1.

Μέσος όρος ογδόντα
το «για πάντα» του ανθρώπου.
Ακόμα κι η φωνή στο ντοκιμαντέρ
δεν θα δει τον χόμο σάπιενς
να δίνει τη θέση του σε μια νέα ονομασία. 
Τι πολύτιμα που γίνονται τα μαλλιά
όταν μόνο αυτά μένουν.

2.
Εγώ δεν ερωτεύομαι εδώ.
Είναι πολλή η ασχήμια.
Μα όταν βλέπω παιδιά πιο όμορφα από τους γονείς τους
ονειρεύομαι πως καίνε το σπίτι
και έστω και λίγο δροσίζομαι.

3.
Σε ίση πια απόσταση
από την πρώτη ανατολή και την τελευταία δύση
όλοι για μια εκδίκηση ζούμε
σκέφτεται
έχει πάντα δίκιο ο τρελός του χωριού
θυμάται
το φεγγάρι που αγάπησε τη μέρα
αναστενάζει

Η Μαρία Σιακαλλή γεννήθηκε στη Λευκωσία το 1980. Είναι απόφοιτος του Τμήματος Τουρκικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Κύπρου και έχει ολοκληρώσει τις Μεταπτυχιακές τις σπουδές στην Κωνσταντινούπολη στον τομέα των Πολιτιστικών Σπουδών. Από το 2015 είναι υποψήφια διδάκτορας στο Τμήμα Τουρκικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Κύπρου. Η έρευνά της εστιάζεται στον ρόλο της κυπριακής ποίησης στην οικοδόμηση της ειρήνης στο νησί. Ποιήματα της έχουν μεταφραστεί στην τουρκική, αγγλική, ιταλική, γερμανική και βουλγαρική γλώσσα. Από το 2017 μέχρι το 2019 διετέλεσε ως Γενική Γραμματέας της Ένωσης Λογοτεχνών Κύπρου. Από τον Νοέμβριο του 2020 είναι η Συμπρόεδρος της Ένωσης Καλλιτεχνών και Συγγραφέων Κύπρου.