Η εφημερίδα «Κόκκινη» συμμετέχει και στηρίζει τις δράσεις της Ανοιχτής Συνέλευσης για έναν Αντιφασιστικό/Αντιπατριαρχικό Σεπτέμβρη στη Θεσσαλονίκη

Ακολουθεί το κεντρικό κείμενο, που συνοδεύει τις φετινές δράσεις της Συνέλευσης, καθώς και τα καλέσματα για τις πορείες και την εκδήλωση.

ΝΑ ΓΙΝΟΥΜΕ Η ΦΩΝΗ ΤΟΥΣ
για να μπορούμε να αναπνέουμε σε έναν κόσμο χωρίς πατριαρχία και φασισμό

Επτά χρόνια έχουν περάσει από τότε που διαβάζαμε την είδηση της δολοφονίας του Παύλου Φύσσα. Ενός αντιφασίστα καλλιτέχνη από το Κερατσίνι. Μια δολοφονία, που μετά το αρχικό μούδιασμα όλων, έβγαλε στους δρόμους ένα συγκλονιστικό αντιφασιστικό κίνημα. Ένα κίνημα που έφτασε σε κάθε γωνιά της Ελλάδας, στα μεγάλα αστικά κέντρα και τις μικρές επαρχιακές πόλεις. Ένα κίνημα που έβγαλε μια πελώρια κραυγή «Φτάνει πια». Στο τέλος μιας μακράς διαδρομής με καθυστερήσεις στις δικασίμους, δύσκολες στιγμές μέσα στις δικαστικές αίθουσες, μια Μάγδα Φύσσα που την αγκαλιάσαμε και μας αγκάλιασε κι αυτή όλ@ μας, φτάνει η στιγμή του απολογισμού. Στις 7 Οκτώβρη 2020 ανακοινώνεται η δικαστική απόφαση. Χρειάζεται μεγάλη μαζικότητα έξω από τα δικαστήρια. Χρειάζεται η κραυγή μας να διαπεράσει τους τοίχους του Εφετείου και να φτάσει μέσα στην αίθουσα. Ειδικά μετά την προκλητική πρόταση της εισαγγελέως για αθώωση όλων των κατηγορουμένων πλην του Ρουπακιά και μετατροπή σε πλημμέλημα της απόπειρας ανθρωποκτονίας κατά των συνδικαλιστών του ΠΑΜΕ. Είναι δίκη-σταθμός για το αντιφασιστικό κίνημα. Ακόμα κι αν δεν έχουμε την παραμικρή αυταπάτη για τον τρόπο με τον οποίο απονέμεται η αστική δικαιοσύνη. Ακόμα κι αν ξέρουμε τη στοργή, την οποία το σύστημα επιφυλάσσει απέναντι σε φασίστες. Ακόμα κι αν ξέρουμε ότι με μια καταδικαστική απόφαση δεν τελειώνει τίποτα. Ακόμα και αν ξέρουμε ότι όσο δεν ξεμπερδεύουμε με τις συστημικές αιτίες που τροφοδοτούν τον φασισμό, αυτός δεν εξαφανίζεται. Ακόμα και στις στιγμές που δείχνει να υποχωρεί για λίγο. Ωστόσο, μια καταδικαστική απόφαση θα μας δώσει δύναμη για να συνεχίσουμε να παλεύουμε το θηρίο του φασισμού. Θα ενδυναμώσει μια ολόκληρη γενιά αντιφασιστριών για τις σκληρές μάχες που έχουμε μπροστά μας.  

