Σημείωμα της Σύνταξης της εφημερίδας «Η Κόκκινη», φύλλο 8, Ιούνης 2020

«Και ό,τι έγινε ως τώρα, είναι μονάχα ο πρόλογος»

// Ουίλιαμ Σαίξπηρ //

Δεν υπάρχουν πιο μεγαλειώδες στιγμές από αυτές, κατά τις οποίες οι μάζες των ταπεινών ανθρώπων ανεβαίνουν με ορμή στη σκηνή της Ιστορίας. Όταν πετούν στην άκρη τους συνήθεις πρωταγωνιστές και εντολοδόχους της άρχουσας τάξης και παίρνουν την ευθύνη των πραγμάτων στα χέρια τους.

Και παρόλο που το μαζικό κίνημα έδειξε απλώς τη δύναμή του στους δρόμους, η αστική τάξη των ΗΠΑ είναι σε σύγχυση και ταραχή. Και το κυριότερο: Τίποτε, μετά από το τωρινό  κύμα μαζικής οργής, κινητοποίησης και ανυπακοής δεν θα είναι ίδιο με πριν.

Μεγάλες μάζες ανακάλυψαν τη δύναμη και τη φωνή τους. Και ακόμη κι όταν το κίνημα θα υποχωρήσει, η αντιπαράθεση με το σύστημα, το κράτος και την αστική τάξη δεν θα αποσυρθεί από την πολιτική ατζέντα. Η βαθιά βουτιά που κάνουν στην οικονομική ύφεση οι ΗΠΑ, αλλά και η πολιτική πανωλεθρία του συστήματος με τους 110.000 νεκρούς της πανδημίας ως τώρα, εγγυάται πως η κρίση θα διευρύνεται. Και μαζί της η δυσαρέσκεια.  Η εξέγερση, που σαρώνει σήμερα τις ΗΠΑ, είναι πιθανότατα το πρώτο επεισόδιο μιας σειράς από αλλεπάλληλες κοινωνικές και ταξικές μάχες.

Οι ΗΠΑ, παρά τη βαθιά οικονομική και πολιτική κρίση που περνούν, αποτελούν ακόμη το απόλυτο κλειδί της παγκόσμιας κατάστασης. Κοινωνική κρίση στις ΗΠΑ, εξεγέρσεις ή ακόμη και επαναστατικές ανατροπές, θα έχουν αποτέλεσμα να ταρακουνηθεί συθέμελα όλος ο πλανήτης.

Οι κινητοποιήσεις πέρασαν ήδη τον Ατλαντικό. Εγκαταστάθηκαν στην καρδιά της Ευρώπης. Μαζικότατες και πολύ συγκρουσιακές πορείες έγιναν ακόμα και σε χώρες, όπου ο πληθυσμός των μαύρων είναι ελάχιστος. Ένας ολόκληρος πλανήτης μοιάζει να προσπαθεί να συντονίσει τον βηματισμό του διεκδικώντας ξανά τον δρόμο και απαιτώντας δικαιοσύνη και ελευθερία.

Και στην Ελλάδα;

Ο ρατσισμός δεν είναι φρούτο που ενδημεί μόνο στις χώρες, οι οποίες διαθέτουν παράδοση αποικιοκρατίας και εμπορίου ανθρώπων. Η Ελλάδα είναι χώρα, όπου ο ρατσισμός καλά κρατεί. Ο ρατσισμός ξεσπά κατά των μεταναστ(ρι)ών και των προσφύγων. Με το ίδιος μένος στρέφεται και κατά των Ρομά, όπως και εναντίον όλων των εθνικών μειονοτήτων στην ελληνική επικράτεια. Την ίδια στιγμή λειτουργεί εν πολλοίς και ως  συγκολλητικός δεσμός του κόσμου των «νοικοκυραίων» με τα κόμματα της Δεξιάς και της Ακροδεξιάς.

