Τη συνέντευξη πήρε η Λάλε Άλατλι

• Πότε και πού γεννήθηκες, Χλόη; Ποιες μνήμες έχεις από τον τόπο σου;
Στην Αγίου Δημητρίου, κοντά στη Λαχαναγορά, σε ένα κρύο σπίτι με πολλούς διαδρόμους. Θυμάμαι τη μητέρα μου να μου διαβάζει τα Κλασσικά Εικονογραφημένα και έξω το χιόνι να στροβιλίζεται γύρω από τη λάμπα του δρόμου. Γεννήθηκα στις 11.11.1962.

• Τι είναι αυτό που σε προσδιορίζει;
Η ποίηση που με έχει σημαδέψει από νωρίς

• Πώς θα παρουσίαζες τον εαυτό σου;
Ως ένα άτομο που αγανακτεί με τις κοινωνικές αδικίες, που έχει ενταχθεί στον συνδικαλισμό από τα είκοσί του χρόνια και που προσπαθεί να κρατά ανοιχτό το μυαλό και την ψυχή του.

• Ποια είναι τα πιο σημαντικά έργα σου;
Αυτά που δεν έχω γράψει ακόμα.

• Ποιους/ποιές συγγραφείς-ποιητές θεωρείς εξαιρετικά επιδραστικούς/ές, με τρόπο που και εσένα σε έχουν σε κάποιο βαθμό επηρεάσει; (τόσο από τη λογοτεχνία της Ελλάδας όσο και την παγκόσμια).
Τόσοι πολλοί, τόσες πολλές που θα πρέπει να γράφω για ώρες. Ωστόσο το πρώτο βιβλίο ποίησης που διάβασα ήταν του Καβάφη και από τότε είμαι ερωτευμένη μαζί του. Και νομίζω ότι από την πεζογραφία θα επιλέξω τον Ντοστογιέφσκι γιατί νομίζω ότι συμπυκνώνει όλο τον ηθικό κανόνα της ανθρώπινης φύσης στα έργα του.

• Τι πιστεύεις για την περιοχή μας (Ελλάδα-Τουρκία, Βόρεια- Νότια Κύπρο, Βαλκάνια) από άποψη τέχνης/λογοτεχνίας; Τι κοινό ή ποιες διαφορετικότητες εντοπίζεις;
Νομίζω ότι είμαστε όλοι συγγενείς και αυτό εμφανίζεται σε κάθε μορφή τέχνης, στη μουσική, στον κινηματογράφο και στη λογοτεχνία. Οι κοινές βιοκλιματικές συνθήκες και το φυσικό περιβάλλον διαμόρφωσε κοινά βιώματα, κοινό τρόπο αντιμετώπισης της καθημερινότητας, κοινές αντιδράσεις και, άρα, κοινή τέχνη. Διαφορά υπάρχει μόνο στη διακυβέρνηση των χωρών, όχι στους λαούς.

• Πώς μπορεί να επηρεάσει μια διεθνής συνεργασία λογοτεχνών της περιοχής μας, την επικαιρότητα, την κρατική βία, τη βία κατά των γυναικών, των lgbt+ ανθρώπων, των ζώων;
Πιστεύω ότι κάθε προσπάθεια κοινής δράσης αξίζει τον κόπο έστω και αν επηρεάσει ένα και μόνον άνθρωπο. Θα ήμουν πολύ πρόθυμη να συμμετάσχω σε οποιαδήποτε τέτοια προσπάθεια.

• Γιατί σε κέρδισε η συγγραφή;
Αυτό δεν το γνωρίζω, γιατί δεν το επέλεξα. Νομίζω ότι γεννήθηκα με αυτή την προδιάθεση, που εκδηλώθηκε έντονα, ενώ ήμουν ακόμα στο δημοτικό, αφού τότε έγραψα το πρώτο μου ποίημα.

• Τι σε παρακινεί να γράψεις;
Τα πάντα, ακόμα και το πέταγμα μιας μύγας, μπορεί να αποτελέσουν ερέθισμα και αφορμή. Λίγο πριν γράψω πάντως ένα ποίημα αισθάνομαι μια ψυχική αναστάτωση και μια ανησυχία και, αφού το γράψω, αισθάνομαι ανακούφιση και ηρεμία.

• Σε ποιον Θεό προσεύχεσαι;
Προσεύχομαι στο Σύμπαν και κυρίως στη Θάλασσα, που είναι Γυναίκα, Μητέρα και Θεά.

• Τι σχεδιάζεις να εκδώσεις στο προσεχές μέλλον;
Σύντομα θα εκδώσω τη δέκατη ποιητική μου συλλογή από τις εκδόσεις Πόλις με τίτλο «Η γυμνή μοναξιά του ποιητή Όμικρον».

• Η ποίηση, η λογοτεχνία μπορεί να αλλάξει το μέλλον του ανθρώπου;
Ναι, πιστεύω ότι η ποίηση μπορεί να διαμορφώσει συνειδήσεις και να αγγίξει τον άνθρωπο στο συναίσθημα και επομένως να τον αλλάξει. Και αν επηρεάσεις έναν άνθρωπο, τότε ναι μπορείς να αλλάξεις και το μέλλον μίας κοινωνίας.

• Αυτόν τον καιρό τι γράφεις;
Ένα μυθιστόρημα για έναν ιό που επηρεάζει τη μνήμη των ανθρώπων.

• Τι έχεις να πεις για το κίνημα #Metoo, που μεγαλώνει μέρα με τη μέρα και στην Ελλάδα;
Ότι η αλήθεια λυτρώνει και εξαγνίζει και μακάρι όλα τα θύματα να έχουν το κουράγιο να καταγγείλουν τους θύτες τους.

• Αν ήσουν υποχρεωμένη να καταφύγεις κάπου με ένα μόνο βιβλίο συντροφιά, ποιο θα ήταν αυτό;
«Το Αρχέγονο» της Όλγας Τόχαρτσουκ, που διάβασα πρόσφατα και με ενθουσίασε. Θεωρώ ότι είναι ένα βιβλίο που κανείς διαβάζει και ξαναδιαβάζει, γιατί είναι μαγικό.

• Τι έχεις να δηλώσεις για την «ΚΟΚΚΙΝΗ«;
Ό, τι είναι πολύ σημαντικό να υπάρχουν παρόμοια μέσα ενημέρωσης στο χώρο.

Σε ευχαριστούμε πολύ!

ΤΑ ΑΛΛΑ

Όταν η πόρτα κλείσει,
μετά το ξεπροβόδισμα
και τις αγκαλιές,
το σπίτι γέρνει παράξενα κουτσό.
Και τότε
μέσα από τα αυτιά των τοίχων μελωδία παιδική,
ήταν ένα μικρό καράβι,
ήταν ένα μικρό καράβι, 
που βούλιαξε χωρίς επιστροφή,
στο μάρμαρο βρεγμένες πατημασιές
τα μεσάνυχτα ψίχουλα στο τραπέζι
πολλές φορές μέσα στους καθρέφτες
δύο τεράστια μάτια λυπημένα
και τις προάλλες κάτω από τον καναπέ
ένα παπουτσάκι.

Όταν τα παιδιά φεύγουν απ’ το σπίτι 
πίσω μένουν τα Άλλα, 
αυτά που καταβρόχθισε το λαίμαργο στόμα 
μιας θάλασσας,
αυτά που μία καμπουριασμένη γριά με ένα ψαλίδι
αναίτια έκοψε το νήμα τους.
Ίσως απ’ την αρχή συγκατοικούν μαζί μας.
Όμως μόνον μες στην ερημιά, 
αντιλαμβανόμαστε την παρουσία τους.
Μόνο τότε καταλαβαίνουμε.
Και τα Άλλα δικά μας είναι.

Πρώτη δημοσίευση για την Κόκκινη

Η Χλόη Κουτσουμπέλη γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1962. Σπούδασε στη Νομική, δούλεψε στον τραπεζικό τομέα. Έχει εκδώσει εννέα ποιητικές συλλογές, δύο μυθιστορήματα, δύο θεατρικά έργα. Η ποιητική της συλλογή με τίτλο «Οι ομοτράπεζοι της άλλης γης», εκδόσεις Γαβριηλίδη 2016, τιμήθηκε με το Κρατικό Βραβείο Ποίησης. Σύντομα από τις εκδόσεις Πόλις θα εκδοθεί η δέκατη ποιητική της συλλογή με τίτλο «Η γυμνή μοναξιά του ποιητή Όμικρον».