Γράφει η Μαρία Πλαγερά

Όλα άρχισαν με την κατάργηση του ασύλου το 2019. Έκτοτε άρχισαν να τίθενται σε εφαρμογή τα σχέδια της κυβέρνησης. Αφορμή στάθηκε η πανδημία για να εφαρμοστούν τα σχέδια περί καταστολής και αστυνομοκρατίας. «Απαγορεύονται οι συναθροίσεις», ένας από τους νόμους που έφερε και την απαγόρευση κινητοποιήσεων και πορειών και τον φόβο του κόσμου να βγει να διαδηλώσει για όλα αυτά που τον βασανίζουν. Στην ιστορική στιγμή της 17^ης Νοέμβρη η απαγόρευση των συναθροίσεων και η απαγόρευση κυκλοφορίας, θύμιζαν άλλες εποχές με την ελευθερία των πολιτών να αμφισβητείται. Παρ’ όλα αυτά το 2020 εν μέσω καραντίνας τιμήθηκε η 47^η επέτειος του Πολυτεχνείου με πορείες και κινητοποιήσεις σε όλη την Ελλάδα από φοιτητ(ρι)ές και πολίτες. Αρκετές από αυτές έγιναν πεδίο μάχης, με τα ΜΑΤ να ασκούν βία και να συλλαμβάνουν όποιο άτομο συμμετείχε στην πορεία με πρόσχημα την υγεία των πολιτών.

Τον Φεβρουάριοτου 2021 ψηφίζεται ο νόμος 4777. Ο νόμος αλλάζει τον τρόπο εισαγωγής στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, επικαλούμενος την «προστασία της ακαδημαϊκής ελευθερίας» και την «αναβάθμιση του ακαδημαϊκού περιβάλλοντος». Φέρνει την Ελάχιστη Βάση Εισαγωγής, με αποτέλεσμα να υπάρχουν σχολές με ελάχιστους εισακτέους και προσθέτει παράλληλο μηχανογραφικό δελτίο, αποστρέφοντας τις/τους φοιτήτ(ρι)ες από τη δημόσια εκπαίδευση. Ο νόμος κάνει λόγο για «πολιτική ασφάλεια  και προστασία των ΑΕΙ» και για «Ομάδες Προστασίας Πανεπιστημιακών Ιδρυμάτων» (ΟΠΠΙ).

Ο νόμος ψηφίζεται σε μια περίοδο, κατά την οποία τα μαθήματα γίνονται εξ αποστάσεως και οι φοιτητές δεν έχουν γυρίσει στις σχολές τους. Η κυβέρνηση λαμβάνει αποφάσεις για τους/τις φοιτητ(ρι)ές χωρίς να τις/τους ρωτήσει. Οι φοιτητ(ρι)ες συνεχίζουν να προχωράνε σε διαμαρτυρίες. Το φοιτητικό κίνημα δίνει μια πρώτη πολύ ισχυρή απάντηση την άνοιξη του 2021. Το άσυλο διατηρείται ζωντανό από τους φοιτητές, αλλά και τμήματος της κοινωνίας που στέκεται αλληλέγγυο. Το άσυλο γίνεται ξανά πηγή γνώσης. Στα πανεπιστήμια γίνονται συνελεύσεις φοιτητικών συλλόγων και πραγματοποιούνται μαθήματα σε εξωτερικούς χώρους. Λαμβάνονται πρωτοβουλίες με ποικίλες δραστηριότητες μέσα στα πανεπιστήμια. Μια περίοδος, κατά την οποία οι φοιτητές λένε: «Είμαστε εδώ, ζούμε εδώ, εδώ είναι ο χώρος μας και τον προστατεύουμε εμείς». Οι φοιτητ(ρι)ες δεν χρειάζονται αστυνόμευση για την «προστασία» τους.

