Γράφει η Χριστίνα Μαυροπούλου

Επιστροφή στην «κανονικότητα» στις Ηνωμένες Πολιτείες, παρά την συνεχιζόμενη καραντίνα, όπου το χρώμα του δέρματος συνεπάγεται θανατική καταδίκη. Ο Τζορτζ Φλόιντ, μαύρος. Συνήθης ύποπτος για τους στρατιωτικοποιημένους μπάτσους της βορειοαμερικανικής επικράτειας. Φάνηκε να ήταν και «υπό επήρεια», όπερ το «κατηγορητήριο» δεδομένο. Ακινητοποιήθηκε, στο έδαφος με έναν από τους μπάτσους να του πατάει το λαιμό με το γόνατο και να τους περνάει χειροπέδες. Συνέχισε να τον πατάει στο λαιμό και να τον πιέζει γιατί θεώρησε το σπαρτάρισμά του αντίσταση κατά της αρχής. Συνέχισε να τον πατάει, γιατί θεώρησε τις ξέψυχες κραυγές του «δεν μπορώ ν’ανασάνω» και «μη με σκοτώνεις», ως κάποιο κόλπο. Άφησε την τελευταία πνοή του στην άσφαλτο σε κάποιο δρόμο της Μινεάπολις, με το κεφάλι σφηνωμένο στη ρόδα του περιπολικού από το γόνατο του μπάτσου στο λαιμό του.

Δεν υπάρχει πιο φριχτός θάνατος από αυτόν, δια της ασφυξίας, δια του πνιγμού. Ο Τζορτζ Φλόυντ είναι ο δεύτερος που δολοφονήθηκε με αυτό τον φρικαλέο τρόπο από μπάτσους. Το όχι τόσο μακρινό, 2014, ήταν ο Ερικ Γκάρντνερ. Μετά από 4 χρόνια έφυγε και η κόρη του από το σύνδρομο Takotsubo, λαϊκιστί, σύνδρομο της σπασμένης καρδιάς.

Ο θάνατος του Γκαρντνερ και άλλων μαύρων, τότε το 2014, είχαν προκαλέσει ντόμινο διαδηλώσεων με εξεγερσιακά χαρακτηριστικά και τη γένεση του κινήματος Black Lives Matter.

Πριν λίγη ώρα, οι διαδηλώσεις ξεκίνησαν, εν μέσω καραντίνας… Η οργή που ξεσπάει δεν δείχνει να κοπάζει με την απόλυση των 4 μπάτσων που «χειρίστηκαν» το περιστατικό. Η οργή που έχει συσσωρευτεί και με την καραντίνα, όπου οι μαύροι αλλά κι άλλες μειονότητες θερίζονται από τον Covid 19, είναι πρωτοφανής. Οι άνεργοι, στην πλειοψηφία τους και πάλι φυλετικές μειονότητες, έχουν ξεπεράσει ήδη τα ποσοστά της Μεγάλης Ύφεσης του ´30. Τα περάσματα έχουν κλείσει και New Deal δεν πρόκειται να υπάρξει για να λειτουργήσει ως υπνωτικό. Άραγε, τώρα πια, τα σταφύλια της οργής ωρίμασαν;