα στον χώρο της με δύο εργαλεία: το ένα είναι τα ΜΑΤ. Το άλλο: η παραληρηματική εκστρατεία ενάντια στους/στις μετανάστ(ρι)ες, που δήθεν απειλούν την ελληνική κοινωνία (βλ. Σημείωμα της Σύνταξης, σελ. 3).

«Θα σου δείξω τον φόβο σε μια χούφτα χώμα» – Τ.Σ. Έλιοτ

Απέναντι στην έφοδο της ρεβανσιστικής (ακρο)Δεξιάς με τα ρόπαλα των ΜΑΤ, το κίνημα και η Αριστερά έχουν σύμμαχο και βοηθό πρώτα από όλα την πολιτική συγκυρία: Οι μαζικές διαδηλώσεις και οι επικές συγκρούσεις με τις δυνάμεις καταστολής είναι το παγκόσμιο γεγονός της εποχής. Από το Χονγκ-Κονγκ ως τη Χιλή, από τη Βολιβία και την Αϊτή ως το Ιράκ και τον Λίβανο. Σε όλο τον πλανήτη τα ρόπαλα και τα δακρυγόνα της Αστυνομίας δείχνουν μονάχα τον φόβο και τη γύμνια των κρατούντων. Αντίθετα, τα κινήματα στους δρόμους αποδεικνύουν έμπρακτα το θάρρος και τις αντοχές τους, όχι την αδυναμία τους. Και είναι ζήτημα χρόνου να μεταφερθεί το κύμα των πολυπληθών διαδηλώσεων και στην Ελλάδα το επόμενο διάστημα.

Δεύτερος παράγοντας που μπορεί να ‘δέσει’ όλο τον κόσμο των διαδηλωτ(ρι)ών απέναντι στην κυβέρνηση της Δεξιάς είναι η αλληλεγγύη και η συμπαράσταση όλων των κομματιών που κατεβαίνουν για να διεκδικήσουν τα δικαιώματά τους στο δρόμο. Εργατικές κινητοποιήσεις, νεολαιίστικες δράσεις, αντιρατσιστικές και αντισεξιστικές κινηματικές δραστηριότητες και κάθε άλλη διεκδικητική κίνηση καταπιεσμένων και εκμεταλλευόμενων, έχουν απόλυτο συμφέρον να υπερασπίσουν και να συμπαρασταθούν σε όποιο κομμάτι, αγώνα, συλλογικότητα ή οργάνωση δέχεται επίθεση από το κράτος και την Αστυνομία. Έτσι, η αλληλεγγύη του κινηματικού κόσμου που εκφράστηκε μαζικά για τους δύο συντρόφους μέλη του «Ξεκινήματος» που συνελήφθησαν, ξυλοφορτώθηκαν και οδηγήθηκαν στο δικαστήριο με εξωφρενικές κατηγορίες -όπως έγινε και με όλα τα νέα παιδιά που είχαν την ίδια ακριβώς τύχη το βράδυ της 17^ης Νοέμβρη στα Εξάρχεια- δείχνει τον δρόμο που θα μας κάνει άτρωτες/ους απέναντι στις σκευωρίες και τα ψέματα κυβέρνησης, Αστυνομίας και ΜΜΕ.

Αυτός είναι ο τρόπος για να μεταστρέψουμε το κλίμα που καλλιεργούν η Δεξιά και τα ΜΜΕ και προσπαθούν να επιβάλλουν οι επιχειρήσεις εκκένωσης των καταλήψεων και η προκλητική καθημερινή στρατιωτική κατοχή των Εξαρχείων από τις διμοιρίες των ΜΑΤ.

Το δίκιο θα κριθεί στον δρόμο.

Έτσι γινόταν πάντοτε. Έτσι θα γίνει και τώρα.

(Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Η Κόκκινη» στο φύλλο Νο 5, Δεκέμβρης 2019)