Σαν σήμερα, 16 Δεκέμβρη 1974, έφυγε από τη ζωή ο ποιητής της καρδιάς μας, ο Κώστας Βάρναλης.

Ανεβάζουμε εδώ λίγους στίχους από το πιο αγαπημένο μας από τα ποιήματά του. Πρόκειται για την «Καμπάνα», το ποίημα που έγινε σημαία και μανιφέστο για γενιές επαναστατ(ρι)ών και «προδοτών του έθνους»:

Όλα τελειώνουνε
και όλα περνάνε
ιδέες βασίλισσες
κακογερνάνε.
Στις νέες ανάγκες σου
-κόπος βαρύς!-
σκοπούς αλάθεφτους
κοίτα να βρεις!

Αν είναι η σκέψη σου
πριν από σένα
δεν είναι απόκομα
θεού και γέννα:
τη σκλάβα σκέψη σου,
σκλάβα δετή,
σου ‘τηνε πλάσανε
οι Δυνατοί!

Φτωχέ, σου μάραναν
κόποι και πόνοι
τη θέληση άβουλη,
πιωμένη αφιόνι!
Αν είν’ ο λάκκος σου
πολύ βαθύς,
χρέος με τα χέρια σου
να σηκωθείς!

Τ΄ άσκημα χέρια σου,
των όλω αιτία,
βαστάνε μάργελη
την Πολιτεία.
Βγαίνει απ’ τα χέρια σου
κάθ’ αγαθό,
του ωραίου περίθετο
το χρυσανθό.

Κι όπου σε σφάζουνε
δεμένον πίσου,
να βρόνταα άξαφνα
σεισμός αβύσσου,
χίλια αστροπέλεκα:
«Δεν είναι μπρος,
είν΄ από πίσω σου
κρυφός ο οχτρός!»