Γράφει η Εύα Γαγάνη

«…Υπενθυμίζεται, άλλωστε, ότι η παρουσία των αστυνομικών δυνάμεων στους χώρους των Πανεπιστημίων πραγματοποιείται πάντα σε συνεννόηση με τις οικείες Πρυτανικές Αρχές». Τόσο απλά. Με αυτή τη λακωνικότατη πρόταση περιγράφει η ΕΛ.ΑΣ., σε ανακοίνωσή της, την αγαστή συνεργασία των πανεπιστημιακών αρχών με τα σώματα ασφαλείας. Με τα σώματα που στο, άμεσο και όχι μόνο, παρελθόν, έχουν κυνηγήσει, χτυπήσει και τραυματίσει φοιτήτριες/α/ές. Με τις ευλογίες της Πρυτανείας, που με τις ενέργειές της επιλέγει ξεκάθαρα να στραφεί ενάντια σε φοιτητ(ρι)ες και εργαζόμενους στα πανεπιστημιακά ιδρύματα. Για να μη γελιόμαστε. Για να ξεχωρίζουμε ποια άτομα και δομές είναι μαζί μας και ποια εναντίον μας.

Ο νόμος 4777 και όσα ακολούθησαν

Αλλά ας προσπαθήσουμε να συνοψίσουμε λίγο τα πράγματα. Έχει περάσει ενάμισης πλέον χρόνος από την ψήφιση του νόμου 4777, ο οποίος –μεταξύ άλλων- προβλέπει τη δημιουργία «πανεπιστημιακής» αστυνομίας (Ομάδα Προστασίας Πανεπιστημιακών Ιδρυμάτων, η οποία μάλιστα υπάγεται/λογοδοτεί απευθείας στην ΕΛΑΣ και όχι στην πανεπιστημιακή διοίκηση). Και όχι μόνο. Περιφράξεις «ασφαλείας» στους πανεπιστημιακούς χώρους, ελεγχόμενη είσοδος σε αυτούς (με τουρνικέ και κάρτες εισόδου-εξόδου), πειθαρχικά δίκαια και διαγραφές φοιτητών. Κάποια πράγματα έχουν ήδη πάρει πολύ αρνητική τροπή. Η αστυνομοκρατία (τι κι αν δεν είναι τυπικά, ακόμα, «ΟΠΠΙ») είναι πλέον καθημερινότητα για τα πανεπιστήμιά μας. Ειδικά για το ΑΠΘ, του οποίου οι αρχές είναι ιδιαίτερα «φιλικές» με οτιδήποτε αποφασίζει η κυβέρνηση και το οποίο, από την πρώτη στιγμή της σύλληψης αυτής της τρομακτικής ιδέας φρουριοποίησης των πανεπιστημίων, προέβαλε ιδιαίτερη αντίσταση. Ως αποτέλεσμα ήρθε αντιμέτωπο και με ιδιαίτερη καταστολή. Αρκεί η εμφάνισή σου να μην αρέσει και αυτός είναι επαρκής λόγος για να σε σταματήσουν για έλεγχο οι, μόνιμοι πλέον, αστυνόμοι στις εισόδους και μέσα στο πανεπιστημιακό κάμπους. Και φαίνεται πως τα σώματα ασφαλείας είναι ιδιαίτερα εφευρετικά στο να βρίσκουν λόγους, για τους οποίους δεν τους αρέσει η εμφάνισή μας. Όπως, ας πούμε, το να συμμετέχεις σε διαμαρτυρίες, πορείες ή αυτόνομα στέκια.

Μέσα σε αυτό το πλαίσιο της εντατικοποίησης των σπουδών μας και καταπάτησης των χώρων καθημερινής πολιτικής μας δράσης, έχουν ήδη εγκατασταθεί τουρνικέ (περιστρεφόμενοι μεταλλικοί μηχανισμοί για ελεγχόμενη είσοδο) σε πανεπιστημιακούς χώρους. Για αρχή στα κτίρια της διοίκησης. Και το σχέδιο προχωρά ολοταχώς.