Στις 31 Δεκεμβρίου του 2021 γίνεται έφοδος της ΕΛΑΣ για εκκένωση της κατάληψης «Στέκι στο Βιολογικό» με το πρόσχημα ότι θα χτιστεί βιβλιοθήκη. Είναι πλέον φανερό ότι η κυβέρνηση υλοποιεί τα σχέδιά της σε μέρες και ώρες, όπου οι φοιτητ(ρι)ες δεν βρίσκονται εκεί. Με πρόσχημα την προστασία των εργατών του εργολάβου, τα ΜΑΤ παραμένουν εκεί μέχρι και σήμερα. Στην οδό Αγίου Δημητρίου, ακριβώς πίσω από το στέκι. Ένα στέκι ιστορικής σημασίας, που μετρά 34 χρόνια ζωής έχοντας φιλοξενήσει πολλές δράσεις. Κάθε μέρα δίναν την απάντησή τους οι φοιτητ(ρι)ες με κινητοποιήσεις και πορείες. Κύριο αίτημα: Να φύγουν οι μπάτσοι και τα ΜΑΤ από τις σχολές. Το πανεπιστήμιο φέτος την άνοιξη μετατράπηκε σε πεδίο μάχης, με τους μπάτσους να ασκούν βία ενάντια στις/στους φοιτητ(ρι)ες.

Η κατάσταση οξυνόταν συνεχώς μέχρι τον Ιούνιο. Ενώ «χτίζεται η βιβλιοθήκη», τα μαθήματα σταμάτησαν να γίνονται λόγω του φόβου, που επιβλήθηκε σε καθηγητ(ρι)ες και φοιτητ(ρι)ες. Τα χημικά και οι κρότου-λάμψης έγιναν καθημερινότητα. Η ασφάλεια και η προστασία, που επικαλείται η κυβέρνηση είναι ανύπαρκτη. Οι φοιτητ(ρι)ες κινδύνευαν κάθε μέρα. Σε περίοδο εξεταστικής στην υπάρχουσα Κεντρική Βιβλιοθήκη τα ΜΑΤ πετούσαν δακρυγόνα, οι συνθήκες ήταν ανυπόφορες, με τη θερμοκρασία να είναι σκαρφαλωμένη στους 40 βαθμούς.

Η κατάσταση κλιμακώνεται καθημερινά. Αποκορύφωμα στάθηκε η επίθεση με χημικά τον Σεπτέμβριο στη συναυλία του Θανάση Παπακωνσταντίνου στο Ελευθεριακό Φεστιβάλ στο ΑΠΘ. Τα ΜΑΤ εκτόξευσαν δακρυγόνα και χημικά, μέσα στην πανεπιστημιούπολη πάνω σε χιλιάδες κόσμου, φοιτητ(ρι)ες, γονείς με παιδιά, ανάπηρα άτομα, χωρίς να υπάρχουν πολλές ασφαλείς έξοδοι διαφυγής. Η καταστολή για άλλη μια φορά δεν πέρασε. Οι παρευρισκόμενες/οι στη συναυλία και οι φοιτητ(ρι)ες συγκεντρώθηκαν σε αυθόρμητη πορεία, δίνοντας ισχυρή απάντηση στο κλίμα φόβου που προσπαθεί να επιβάλει η αστυνομία. Μαζικές πορείες έγιναν τον Σεπτέμβριο στη Θεσσαλονίκη ενάντια στη ΟΠΠΙ, στην αστυνομοκρατία, στον αυταρχισμό και την καταστολή.

Το μήνυμα είναι σαφές τόσο από την Κυβέρνηση όσο και από την Πρυτανεία. Όσο οι φοιτητ(ρι)ες δεν νιώθουμε ασφαλείς, τόσο θα εναντιωνόμαστε στον φόβο που προσπαθούν να μας περάσουν. Οι φοιτητ(ρι)ες εξεγείρονται καθημερινά δίνοντας ισχυρή απάντηση: Το πανεπιστήμιο μάς ανήκει, είναι το μέλλον μας, το διαμορφώνουμε εμείς όπως μάς αξίζει. Η καταστολή γεννάει την εξέγερση. Οι φοιτητ(ρι)ες θα αγωνιζόμαστε κάθε μέρα μέχρι να νιώθουν όλα τα άτομα ασφαλή και ελεύθερα.

Μέχρι να νικήσουμε.

*Το άρθρο βρίσκεται δημοσιευμένο στην εφημερίδα Η ΚΟΚΚΙΝΗ, φύλλο 17ο, Νοέμβρης 2022, που κυκλοφορεί.