Γράφει με συγκίνηση για τις καταπιεσμένες μειονότητες στην Τουρκία η Λάλε Άλατλι, συντρόφισσα από την Ιστανμπούλ

Το χρώμα του ροδιού

Ο Αρμένιος μουσικολόγος Κομιτάς είχε χαρίσει όλη του τη ζωή  στη μουσική. Πήγαινε από χωριό σε χωριό και κρυβόταν πίσω από τα δένδρα προκειμένου να καταγράψει τα τραγούδια που τραγουδούσαν οι Αρμένιοι αγρότες στην ώρα της δουλειάς. Το ρόδι δεν είχε χρώμα.

Μια ομάδα ανθρώπων σε μια γωνία της Ανατολής καθαρόγραφαν κρυφά τη συγκομιδή του Κομιτάς. Γέμιζαν σελίδες τετραδίων. Το ρόδι δεν είχε χρώμα.

Από την πόρτα του πύργου χωρούσε μόνο εκείνο το παιδί. Κουβαλούσε τα τραγούδια στον ουρανό. Οι πρώτοι αναγνώστες των γραπτών τραγουδιών της Ανατολής ήταν τα πουλιά. Τα τραγούδια στην Αρμένικη γλώσσα απαγορεύονταν στους ανθρώπους, αλλά τα πουλιά τα διάβαζαν και τα μετέφεραν σε κάθε γωνιά του κόσμου. Το κάθε τραγούδι που ακουγόταν από τους ανθρώπους σε όλο τον πλανήτη έδινε χρώμα σε ένα ρόδι.

Έτσι, όταν ο Κομιτάς ξάπλωνε εξαντλημένος στο κρεβάτι του ψυχιατρείου στο Παρίσι, τα ρόδια συνέχιζαν να αποκτούν χρώμα.

*Κομιτάς Βαρταπέτ: https://armenika.gr/prosopa/117-mousikoi/691-komitas-vartabet