Δύο χρόνια σχεδόν έχουν περάσει από το λυντσάρισμα και τη δολοφονία του Ζακ/της Ζάκι σε δημόσια θέα. Μέρα μεσημέρι στο κεντρικότερο σημείο της Αθήνας, λίγα μέτρα από το διαβόητο Α.Τ. Ομονοίας. Με την Ελληνική Αστυνομία όχι μόνο να ανέχεται, αλλά να συμπράττει σε ένα έγκλημα, εκτελεσμένο με τρομακτική βαναυσότητα. Δύο χρόνια μετά, ακόμα υπάρχουν σκοτεινά σημεία, ασάφειες και ελλείψεις στη δικογραφία. Δύο χρόνια για να αρχίσει η δίκη ενός εγκλήματος που μπορούσες να το δεις να διαπράττεται μπροστά στα μάτια σου πατώντας απλώς το «play» στον υπολογιστή σου. Δύο χρόνια από τον οχετό ύβρεων σε βάρος της δολοφονημένης αδερφής μας, Ζάκι, που κατέκλυσε την ιδιωτική τηλεόραση και τα social media. Δύο χρόνια μετά απαιτούμε άπλετο φως και πλέρια δικαίωση τόσο μέσα στη δικαστική αίθουσα όσο και μέσα από τις μελλοντικές νίκες των κινημάτων για όλα όσα ο Ζακ υπεράσπιζε. Ωστόσο, η εισαγγελέας απέρριψε τη μήνυση της οικογένειας του Ζακ Κωστόπουλου για ανθρωποκτονία κατά του συνόλου των αστυνομικών που ενεπλάκησαν στη θανατηφόρα «σύλληψή» του, όσο και τη μήνυση κατά του διασώστη του ΕΚΑΒ για το αδίκημα της θανατηφόρας έκθεσης. Έτσι, στις 21 Οκτωβρίου 2020 θα κάτσουν στο εδώλιο του Μικτού Ορκωτού Δικαστηρίου της Αθήνας μόνο οι τέσσερις από τους εννιά αστυνομικούς (όσοι δηλαδή κατηγορούνται για το αδίκημα της θανατηφόρου σωματικής βλάβης), καθώς και ο νοικοκυραίος κοσμηματοπώλης και ο ακροδεξιός μεσίτης. Οι δύο τελευταίοι θα δικαστούν με την κατηγορία της πρόκλησης θανατηφόρου σωματικής βλάβης, επειδή το δικαστικό συμβούλιο είχε απορρίψει το αίτημα της οικογένειας που ζητούσε την αναβάθμιση της κατηγορίας σε ανθρωποκτονία με ενδεχόμενο δόλο.

Η Ανοιχτή Συνέλευση για έναν αντιφασιστικό/αντιπατριαρχικό Σεπτέμβρη συνεχίζει τη δράση της και το βάθεμα της συζήτησης μεταξύ αντιφασιστικού και λοατκια+ κινήματος, μια συζήτηση που τροφοδοτεί και τα δύο με νέα προωθητικά χαρακτηριστικά. Όπως υποστηρίξαμε και πέρσι, παρόλο που οι δύο υποθέσεις δεν ταυτίζονται απολύτως, έχουν κοινή βάση. Η άνοδος της Χρυσής Αυγής από το 2010 βασίστηκε στην άνθιση της ακροδεξιάς τη δεκαετία του 2000 και μεγάλωσε ακόμα περισσότερο την απήχησή της. Ο ένας από τους δράστες της δολοφονίας του Ζακ είναι οργανωμένος ακροδεξιός. Η Χρυσή Αυγή έστειλε κλιμάκιό της στον τόπο της δολοφονίας για βεβήλωσή του, φωνάζοντας το σύνθημα «πρεζάκια και γκέι δεν είστε αναγκαίοι» μπροστά στις κάμερες. Ο κοινωνικός κανιβαλισμός που «ενέπνευσε» τους δολοφόνους του Ζακ τροφοδοτήθηκε κατά κύριο λόγω από τη Χρυσή Αυγή και την ακροδεξιά.

