«Οδηγίες για την ψυχολογική υποστήριξη των ανδρών που κάνουν επαναπροωθήσεις (pushbacks)»
Του Θανάση Τριαρίδη

Πρώτα από όλα
να ξέρετε πως εσείς δεν κάνετε τίποτε:
Δεν πυροβολείτε, δεν μαχαιρώνετε,
δεν καίτε, δεν σκοτώνετε.
Απλώς σπρώχνετε τις βάρκες προς τα πίσω.
Να σας ξεφύγουν δεν μπορούν –
έχετε καλύτερες μηχανές από αυτούς.
Κι αν τύχει -λέμε τώρα- οι βάρκες τους να αναποδογυρίσουν,
ποτέ μα ποτέ δεν θα το έχετε κάνει εσείς –
απλώς δεν θα καταφέρετε να μαζέψετε τους ανθρώπους.
Τους ανεύθυνους ανθρώπους που ξεγελάστηκαν
από την εγκληματική προπαγάνδα των δικαιωματιστών.

Επίσης:
Θάνατο έχουμε όταν υπάρχει πτώμα.
Η θάλασσα είναι πολύ καλή με αυτό:
κρατάει τα πτώματα πολύ βαθιά,
κανένας δεν μπορεί να τα φωτογραφίσει.
Κι αν κάποιο πτώμα ξεβραστεί στην ακτή,
πού ξέρουμε πως δεν είναι
άνθρωποι που αυτοκτόνησαν
ή και παμπάλαιοι νεκροί
ας πούμε,
της Ναυμαχίας της Σαλαμίνας;

Προπαντός να μην το παίρνετε βαριά.
Ό,τι κάνετε είναι ιστορική νομοτέλεια.
Πάντοτε κάποιοι πεθαίνουν στην Ιστορία –
και να ξέρετε πως η Ιστορία γράφεται με Κεφαλαίο Γιώτα
και με το αίμα που εμείς θα επιλέξουμε.

Αλλά ακόμη κι αν γίνει μια στραβή,
σε κάποιο βράχο κάποια νησίδα και υπάρξει φωτογραφία του πτώματος,
κάποια στιγμή το πτώμα θα ταφεί
και δεν θα το βρει κανένας.

Και τότε οι εκλεκτοί δημοσιογράφοι
αυτοί που έχουν επίγνωση της ευθύνης τους
θα γράψουν:
«Πού είναι η Μαρία, οέο»
και
«Ο «θάνατος» και η ανάσταση της μικρής Μαρίας»
βάζοντας πάντα τον «θάνατο» σε εισαγωγικά.
Οι υπόλοιποι θα αγοραστούν –
και όσοι δεν αγοραστούν θα λησμονηθούν.
Πάντως τα παιδιά σας και τα εγγόνια σας
δεν θα μάθουν τίποτε.

Εν κατακλείδι:
Να ξέρετε πως η πλειοψηφία θα πιστέψει
πως ήσασταν υπάλληλοι και φρουροί
και σίγουρα όχι δολοφόνοι
γιατί πολύ βολεύεται με όλο αυτό.

*Το ποίημα είναι αναρτημένο στον fb λογαριασμό του Θανάση Τριαρίδη.