Αριστεία και καταστολή

Η παραμονή της περασμένης πρωτοχρονιάς, 31 Δεκέμβρη του 2021, ήταν για κυβέρνηση-πρυτανεία-αστυνομία η καταλληλότερη ημερομηνία για να εκκενώσουν την πιο παλιά ενδοπανεπιστημιακή κατάληψη «στέκι στο βιολογικό». Γιατί έτσι κάνεις, όταν φοβάσαι. Μπαίνεις στα πανεπιστήμια, όταν τα φοιτητά/ές/ριες λείπουν, με το πρόσχημα ότι θέλεις να μετατρέψεις τον χώρο σε βιβλιοθήκη, ενάντια στα «τεμπέλικα» άτομα, που τον έχουν καταλάβει και μετατρέψει σε χώρο «ανομίας». Μόνο που η δική σου, ήδη υπάρχουσα, βιβλιοθήκη είναι υπό κατάρρευση, επειδή δεν την έχεις συντηρήσει. Το καλοκαίρι έχει ανυπόφορη ζέστη και τον χειμώνα κρύο. Όταν βρέχει κλείνει, επειδή πλημμυρίζει. Υποκρισία. Αδιάφορο αν ο κατειλημμένος αυτός χώρος έχει φιλοξενήσει εκατοντάδες κοινωνικά, πολιτικά και πολιτισμικά γεγονότα και εγχειρήματα· συναυλίες, θεατρικά, συλλογικές κουζίνες, προβολές ταινιών και πολλά-πολλά ακόμα.

Σε συνέχεια του παραπάνω σχεδίου καταστολής και αριστείας, στις 25 Αυγούστου, εκκενώνεται και το Αυτοδιαχειριζόμενο Κυλικείο της Ιατρικής (ΑΚΙ), το οποίο, όμως, τα φοιτητά ανακαταλαμβάνουν την αμέσως επόμενη μέρα.

Στο ΕΚΠΑ (Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών), στις 5 του Σεπτέμβρη, κάνει την εμφάνιση της η ΟΠΠΙ, η οποία συνοδευόμενη από ομάδες ΜΑΤ και ΟΠΚΕ, δοκιμάζει να περάσει της πύλες για τις πρώτες της περιπολίες, αντιμετωπίζοντας κύματα αντιδράσεων από τον φοιτητικό και αλληλέγγυο κόσμο.

Μέρες ανυπακοής και αντίστασης

Το μήνυμα της κυβέρνησης είναι σαφές. Το σημερινό πανεπιστήμιο έχει χώρο μόνο για αριστεία και στείρα γνώση. Για να γίνουμε παραγωγικά γρανάζια της κρατικής και παγκόσμιας καπιταλιστικής μηχανής. Για να υπηρετούμε ακόμα πιο αποτελεσματικά τα αστικά και καπιταλιστικά συμφέροντα. Για να χάσουμε τελείως την προσωπικότητα και τη διαφορετικότητά μας στον βωμό του κέρδους και της προσωπικής-εργασιακής ανέλιξης.

Είναι, όμως, στο δικό μας χέρι να μπλοκάρουμε, στην πράξη, αυτό και όλα τα συναφή μηνύματα. Να ενωθούμε με όλα τα καταπιεσμένα πλάσματα και να δείξουμε πως η επίθεση στους χώρους μας όχι μόνο δε μένει αναπάντητη, αλλά λειτουργεί ως κινητήρια δύναμη για οργάνωση, πολιτική ζύμωση και πράξη, ενάντια στο αφήγημα της τάξης και της ασφάλειας. Με γνώμονα την ελευθερία και την αλληλεγγύη.

Αν θεωρείτε ότι εισβάλλοντας στους χώρους μας, πρόκειται να αφανίσετε και εμάς, ζείτε με αυταπάτες.

*Το άρθρο είναι δημοσιευμένο στο 16ο φύλλο της εφημερίδας «Η Κόκκινη» (Σεπτέμβρης 2022), που κυκλοφορεί.