Εφτά χρόνια, λοιπόν, από τη δολοφονία του Παύλου και δύο χρόνια από τη δολοφονία του Ζακ και ενώ βιώσαμε μια σκληρή καραντίνα που δοκίμασε τις αντοχές της κοινωνίας και ιδίως των πιο ευάλωτων ανθρώπων που υφίστανται καταπίεση, η αστυνομική αυθαιρεσία οργίασε, επιδεινώνοντας το ήδη ασφυκτικό κλίμα του «νόμος και τάξη». Εξ’ άλλου, δεν ήτανε λίγες οι φορές που συνέβησαν ακραία περιστατικά αστυνόμευσης από την αρχή της καραντίνας έως και σήμερα με αστυνομικές επιθέσεις στις πλατείες εναντίον κυρίως νέων ανθρώπων με ξυλοδαρμούς, δακρυγόνα και προσαγωγές. Χαρακτηριστικό παράδειγμα άθλιας σεξιστικής επίθεσης, το περιστατικό του ΛΟΑΤΚΙ ακτιβιστή Ηλία Γκιώνη. Την Κυριακή 23/8/2020, δέχθηκε ομοφοβική επίθεση στο κέντρο της Αθήνας από αστυνομικούς. Όταν απάντησε στις προσβολές, συνελήφθη με τις κατηγορίες της απειλής και εξύβρισης αστυνομικών οργάνων. Ο ίδιος μετά την αθώωσή του δήλωσε: «Θέλω να περπατάω ελεύθερος και να απαντώ στην ομοφοβία. Παλεύουμε για τα αυτονόητα, για να έχουμε θέση στον δημόσιο χώρο». Η νίκη του Ηλία ήτανε συλλογική, αλλά οι αγώνες μας δεν σταματάνε εκεί. Την Δευτέρα 17/8/2020, η αστυνομία εισβάλλει στην κατάληψη Terra Incognita Θεσσαλονίκης και την εκκενώνει, ενώ κατάσχει τον εξοπλισμό από τον χώρο και χτίζει την πόρτα της εισόδου. Μερικές μέρες αργότερα, στις 23/8, εισβάλλει στην κατάληψη Libertatia, επίσης στη Θεσσαλονίκη, και συλλαμβάνει 12 άτομα που βρίσκονταν στον χώρο και πραγματοποιούσαν εργασίες ανοικοδόμησης του κτηρίου. Ενώ στις 5/9 εισβάλλει στην κατάληψη Rosa Nera στα Χανιά και συλλαμβάνει 16 άτομα. Είναι, λοιπόν, ξεκάθαρο ότι οι αστυνομικές αρχές προσπαθούν να επιβληθούν και τα καταφέρνουν, καταπατώντας απροκάλυπτα ανθρώπινα δικαιώματα. Την ίδια στιγμή, καταστρέφονται χώροι που για χρόνια ήταν σημείο συνάντησης για ανθρώπους, οι οποίοι έδιναν ζωή σε κτήρια, τα οποία υπό άλλες συνθήκες, θα ήτανε εγκαταλελειμμένα.

Μέσα στην πιο κρίσιμη κατάσταση που αντιμετώπισε η σημερινή κοινωνία το αστικό κράτος εξαπάτησε αισχρά τους πολίτες, εκμεταλλεύτηκε και άφησε πλήρως απροστάτευτη κάθε κοινωνικά ευάλωτη ομάδα. Μέσα στον φόβο και την αβεβαιότητα που κυριαρχεί για την υγεία του πληθυσμού εκατοντάδες χιλιάδες άτομα εγκλωβίστηκαν στα σπίτια τους με τους κακοποιητές τους. Γυναίκες και ΛΟΑΤΚΙ+ παιδιά αναγκάστηκαν να ζουν κάθε μέρα, όλη μέρα, με τα άτομα που τα κακοποιούν χωρίς καμία διέξοδο από πουθενά. Σεξιστές, ομοφοβικοί και τρανσοφοβικοί κάθε μέρα μέσα στην πανδημία μάς έπαιρναν με τη βία την αξιοπρέπεια που με τόσο αγώνα αποκτήσαμε! Τα κρούσματα ενδοοικογενειακής βίας αυξήθηκαν άμεσα, και ο νέος τρόπος που βιώνουμε την πραγματικότητα ήταν για όλα μας ο μεγαλύτερος μας εφιάλτης.

