Γράφει η Μαρία Πλαγερά

Κριτική για τη θεατρική παράσταση «Αιδοίων Μονόλογοι», που παίζεται κάθε Σάββατο (μέχρι τις 17/12), στον Βόλο, στο Κέντρο Πολιτισμού και Τεχνών «Θεατρίνη» στις 9 το βράδυ.

[Από τον Βόλο στη Θεσσαλονίκη]

Η παράσταση είναι βασισμένη στο θεατρικό έργο της Ιβ Ένσλερ: «Αιδοίων Μονόλογοι». Κάθε μονόλογος πραγματεύεται κοινωνικά ζητήματα, τα οποία περιστρέφονται όλα γύρω από το αιδοίο. Μια κωμική παράσταση, στην οποία τα ζητήματα εκκινούν από το σώμα και την ατομικότητα και καταλήγουν στην κοινωνία. Και αντίστροφα.

Αιδοίο, μουνί, πιπί, γατάκι, πράμα, κουλούρι…. Τόσες λέξεις για τη λέξη «αιδοίο». Μη ντρέπεσαι να το πεις. Αιδοίο, αιδώς, ντροπή… Μα γιατί να ντρεπόμαστε;

Η έμμηνος ρύση στην εφηβεία: «Κοιτάω κάτω και τι να δω; Είδα αίμα» λέει τρομοκρατημένη. Η περίοδος είναι κάτι «κακό», «μυστικό». Ακόμη θυμάμαι πώς κρύβαμε στο σχολείο τις σερβιέτες μέσα από τα μανίκια. Και τι ντροπή, όταν έχεις έναν λεκέ από πίσω…

«Το αιδοίο μού μυρίζει». Μα πώς μυρίζει, αλήθεια; Αιδοίο! Μια σκηνή με πολλές μυρωδιές. Μα το κάθε αιδοίο μυρίζει διαφορετικά. Ένα ζήτημα, που έχει απογοητεύσει πολλά άτομα, που προσπαθούν με αρώματα και ειδικά αφρόλουτρα να το κάνουν να πάψει να μυρίζει. Εσάς πώς μυρίζει το αιδοίο σας;

«Το αιδοίο θέλει φροντίδα, αγάπη και στοργή». Μια σκηνή, που πραγματεύεται το άβολο ταμπόν και τις αμήχανες εξετάσεις για τεστ παπ, που μάλλον για πολλά άτομα δεν είναι η καλύτερή τους εμπειρία. Το αιδοίο πώς νιώθει; «Αν το αιδοίο σας μιλούσε τι θα έλεγε;».

Τρίχες, πολλές. Μια ιστορία για την ηβική τρίχα και τη σεξουαλική ικανοποίηση. Μα το αιδοίο δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς τρίχα. «Όπως τα λουλούδια δεν μπορούν να υπάρξουν χωρίς τα φύλλα τους...» «Για να αγαπήσεις το αιδοίο πρέπει να αγαπήσεις και την Ήβη του».

«Η καρδιά ματώνει, το ίδιο και το αιδοίο»

*Το άρθρο βρίσκεται δημοσιευμένο στην εφημερίδα «Η Κόκκινη» φύλλο 17ο, Νοέμβρης 2022, που κυκλοφορεί.