Και η κυβέρνηση Μητσοτάκη, μετά το κρεσέντο καταστολής στον Έβρο ενάντια σε δυστυχισμένους ανθρώπους, που επιχειρούσαν την είσοδο στα σύνορα και το ταξίδι στην Ευρώπη, ετοιμάζεται για νέο γύρο παλιανθρωπιάς απέναντι σε μετανάστ(ρι)ες.

Αυτή τη φορά στόχος είναι οι -περίπου- 9.000 αναγνωρισμένοι πρόσφυγες, που υποχρεούνται να εγκαταλείψουν είτε τα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Είτε πρόκειται για Δομές Φιλοξενίας είτε για τα σπίτια, τα παραχωρημένα από το πρόγραμμα Εστία (ένα πρόγραμμα χρηματοδοτούμενο από ευρωπαϊκούς πόρους, που το διαχειρίζεται η Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ). Με άλλα λόγια, οι άνθρωποι αυτοί μαζί με τα παιδιά τους θα βρεθούν κυριολεκτικά στον δρόμο, χωρίς κανένα δίχτυ προστασίας… ακριβώς επειδή το ελληνικό κράτος τους αναγνώρισε την ιδιότητα του πρόσφυγα (!). 

Για να προετοιμαστεί το έδαφος για τη γενικευμένη αυτή επίθεση, όλα τα ΜΜΕ, που στέκονται σταθερά στο πλευρό της κυβέρνησης, έχουν ξεσαλώσει εδώ και πολλές βδομάδες σχετικά με τον «κίνδυνο» που σηματοδοτούν οι πρόσφυγες και οι μετανάστες. Τόσο για την πανδημία όσο και για τον τουρισμό. Με αυτή τη μέθοδο, με την αγαστή συνεργασία ΜΜΕ και κυβέρνησης, προχωρά το μέτωπο του ρατσισμού στην Ελλάδα.

Μέσα από την άθλια στάση της κυβέρνησης της Ν.Δ. να στοχοποιήσει «της γης τους κολασμένους» επιχειρείται να στηθεί η νέα συμμαχία της Δεξιάς με τους «νοικοκυραίους». Φιλοδοξία της κυβέρνησης είναι να συσπειρώσει γύρω της τα μικροαστικά στρώματα, αλλά και κομμάτια της εργατικής τάξης χωρίς ταξική συνείδηση, ενάντια στο πιο φτωχό, χτυπημένο και περιθωριοποιημένο κομμάτι των καταπιεσμένων: τους πρόσφυγες και μετανάστ(ρι)ες, τους έγκλειστους των καμπς. Είναι μια επιχείρηση επανένωσης όλης της δεξιάς πολυκατοικίας, δένοντας μαζί νεοφιλελεύθερους και φασίστες στην ίδια μεγάλη δεξιά παράταξη, κάνοντας συνεχώς παραχωρήσεις στην ατζέντα της ακροδεξιάς.

Γι’ αυτό η πάλη κατά του ρατσισμού δεν είναι ένα ακόμα από τα πολλά ζητήματα, που πρέπει να παλέψει η Αριστερά και το κίνημα. Αποτελεί κεντρική διακύβευση.

 Επειδή το κύμα των μαζικών ξεσηκωμών κατά του ρατσισμού και της αστυνομικής ασυδοσίας θα φτάσει πιθανότατα σύντομα και εδώ, πρέπει άμεσα να δώσουμε το στίγμα μας. Να σφυρηλατήσουμε τις μαχήτριες και τους μαχητές μας στην κόντρα με τον ρατσισμό και τον εθνικισμό –απέναντι στην Τουρκία- που τρέφουν τα κανάλια και η κυβέρνηση καθημερινά. Επειδή εθνικισμός και ρατσισμός αποτελούν το κατάλληλο λίπασμα τόσο για την ανάπτυξη της μεγάλης δεξιάς παράταξης όσο και για την εκκόλαψη φασιστικών κινημάτων.

Η μάχη αυτή –κατά του ρατσισμού και του φασισμού- επείγει να ανοίξει τώρα. Τώρα που ο κόσμος και η Ιστορία έχουν ήδη περάσει τη στροφή και άρχισαν να ανεβάζουν απότομα ταχύτητα.