Το αστικό κράτος δεν προσέφερε καμία ουσιαστική βοήθεια. Για να μας ρίξει στάχτη στα μάτια, δημιούργησε μία γραμμή ψυχολογικής υποστήριξης. Ωστόσο, δύσκολα ένα άτομο θα μπορούσε να καταγγείλει πραγματικά κάποιο γεγονός, διότι όταν ζεις με τον κακοποιητή σου είσαι συνέχεια υπό τη βίαιη αναίρεση κάθε προσωπικής σου στιγμής, πράγμα που έκανε την καταγγελία ενδοοικογενειακής βίας αδύνατη. Δεν υπήρχαν πουθενά δομές προστασίας για τα θύματα έμφυλης βίας, ακόμα και όταν το θύμα κατάφερνε να διαφύγει από τον εφιάλτη που ζούσε, για να ζητήσει βοήθεια, η αστυνομία παρέμεινε άπραγη με τη δικαιολογία ότι δεν μπορούσε να βοηθήσει λόγω της κατάστασης της πανδημίας. Για άλλη μια φορά επιβεβαιώθηκε πως οι κρατικοί θεσμοί όχι μόνο δεν σκοπεύουν να κάνουν κάτι για την καταπίεση κοινωνικά ευάλωτων ομάδων, αλλά επίσης την επικροτούν και αφήνουν τους κακοποιητές ατιμώρητους και ελεύθερους να κυκλοφορούν και να καταστρέφουν τις ζωές μας.

Μέσα στην πρωτόγνωρη συνθήκη της πανδημίας κάποιες ευάλωτες πληθυσμιακές ομάδες χτυπήθηκαν ακόμα περισσότερο μέσα από έναν συνδυασμό ρατσιστικής κρατικής πολιτικής και ακροδεξιάς συνωμοσιολογικής προπαγάνδας. Οι πρόσφυγες –που μετά τη Συνθήκη Δουβλίνου και τη συμφωνία Ελλάδας-ΕΕ-Τουρκίας βρίσκονταν ήδη στοιβαγμένοι σε απάνθρωπες συνθήκες στα στρατόπεδα ψυχών και σωμάτων στα νησιά ή στην ενδοχώρα- εγκλωβίστηκαν ακόμα περισσότερο σε μια καραντίνα που διαρκεί ακόμα και σήμερα, ενώ για τον γενικό πληθυσμό έχει λήξει. Αφέθηκαν στην τύχη τους, χωρίς καμία πρόνοια εκ μέρους τόσο της σημερινής κυβέρνησης όσο και της προηγούμενης κυβέρνησης. Είναι δύσκολο να κρατάς καθαρά τα χέρια σου, όταν δεν έχεις τρεχούμενο ζεστό νερό και σαπούνι. Ή όταν μία βρύση αντιστοιχεί σε χιλιάδες ανθρώπους στο κολαστήριο της Μόριας. Όταν ζεις σε αντίσκηνα ή κοντέινερς –κάτω από τον ήλιο ή κάτω απ’ τη βροχή και το χιόνι- ανάμεσα σε τρωκτικά και σωρούς σκουπιδιών. Ήταν αναμενόμενο αυτές οι συνθήκες να οδηγήσουν σε ολοκληρωτική καταστροφή της δομής, όπως αυτή που συνέβη την περασμένη εβδομάδα μέσα και γύρω από το ΚΥΤ Μόριας. Η πρόσφατη σύλληψη μεταναστών που κατηγορούνται ως φυσικοί αυτουργοί του εμπρησμού καθόλου δεν αλλάζει το γεγονός πως αυτό το πανάθλιο περιβάλλον εγκλωβισμού προετοίμαζε  το έδαφος για τέτοια συμβάντα. Πλέον οι πρόσφυγες και οι μετανάστριες ζουν κυριολεκτικά στους δρόμους και τα χωράφια. Οι μαρτυρίες και τα βίντεο περιγράφουν τον ασφυκτικό συνωστισμό, την έλλειψη τροφής, νερού και υγιεινής. Μια μικρή μειονότητα προσφύγων, αποτελούμενη κυρίως από οικογένειες με μικρά παιδιά, μην αντέχοντας αυτή την κατάσταση, αναγκάστηκε να μπει στην καινούρια υποτυπώδη δομή στο… πεδίο βολής του πρώην στρατοπέδου της Μόριας! Στο πεδίο βολής και γύρω από αυτό ετοιμάζεται πυρετωδώς ένα καινούριο στρατόπεδο συγκέντρωσης προσφύγων, «το μεγαλύτερο της Ευρώπης», όπως ήδη γράφεται στα τοπικά ειδησεογραφικά σάιτ. Αντίστοιχα μέσα στο απάνθρωπο περιβάλλον κράτησης των ελληνικών φυλακών, οι κρατούμενοι βίωσαν με τον πιο οδυνηρό τρόπο μια άτυπη ‘ανοσία αγέλης’. Όποιος και όποια αντέξει. Οι υπόλοιποι ας χαθούν.

