ΣΠΙΤΙ (ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ)
I
χωρίς να με νοιάζει που θα καώ
πιέζω την αριστερή μου παλάμη
στο καρδιοχτύπι του κέντρου μου

-εποχή, κοινωνία, περιβάλλον, οικογένεια-

στάζει ιδρώτας από τη μασχάλη μου
γδέρνει τη σπονδυλική μου στήλη η οξύτητα των υπαρκτών
μια μελωδία όμοια με οξύ κυλάει στις φλέβες μου

σαν μια ταινία μικρού μήκους
προβάλλονται όσα δεν μπόρεσα να δεχτώ, όσα δεν μπόρεσα να αγνοήσω
σε τόνους γκρι-τιρκουάζ
στους τοίχους του υπνοδωματίου μου

κλείνομαι λες και ζηλεύω τα σύννεφα γεμάτα αστραπές
και προσπαθώ να καταλάβω προς τι όλος αυτός ο θόρυβος
χωρίς να ξεχνώ και η κατανόηση κουράζει
τον καλό άνθρωπο

το καρδιοχτύπι μου εμφανίζεται στη γραμμή της ζωής μου
μετρώ όσο το δυνατόν από πιο κοντά, από πολυυυύ κοντά
τον ομφάλιο λώρο μου που τυλίχθηκε στον λαιμό μου
χωρίς να σπάσει ακόμα

II
Μεγαλώνω σε ένα σπίτι λάφυρο πολέμου
με τις κουρτίνες του κλειστές προς τον κόσμο
καθώς οι φωνές γεμίζουν τις ρωγμές

III
εξαπλώνεται με απίστευτη ορμή μακριά από το φως
πικρές σαν δηλητήριο προτάσεις… πέφτουν από έναν αιώνα
δεσμοί γάλακτος που φτάνουν έναν αιώνα … σαν καταιγίδα που ξεριζώνει τα κεραμίδια
εμφανής έκφραση πρώιμων αποφάσεων, επιθυμία για συντριβή
εκστρατεία εξαντλημένων… πράσινα… καταπράσινα κέρδη…
το φτυάρι κολλάει με μια υγρή αναπνοή στα κόκαλα μου
καμπουριάζω
κανένας δεν θέλει να δει

IV
Κάνει τα νύχια μου να μακραίνουν η τρέχουσα ημερομηνία
Είμαι σε ένα λαβύρινθο που με βάζει να κάνω κύκλους στην αλήθεια
φιλονικία… πόλωση… πόλεμοι ταυτότητας…
χωρίς να πέσω σε κάποια ψευδαίσθηση
κόβω τα νύχια μου με τα νύχια μου

*Απόδοση από τα τουρκικά: Μαρία Σιακαλλή

ΑΣΠΕΛΙΑ

ασπέλια, είσαι ένα ασταθές κόσμημα
και τα καλάμια σου ο στεναγμός του ανέμου

ασπέλια, καθώς τα καβούρια ρυθμίζουν τα χλιαρά ρολόγια τους
στη θυμωμένη άμμο
εγώ διασκορπίζομαι με το είναι μου
στη μοναξιά που άγγιξες με το είναι σου

ασπέλια, υπάρχει μια απόκοσμη έλλειψη έρωτα
μια τέφρα που δεν γνωρίζει ώρα και ημερομηνία
στα υβριδικά μου φτερά που αντιστέκονται στο ζαφειρένιο σου δέρμα
μην χαμηλώνεις τις βλεφαρίδες σου
μαραίνονται τα παρθένα πέταλα
των συννέφων

Αύγουστος-Σεπτέμβριος
2015–2016

*Απόδοση από τα τουρκικά: Μαρία Σιακαλλή

Ο Χιουσεΐν Μπαχτσιά γεννήθηκε στην Αμμόχωστο στις 18 Μαρτίου 1989. Του απονεμήθηκε τιμητική μνεία για τη συμμετοχή του στον «Διαγωνισμό για Νέους Ποιητές», που διοργάνωσαν από κοινού το 2016 η Ένωση Κύπριων Καλλιτεχνών και Συγγραφέων μαζί με την Ένωση Λογοτεχνών Κύπρου. Ποιήματα, διηγήματα και άρθρα του δημοσιεύθηκαν σε διάφορα λογοτεχνικά περιοδικά, όπως το Afrika Pazar, το Arka Bahçe, το KerPiç, το Kurşun Kalem, το Sincan İstasyonu και το İnsan Zaman Mekan. Συμμετείχε επίσης, στη σύνταξη της σελίδας για τον πολιτισμό, την τέχνη και τη λογοτεχνία του περιοδικού «Afrika dâhil bütün kara parçalarında». Τα ποιήματά του μεταφράστηκαν τόσο στην ελληνική όσο και στην αγγλική γλώσσα.

*Μπορείτε να διαβάσετε και άλλα έργα του Χιουσεΐν Μπαχτσιά εδώ και εδώ.