Με αφορμή τη βράβευση με Όσκαρ καλύτερης ταινίας του Μπονγκ Τζουνγκ Χο για τα «Παράσιτα»

ένα σχόλιο για την πιο αγαπημένη μας από τις ταινίες του δημιουργού, το «SNOWPIERCER» (all aboard for the revolution)

Γράφει ο Χάρης Παπαδόπουλος

Σήμερα που –πολύ δίκαια και σωστά!- σάρωσε στα όσκαρ η ταινία «Παράσιτα» του Μπονγκ Τζουνγκ Χο, δεν μπορώ να αντισταθώ στο να κάνω αναφορά σε μια άλλη ταινία του ίδιου δημιουργού που την αγάπησα πολύ και παθιασμένα!

Αναφέρομαι στο «Snowpiercer»,  την πρώτη αγγλόφωνη ταινία του. Εδώ μεταφερόμαστε σε ένα δυστοπικό μέλλον, αν και η επιστημονική φαντασία είναι μόνο η αφορμή: «De te fabula narratur«, «για σένα μιλάει ο μύθος» φαίνεται να λέει ο δημιουργός της ταινίας στον θεατή, και αυτό γίνεται ξεκάθαρο σε κάθε καρέ της ταινίας.

«Όλος ο κόσμος είναι ένα καράβι και η ανθρωπότητα είναι οι επιβάτες του» έγραφε ο Σαίξπηρ. Σ’ αυτό εδώ το έργο η ανθρωπότητα όλη (όση έχει επιζήσει από μια κλιματική καταστροφή στο μέλλον) έχει επιβιβαστεί σε ένα τεράστιο τρένο που διασχίζει αέναα τον παγωμένο πλανήτη.

Οι επιβάτες των τελευταίων βαγονιών ζουν σε ελεεινές συνθήκες και βιώνουν ανελέητη καταστολή από τη φρουρά του ιδιοκτήτη του τρένου. Έτσι, εξεγείρονται και προχωρούν με οργή και πάθος προς τη μηχανή. Όμως, πλησιάζοντας στον στόχο τους, περνούν μέσα από τα βαγόνια όλο και πιο βολεμένων και τακτοποιημένων επιβατών, που θεωρούν την ατμομηχανή «ιερή» και «ανέγγιχτη» και την αλλαγή του στάτους κβο ως βλασφημία.

Αλλά και οι εξεγερμένοι έχουν πολύ σοβαρό λόγο για να μη σταματήσουν την πορεία προς τα εμπρός. Η αιτία του ξεσηκωμού τους είναι η απαγωγή των μικρών παιδιών των τελευταίων βαγονιών από τους φρουρούς του τρένου. Γι’ αυτό και προχωρούν ακάθεκτα, ελπίζοντας να τα πάρουν πίσω, παρά το μακελειό σε κάθε βήμα τους!

«Keep your place!  Accept your place» είναι το επαναλαμβανόμενο μότο της εξουσίας απέναντι στους ταπεινούς και ολότελα περιφρονημένους επιβάτες των ξεχασμένων πίσω βαγονιών.

Κι ένα βρώμικο κι ελεεινό παπούτσι γίνεται το έμβλημα της ανατροπής! Το παπούτσι το εκσφενδονίζει ένας φτωχοδιάβολος των πίσω βαγονιών προς την εκπρόσωπο του ιδιοκτήτη του τρένου, αγανακτισμένος για την απαγωγή του μονάκριβού του παιδιού. Το παπούτσι μεταμορφώνεται σε σύμβολο της απείθειας και της αναρχίας για τους κυρίαρχους και τις «δυνάμεις της τάξης», που παίρνουν πολύ σοβαρά αυτή την απειλή.

Και η «δικαιοσύνη» της εξουσίας θα πέσει πάνω στον φουκαρά που το πέταξε βαριά σαν σφυρί.

Ταινία σπουδαία και στοχαστική, που δεν της λείπει ούτε ο οίστρος ούτε η δράση,

θα είναι πραγματικά κρίμα να την προσπεράσετε και να μην ψάξετε να τη βρείτε!