Οι σεξεργάτριες –τρανς και cis- που δουλεύουν στον δρόμο, παραμένουν απολύτως ευάλωτες, τόσο σωματικά λόγω της έκθεσης στον ιό όσο και οικονομικά. Κατά τη διάρκεια της καραντίνας έφτασαν κυριολεκτικά στα όρια της επιβίωσης, ενώ ήταν υποχρεωμένες να υφίστανται τους εξευτελιστικούς συνεχείς ελέγχους από τα αστυνομικά όργανα: ο περιορισμός κυκλοφορίας τις μέρες τις καραντίνας αξιοποιήθηκε ως ευκαιρία έκφρασης τρανσφοβικού μίσους. Η ταυτόχρονη μείωση της πελατείας των σεξεργατριών και η παντελής ανυπαρξία μέτρων οικονομικής ενίσχυσης από το κράτος -όπως ίσχυσε σε άλλους επαγγελματικούς κλάδους- φανέρωσε για άλλη μια φορά με τον πιο θλιβερό τρόπο ότι για τους κρατούντες δεν αξίζουν όλες οι ζωές το ίδιο.

Είναι ολοφάνερο ότι μέσα σε όλη αυτή την ανθρωπιστική κρίση, οι κρατικοί θεσμοί, αντί να αναλάβουν την ευθύνη που τους αναλογεί προστατεύοντας τις ευάλωτες πληθυσμιακές ομάδες και γενικά τις κατώτερες τάξεις, άνοιξαν χωρίς κανένα σχεδιασμό τις τουριστικές επιχειρήσεις και τα αεροδρόμια, μετακυλίοντας την ευθύνη στους πολίτες για τη μετάδοση του ιού. Στην ουσία, έτσι, καλύφθηκε το γεγονός πως το αστικό κράτος δεν σκόπευε ποτέ να αντιμετωπίσει την παρούσα υγειονομική κρίση και την έλλειψη ιατρικού προσωπικού και δομών περίθαλψης, ενώ αποδείχθηκε απολύτως πρόθυμο να μισθοδοτεί 10.000 κληρικούς.  

Σε αυτό το πλαίσιο, κέρδισε έδαφος ο σκοταδισμός της επίσημης εκκλησίας και των παραθρησκευτικών οργανώσεων, αναιρώντας ακόμα και τη βασική βιολογία εις το όνομα της πατριαρχικής θρησκευτικής κυριαρχίας. Αποκορύφωμα στάθηκε η δημόσια θέση θρησκόληπτων επιστημόνων πως «ο ιός δεν μεταδίδεται μέσω της θείας κοινωνίας». Οι συνωμοσιολογίες έχουν πάντα κοινωνικό και πολιτικό αντίκτυπο. Προκαλούν το αίσθημα ότι παντού υπάρχει ένας εχθρός που προσπαθεί να τους «εξαλείψει» τις ενάρετες χριστιανικές τους «αξίες», μεταξύ των οποίων η ρατσιστική βία, η ομοφοβία, τρανσφοβία και ο σεξισμός που «όπλισαν» τα πόδια των δολοφόνων του Ζακ.

Για τις ζωές όλων των «αόρατων» αδερφιών μας, για τα λοατκια+ άτομα, τις μετανάστριες και τους πρόσφυγες, τους φυλακισμένους, τις τοξικοεξαρτημένες, για τους ανθρώπους των κινημάτων και της οικολογίας, για τις αντιφασίστριες και τους αντιρατσιστές και για όσα πλάσματα ορθώνουν το ανάστημά τους απέναντι στην καταστολή, θα συνεχίσουμε να δημιουργούμε τις δικές μας δομές. Βασισμένες στη συντροφικότητα, στην αλληλεγγύη, στη φροντίδα, χωρίς αποκλεισμούς. Με σεβασμό στη ζωή των πιο καταπιεσμένων. Όσων περιθωριοποιούνται, στιγματίζονται, υφίστανται βία και διακρίσεις. Όπως προσπαθήσαμε να λειτουργήσουμε μέσα στις συνθήκες της καραντίνας, τηρώντας με απόλυτη σχολαστικότητα τα μέτρα υγειονομικής προστασίας. Με τρόφιμα, φάρμακα, υποστήριξη ευάλωτων ψυχικά ανθρώπων, συνεχή αντιπληροφόρηση με κείμενα, αφίσες.

