Μπεκίρ Τζοσκούν, Γράμματα στον Pako
Απόδοση από τα τουρκικά: Άλια Ζαμπουνίδου

Η Duman είναι μια πολύ όμορφη, σκούρα, μακρύτριχη γάτα.
Αλλά δεν βλέπει.
Κάποτε είχε ένα σπίτι κι ένα αφεντικό. Μόνο που μια μέρα εμφάνισε πρόβλημα στα μάτια της, δεν μπορούσε να δει, σκουντουφλούσε δεξιά κι αριστερά. Το αφεντικό της την πήγε στον κτηνίατρο, και λέγοντας ότι δεν θα μπορέσει να την φροντίσει, την άφησε κι έφυγε.
Η Duman έκλαψε πίσω από το αφεντικό της για κάμποσο διάστημα.
Επειδή δεν έβλεπε, στην προσπάθειά της να βρει τον δρόμο για το σπίτι της χτυπούσε πάνω στους τοίχους, χωρίς αποτέλεσμα.
Και ξέμεινε σ’ εκείνη την κτηνιατρική κλινική.
Οι εργαζόμενοι της κλινικής την παρατηρούσαν κάποιες φορές να μυρίζει τον αέρα, να ακούει τις φωνές περιμένοντας κάποιο νέο, και μετά να τραβιέται απελπισμένη σε μια γωνιά και να κουρνιάζει.
Μία νεαρή κτηνίατρος την έκανε μόνιμο μέλος της κλινικής. Μόλις έβρισκε λίγο ελεύθερο χρόνο προσπαθούσε να χαϊδεύει το κεφαλάκι της, να την κάνει να ξεχάσει το παρελθόν. Ωστόσο η Duman ήταν κακιωμένη.
Πέρασε ο χρόνος.
Μια μέρα ένας άλλος απάνθρωπος άφησε στον δρόμο τρία νεογνά γατάκια. Η κτηνίατρος πήρε κι αυτά τα μωράκια και τα άφησε δίπλα στη Duman. Μετά από λίγη ώρα, όταν τα μωράκια άρχισαν να σκορπίζονται δεξιά κι αριστερά, είδαν τη Duman με τα τυφλά μάτια της, παίρνοντας μυρωδιές απ’ τον αέρα, να πηγαίνει κατευθείαν στις φωνούλες τους και ψαχουλεύοντας το περιβάλλον με την πατούσα της να βρίσκει τα μωρά και να τα πηγαίνει πίσω στο καλάθι τους.
Τις νύχτες η Duman βάζει τα ορφανά γατάκια στη σειρά και μετά ξαπλώνει.
Τη μέρα, η Duman ψαχουλεύει κάπου-κάπου με την πατούσα της, κι όταν βλέπει ότι τα μικρά είναι καλά ηρεμεί, όταν κάποιο απομακρύνεται, κουτουλώντας από δω κι από κει, πηγαίνει, το βρίσκει και το φέρνει πίσω.
Παρόλο που δεν είχε γίνει ποτέ μάνα, τώρα η Duman έχει αποκτήσει τρία μωράκια.
Δείχνει ευτυχισμένη προσπαθώντας να τα μεγαλώσει με τα τυφλά ματάκια της.
Μέχρι σύντομα να μεγαλώσουν και να την εγκαταλείψουν.
Duman, Duman…
Τι μεγάλο μάθημα για την ανθρωπότητα είναι αυτή η Duman..
Ήθελα να σε γνωρίσουν όλοι σ’ αυτή τη χώρα που αποβλήθηκε σε εκατοντάδες χιλιάδες σοκάκια, που έχει διακόσιες πενήντα χιλιάδες άπορα παιδιά, αλλά που χωρίς καν να ιδρώνει το αυτάκι της προσπαθεί κάθε βράδυ να σας εξαφανίσει με δηλητήρια και τουφέκια, Duman.
Δεν χρειάζονται μάτια για να βλέπεις την αγάπη, Duman.
Ήθελα να σε πάρω στην αγκαλιά μου, να τρέξω πάνω σ’ αυτούς που βλέπουν τα μάτια τους και ονομάζονται άνθρωποι, και να σε δείξω κλαίγοντας με λυγμούς, φωνάζοντας και ουρλιάζοντας, Duman.
«Κοιτάξτε, να η Duman, να η Duman».

O ΜπεκίρΤζοσκούν (Bekir Coşkun, 1945-2020) Ένας φιλόζωος, ερωτευμένος με τη φύση και τη θάλασσα. Τα κείμενα που συνέγραψε με το όνομα του σκύλου του Pako, εκδόθηκαν παράλληλα με τα άλλα έργα του στο βιβλίο του «Γράμματα στον Pako». Η σειρά «Γράμματα στον Pako», που προβλήθηκε στο κανάλι TRT, ενώ αρχικά επρόκειτο να παρουσιαστεί στο BBC, αγοράστηκε από έξι χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης.