Μετάφραση: Μαρία Σιακαλλή

Επιμέλεια: Λάλε Άλατλι

ΓΥΝΑΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΦΕΓΓΑΡΕΝΙΟ ΠΡΟΣΩΠΟ

Νόμιζα ότι είναι κομμάτι της παχουλής κοιλιάς της
η άσπρη μαρμάρινη σκάφη στην αυλή.
Τη μια μέρα ο χλιαρός καπνός
που αναθυμίαζε από τη μπουγάδα
χρωμάτιζε το διαυγές πρόσωπο της
την άλλη μέρα, το αλεύρι που πεταγόταν
από τη σκάφη ζυμώματος…
Το αγιάζι
που παλλόταν στους κροτάφους της
έλαμπε σαν ένα στενό ρυάκι…
Το παχουλό Φεγγάρι στόλιζε το προγούλι της,
Το στήθος της που έθρεψε τόσα παιδιά…
Δεν είχε κανένα κολιέ η γιαγιά μου
Εκτός από το ξεδιάντροπο σημάδι από τα δόντια του ΑΝΤΡΑ της…
Οι λεπτοί καρποί της γυμνοί,
η καρδιά της αφράτη
όπως οι ζυμωμένες παλάμες της…
Κάποιες μέρες τα πλεγμένα μαλλιά της
Χάιδευαν τα ντροπαλά της μάγουλα
Με το ξεραμένο, θλιμμένο χαμόγελο της
Στην άκρη των χειλιών της
ήταν ΓΛΥΚΙΑ όσο η αρρώστια της
Εκείνη η γυναίκα με το Φεγγαρένιο Πρόσωπο…

Απόδοση από τα τουρκικά: Μαρία Σιακαλλή

AY YÜZLÜ KADIN

Tombul göbeğinin parçası sanırdım
avludaki beyaz mermer tekneyi.
Duru yüzünü,
çamaşırların üstünde tüten
ılık duman boyardı bir gün;
diğer gün, hamur teknesinden
uçuşan unlar…
Şakaklarında
zonklayan ayaz parlardı
ince bir derecik gibi…
Tombul Ay eskisi gerdanı süslerdi,
çook çocuklar büyüttüğü koynunu…
Hiç kolyesi olmadı nenemin
HERİF’inin arsız diş izlerinden başka…
İnce bilekleri çıplak,
mayalanmış avuçları gibi
kabarıktı yüreği…
Arada bir ördüğü saçları okşardı
utangaç yanaklarını;
Kuruyan, ağzının kenarında
hüzünlü gülüşüyle
hastalığı kadar ŞEKERDİ
O Ay Yüzlü Kadın…

ΘΥΜΗΣΟΥ

Τη μέρα που σε διώξανε
από την κουρασμένη αυτή πόλη που σέρνεται
φυτεύτηκε ο σπόρος της ερήμου, θυμήσου…

Τη μέρα που μπήξανε το μεγάλο φαλλό της Σαλαμίνας
στο κρεβάτι σου, από όπου σε διώξανε
η κοιλιά σου ράγισε
σαν πήλινο δοχείο, θυμήσου…

Θυμήσου Πεδιέ,
η ξηραμένη και θρυματισμένη όπως εσύ
Σεχέρ σου, γιατί έχει θυμώσει με τις πλατείες…

Θυμήσου Πεδιέ,τον κουρασμένο κροκόδειλο
με τη θρυμματισμένη πανοπλία
αυτής της πόλης που σέρνεται-

πότε ήταν που χύθηκε το περισσότερο αίμα
στα πράσινα νερά σου;
πότε ήταν που χύθηκε το περισσότερο δηλητήριο
στις μελανιασμένες σου φλέβες;

Ακόμη και από μακριά
γύρνα και κοίτα
την κουρασμένη και λεηλατημένη
όσο εσύ πόλη σου …

Ακόμα και οι πέτρες
στα τείχη από όπου ξεριζώθηκαν,
σήκωσε τη φούστα σου να μην την πατήσεις…

Ταμέρ Οντζιούλ 01/09/2010

Απόδοση από τα τουρκικά: Μαρία Σιακαλλή

HATIRLA

Bu sürünen yorgun kentten
sürüldüğün gün
çölün tohumu da ekilmişti hatırla…

Salamis’in koca fallusunu soktukları gün
kovulduğun yatağına
göbeğin çatlamıştı
toprak bir testi gibi hatırla…

Hatırla ey Pedios,
senin gibi kuruyup parçalanmış
Şeher’in, neden küskün meydanlara…

Hatırla ey Pedios,
-Zırhı parçalanmış
yorgun timsahı
bu sürünen kentin-

en çok kan ne zaman karışmıştı
yeşil sularına;
en çok zehir ne zaman karışmıştı
moraran damarlarına?

Uzaktan da olsa
dön bir kez daha bak;
senin kadar yorgun
ve yağmalanmış şehrine…

Taşlar bile dileniyor
koparıldığı sur diplerinde,
kaldırıp basma eteklerini…

01-09-2010

Ο Ταμέρ Οντζιούλ (Tamer Öncül) γεννήθηκε το 1960 στη Λευκωσία. Ολοκλήρωσε την πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευσή του στην Κύπρο. Αποφοίτησε από τη Σχολή Οδοντιατρικής του Πανεπιστημίου İstanbul το 1984. Είναι ένας από τους ιδρυτές της Ένωσης Καλλιτεχνών και Συγγραφέων Κύπρου, όπου υπηρέτησε ως γενικός γραμματέας και πρόεδρος. Σήμερα πρόεδρος της Ένωσης και ένας από τους συντάκτες του περιοδικού της ένωσης, İnsan Zaman Mekan. Τα ποιήματα και τα άρθρα του έχουν δημοσιευτεί σε περιοδικά στην Κύπρο, την Τουρκία, τη Γερμανία και τη Γαλλία. Τα ποιήματά του έχουν μεταφραστεί στα αγγλικά, γερμανικά, ιταλικά, αραβικά, ελληνικά, λετονικά, ρωσικά, μακεδονικά, ρουμάνικα, αζερικά, πορτογαλικά και γαλλικά και δημοσιεύθηκαν σε διάφορες εφημερίδες και ανθολογίες. Το 1982 κέρδισε το Βραβείο Ποίησης του Τουρκοκυπριακού Συνδέσμου Ειρήνης.