Μέσα σε έναν κόσμο που ξαναπαίρνει φωτιά με μια σειρά εξεγερτικά γεγονότα, μέσα σε έναν κόσμο όπου προσπαθούμε να ξαναβρούμε την ανάσα που μας στέρησαν, θα συνεχίσουμε να βγαίνουμε στον δρόμο. Θα συνεχίσουμε να διεκδικούμε όσο και όπως μπορούμε. Απέναντι στις ρατσιστικές κυβερνητικές πολιτικές,  την κρατική καταστολή, την οργανωμένη ακροδεξιά και τα τάγματα εφόδου των φασιστών και νεοναζί. Ακόμα και στην παγκοσμίως δύσκολη συνθήκη της υγειονομικής κρίσης, γινόμαστε η φωνή όσων δεν μπορούν να μιλήσουν. Όσων δολοφονήθηκαν, όσων η φωνή δεν ακούγεται στα αυτιά των πολλών. Με συλλογικό νοιάξιμο για τους πιο ευάλωτους ανθρώπους, με λύπη και οργή για όσα πλάσματα άρπαξαν βίαια από κοντά μας. Για τον Παύλο, για τη Ζάκι. Για τα μαύρα και καφέ αδέρφια μας στις μακρινές ΗΠΑ. Για όσα δεν χωρούν στο στερεοτυπικό κουτάκι του cis, γηγενούς, αρτιμελούς, ετεροκανονικού ανθρώπου. Για όσους αντιστέκονται στη μισαλλοδοξία και τον φασισμό. Για όσες/όσα/όσους υπερασπίζονται την ταυτότητά τους, το σώμα και τις ιδέες τους.  Με όποιο κόστος.

Συνέλευση για έναν Αντιφασιστικό/Αντιπατριαρχικό Σεπτέμβρη στη Θεσσαλονίκη 

Καλούμε:

– στην Αντιφασιστική Διαδήλωση για τα 7 χρόνια από τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα, Παρασκευή 18 Σεπτεμβρίου, 18:30, Καμάρα
Αντιφασιστική Πορεία για τον Παύλο Φύσσα // Θεσσαλονίκη
https://www.facebook.com/events/1620972641414526/

– στην Ανοιχτή Εκδήλωση/Συζήτηση με θέμα:
Πώς το σύστημα εκκολάπτει και συγκαλύπτει τη φασιστική και πατριαρχική βία.
– Άννυ Παπαρούσου,δικηγόρος της οικογένειας του Ζακ, Justice For Zak/Zackie
– Παναγιώτης Αντωνίου, ασκούμενος δικηγόρος, καμπάνια Δεν είναι αθώοι
Σάββατο 19 Σεπτεμβρίου
19:00
Ελεύθερος Κοινωνικός Χώρος Σχολείο
λεωφόρος Βασιλέως Γεωργίου και Μπιζανίου γωνία
στάση Ευζώνων
Ανοιχτή Εκδήλωση/Συζήτηση για τις δολοφονίες Παύλου και Ζακ
https://www.facebook.com/events/335160367699841/

– στην αντιπατριαρχική πορεία για τα δύο χρόνια από το λυντσάρισμα του Ζακ Κωστόπουλου/Zackie Oh, Δευτέρα 21 Σεπτεμβρίου, 18:30, Άγαλμα Βενιζέλου
Αντιπατριαρχική Πορεία για τον Ζακ/τη Zackie
https://www.facebook.com/events/793654324722778/

Συνέλευση για έναν Αντιφασιστικό/Αντιπατριαρχικό Σεπτέμβρη στη Θεσσαλονίκη