Γράφει η Α.Ν., κάτοικος Νέας Σμύρνης

Γίναμε σήμερα αυτόπτες μάρτυρες της απροκάλυπτης κρατικής καταστολής. Γνωρίζαμε βέβαια, πως η βαρβαρότητα είναι πολιτική του συστήματος αυτού. Είχαμε όμως άραγε καταλάβει πως η βαρβαρότητα αυτή όχι μόνο μας αγγίζει αλλά μας καίει τη σάρκα;

Η Νέα Σμύρνη, μια ιστορικά αστική γειτονιά με μια πλατεία που κάθε μέρα είναι γεμάτη οικογένειες, μικρά παιδιά και εφήβους, ποτέ δεν φανταζόταν πως θα πρωταγωνιστήσει σε μια τέτοια ιστορία. Αποδείχθηκε όμως σήμερα, για ακόμα μια φορά, πως η βία του κράτους αφορά όλο τον λαό και δεν κάνει εξαιρέσεις σε γειτονιές.  Αν δεν σκύβεις το κεφάλι μπροστά στην εξουσία της, θα σε αντιμετωπίζουν στην καλύτερη με ξύλο. Η αστυνομία σαν γνήσιο γρανάζι του συστήματος, φροντίζει να σπέρνει τον φόβο σε κάθε γειτονιά, με στόχο να τρομοκρατηθεί ο κόσμος και να μην διεκδικήσει τα δικαιώματα του, δικαιώματα που με αγώνες και αίμα κατέκτησε και τώρα του κλέβουν.

Η αυθόρμητη αντίδραση των δημοτών όμως, απέδειξε πως η τρομοκρατία τους δεν θα περάσει πουθενά.

Είναι πραγματικά εντυπωσιακό πως μέσα σε λίγη ώρα βρίσκονταν στην πλατεία και διαδήλωναν τουλάχιστον 1.000 άνθρωποι.

Είναι βαθύτατα ελπιδοφόρα, τα σχόλια που γράφηκαν (πάνω από 1.100 εντός τεσσάρων ωρών) που καταδικάζουν την ανακοίνωση του γραφείου τύπου του δήμου Νέας Σμύρνης που «καταδικάζει τη βία από όπου και αν προέρχεται» και «διατηρεί ίσες αποστάσεις ανάμεσα στην αστυνομία και τους δημότες».

Το ποτήρι ξεχειλίζει κάθε μέρα πιο πολύ.

Να αφεθούν άμεσα οι προσαχθέντες.

Να αγωνιστούμε για τα δικαιώματα μας.

Να μην αφήσουμε την τρομοκρατία και την απανθρωπιά να γίνουν συνήθειες.

Κλείνοντας, παραθέτω το ποίημα του Μ. Μπρέχτ, είθε να μας θυμίζει πως κάθε «γειτονιά» είναι «γειτονιά ΜΑΣ».:

Όταν ήρθαν να πάρουν τους τσιγγάνους δεν αντέδρασα.

Δεν ήμουν τσιγγάνος.

Όταν ήρθαν να πάρουν τους κομμουνιστές δεν αντέδρασα.

Δεν ήμουν κομμουνιστής.

Όταν ήρθαν να πάρουν τους Εβραίους δεν αντέδρασα.

Δεν ήμουν Εβραίος.

Όταν ήρθαν να πάρουν εμένα,

Δεν είχε απομείνει κανείς για να αντιδράσει…