[Ο στρατιώτης Σ. Βαν Γκέντερεν, που έζησε την κόλαση των ναζιστικών στρατοπέδων, σ’ ένα γράμμα του προς το «Κρουζεΐνταρ» (που βγαίνει για τους άλλους στρατιώτες στην Ιταλία) μιλά για τη δράση των τεταρτοδιεθνιστικών στελεχών μέσα στα ναζιστικά στρατόπεδα συγκέντρωσης. Δίνουμε παρακάτω τις κυριότερες περικοπές από το γράμμα του αυτό:
«… Τροτσκιστές υπήρχαν μέσα στα στρατόπεδα συγκέντρωσης εκατοντάδες, ίσως και χιλιάδες απ’ αυτούς. Τα ονόματα πολλών από αυτούς μας είναι γνωστά. Μπροστά μου, καθώς γράφω, βρίσκεται ένας κατάλογος από πενήντα νέους εργάτες, γυναίκες και άνδρες που περηφανεύονταν να ονομάζονται τροτσκιστές.
«Ο κάθε ένας απ’ αυτούς βρήκε τον θάνατο στο Άουσβιτς, Μπούχενβαλντ, Ματχάουζεν ή σε κάποιο άλλο από τα στρατόπεδα κόλασης του Ναζισμού. Ο κάθε ένας απ’ αυτούς πέθανε για την πίστη του στα ιδανικά της εργατικής τάξης, που είναι και τα ιδανικά της ανθρωπότητας.
«Ένας ήταν ο Μαρσέλ Χικ, ο Γάλλος δάσκαλος και φίλος μου. Οργάνωσε μια μαρξιστική ομάδα στα κατάμεσα των συρματοπλεγμάτων του Μπούχενβαλντ. Ανάλαβε με δραστηριότητα την υπεράσπιση των συγκαταδίκων του. Και για τη μαχητικότητα και το ηρωικό παράδειγμα που έδωσε στους άλλους εργαζόμενους, ο Μαρσέλ Χικ στάλθηκε στο Ντορά –απ’ όπου κανείς δεν τον ξαναείδε ζωντανό.
Άλλος ήταν ο Ζαν Μισλέρ, εκδότης της «Βεριτέ» της πρώτης παράνομης εφημερίδας που εκδόθηκε στη Γαλλία επί γερμανικής κατοχής. Κι αυτός επίσης πέθανε σε στρατόπεδο συγκεντρώσεως. Οι Τροτσκιστές ήταν αυτοί που έγραψαν τη μόνη εφημερίδα «Αρμπάϊτερ ουντ Σολντάτ» («Εργάτης και Στρατιώτης»), η οποία παρότρυνε τους Γερμανούς στρατιώτες να επαναστατήσουν ενάντια στους αξιωματικούς τους και ενάντια στον Ναζισμό και η οποία τους υπενθύμιζε τις παραδόσεις της Ρόζας Λούξεμπουργκ και του Καρλ Λήμπνεχτ. Ολόκληρη η Συντακτική Επιτροπή βρήκε τον θάνατο από τα χέρια των εκτελεστών του Χίμλερ.
«Τέτοιοι ήταν οι Τροτσκιστές –πρώτοι ανάμεσα στους πρώτους απ’ αυτούς που υπηρέτησαν, αγωνίστηκαν και πέθαναν για τα ιδανικά της εργατικής τάξης. Θα μπορούσα να συνεχίσω απαριθμώντας τα ονόματα των μαρτύρων και των ηρωικών τους κατορθωμάτων αναφέροντας χρόνο και τόπο, μα ο χώρος δεν μου το επιτρέπει».
*Το κείμενο αλιεύσαμε από την εφημερίδα «Εργατική Πάλη», 13/05/1946
Η ΚΟΚΚΙΝΗ 