Σημείωμα της Σύνταξης της ΚΟΚΚΙΝΗΣ:

Ένα μικρό δείγμα γραφής της πένας του Λένιν, που εξετάζει τα βάσανα των καταπιεσμένων μαύρων των ΗΠΑ και τα συγκρίνει με την κατάσταση των μουζίκων και των εργατών στη Ρωσία.

Η κατάληξη: ένα κείμενο, που από τη μια σε ωθεί να αγανακτήσεις για την καταπίεση των μαύρων, αλλά και οδηγεί στο συμπέρασμα πως σε ακόμη χειρότερη κατάσταση βρίσκονται οι ταπεινοί και καταφρονημένοι της Ρωσίας.  

Αξίζει να σημειωθεί πως πρόκειται για άρθρο δημοσιευμένο στην μισονόμιμη-μισοπαράνομη Πράβδα του 1913, που κυκλοφορούσε στη Ρωσία κάτω από καθεστώς ασφυκτικής τσαρικής λογοκρισίας. Γι’ αυτό και τα κείμενα της εφημερίδας είναι γραμμένα σε ύφος αισώπειο. Αναφέρονται συχνά σε άλλες χώρες και άλλους λαούς, προκειμένου να μπορέσουν να στηλιτεύσουν τα κακώς κείμενα στην τσαρική Ρωσία.

Το αναρτούμε σήμερα στην ιστοσελίδα μας ως φόρο τιμής στην εξέγερση που απλώνεται στις ΗΠΑ για δικαίωση του Τζορτζ Φλόιντ και όλων των θυμάτων της αστυνομικής βαρβαρότητας.

Οι υπογραμμίσεις μέσα στο κείμενο του Λένιν μπήκαν από τη Σύνταξη της ΚΟΚΚΙΝΗΣ. Αντίθετα, τα πλάγια γράμματα είναι του ίδιου του Λένιν.

ΡΩΣΟΙ ΚΑΙ ΝΕΓΡΟΙ

Τι παράξενη αντιπαραβολή; – θα σκεφτεί ο αναγνώστης. Πώς μπορείς να βάλεις δίπλα δίπλα μια φυλή και ένα έθνος;

Η αντιπαραβολή μπορεί να γίνει. Οι νέγροι απελευθερώθηκαν από τη δουλεία αργότερα από όλους και ως τα σήμερα φέρνουν πάνω τους περισσότερο από όλους τα σκληρά ίχνη της σκλαβιάς ακόμη και στις πιο ανεπτυγμένες χώρες – γιατί ο καπιταλισμός δεν μπορεί να χωρέσει μέσα του άλλη απελευθέρωση εκτός από τη νομική, την οποία μάλιστα ψαλιδίζει με κάθε τρόπο.

Για τους Ρώσους η ιστορία λέει ότι αυτοί «σχεδόν» απελευθερώθηκαν από τη δουλοπαροικιακή δουλεία το 1861. Ακριβώς την ίδια εποχή, ύστερα από τον Εμφύλιο Πόλεμο ενάντια στους Αμερικανούς δουλοκτήτες, απελευθερώθηκαν από τη δουλεία και οι νέγροι στη Βόρεια Αμερική.

Η απελευθέρωση του Αμερικάνων σκλάβων έγινε με λιγότερο «ρεφορμιστικό» τρόπο από αυτόν που έγινε η απελευθέρωση των Ρώσων σκλάβων.

Γι’ αυτό σήμερα, ύστερα από μισό αιώνα, έχουν μείνει στους Ρώσους πολύ περισσότερα ίχνη δουλείας από ότι έμειναν στους νέγρους. Και μάλιστα θα ήμασταν πιο ακριβείς αν μιλάγαμε όχι μόνο για ίχνη, αλλά και για θεσμούς… Στο αρθράκι αυτό όμως θα περιοριστούμε μόνο σε μια μικρή παραστατική εικόνα σχετικά με αυτό που είπαμε: στο ζήτημα των εγγραμμάτων. Είναι γνωστό ότι ο αναλφαβητισμός αποτελεί ένα από τα σημάδια της δουλείας. Δεν μπορεί να ξέρει γράμματα η πλειοψηφία του πληθυσμού της χώρας όταν την καταπιέζουν οι πασάδες, οι Πουρισκέβιτς και οι όμοιοί τους.

Στη Ρωσία έχουμε ένα 73% που είναι αναλφάβητοι χωρίς να υπολογίσουμε τα παιδιά που είναι κάτω των 9 χρόνων.

Οι αναλφάβητοι νέγροι των Ενωμένων Πολιτειών της Βόρειας Αμερικής έφταναν το 1900 το 44,5%.

Αποτελεί αίσχος για μια πολιτισμένη και ανεπτυγμένη χώρα, σαν τη βορειοαμερικάνικη δημοκρατία, ένα τόσο φοβερά μεγάλο ποσοστό αναλφάβητων. Και συνάμα είναι γνωστό σε όλους πως η γενική κατάσταση των νέγρων στην Αμερική δεν συμβιβάζεται με μια πολιτισμένη χώρα: ο καπιταλισμός δεν μπορεί να δώσει πλήρη απελευθέρωση, ούτε πλήρη ισότητα.   

Είναι εντυπωσιακό ότι το ποσοστό των αναλφάβητων ανάμεσα στους λευκούς της Αμερικής είναι όλο και όλο 6%. Αν όμως χωρίσουμε την Αμερική σε περιοχές πρώην δουλοκτητικές (αμερικανική Ρωσία) και σε περιοχές μη δουλοκτητικές (αμερικάνικη μη – Ρωσία) θα έχουμε ποσοστό αναλφάβητων λευκών 11-12% στις πρώτες και 4% στις δεύτερες!

Στις πρώην δουλοκτητικές περιοχές το ποσοστό των αναλφάβητων λευκών είναι πάνω από δύο φορές μεγαλύτερο. Τα ίχνη της δουλείας διατηρούνται όχι μόνο στους νέγρους!

Αίσχος στην Αμερική για την κατάσταση των νέγρων!

(Γράφτηκε αρχές Φλεβάρη 1913)

* Το κείμενο αλιεύσαμε από τον 22^ο τόμο των Απάντων του Λένιν, εκδόσεις ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΕΠΟΧΗ, σελίδες 362 -363.