«Της λίμνης οι πάπιες», έργο της Aysegul Sora

Ένα δυνατό κείμενο, που αναδεικνύει την υποκρισία όσων χλευάζουν τον αγώνα για τα δικαιώματα των ζώων και δεν δίνουν δεκάρα ούτε για τα ζώα, αλλά ούτε και για τους ανθρώπους.

Η συγγραφέας είναι συντρόφισσα με καταγωγή από την Τουρκία. Και περιγράφει κακοποιητικές συμπεριφορές από εθνικιστές –και συχνά θρησκόληπτους- Τούρκους. Με άλλα λόγια, το αντίστοιχο των εδώ «ελληναράδων». 

Γράφει η Λάλε Άλατλι

Μια συμβουλή από μένα: να παραμείνετε άνθρωποι και μην ασχολείστε με τα ζώα για τη δική σας ψυχική υγεία.

Όταν αρχίσετε να υπερασπίζεστε τα δικαιώματα των ζώων, οι πρώτες ερωτήσεις, που σας περιμένουν, είναι: «Γιατί τα δικαιώματα των ζώων;», «Γιατί δεν κάνεις κάτι για τον συνάνθρωπό σου και ασχολείσαι με τα ζώα; Εδώ πεθαίνουν άνθρωποι!», «Πονάνε και τα φασόλια, γιατί δεν κάνεις κάτι για εκείνα;». Αυτές τις ερωτήσεις θα ακούτε, ειδικά από ανθρώπους που δεν κουνάνε το μικρό τους δαχτυλάκι ούτε για τους ανθρώπους ούτε για τα ζώα.

Αν αφουγκραστείτε τη συνείδησή σας και αρχίσετε να υπερασπίζεστε τα ζώα ή –ακόμα χειρότερα- αν αγωνίζεστε για όλες τις αδικίες, σημαίνει ότι βρίσκεστε σ’ έναν πολύ δύσκολο δρόμο. Ακόμα κι αν έχετε αποφασίσει ν’ ασχολείστε με τα ζώα, θ’ αναγκαστείτε να ασχολείστε και με τους ανθρώπους, γι’ αυτό καλό θα είναι να είστε προετοιμασμένοι για τέτοιες ερωτήσεις. Κι αν επιμένετε ότι θέλετε να ασχολείστε με ζώα, καλύτερα να ανοίξετε ένα petshop, που πουλάει ζώα, ή ένα μαγαζί με γούνες για να έχετε το κεφάλι σας ήσυχο.

«Γιατί τα δικαιώματα των ζώων;»

«Γιατί είναι τα πιο ανυπεράσπιστα όντα».

«Ρε συ, δεν έχεις άλλη δουλειά;»

«Στην πραγματικότητα, έχω πολλή δουλειά, αλλά το να προσπαθείς να είσαι υπερασπιστής των δικαιωμάτων των ζώων, δεν σημαίνει ότι δεν κάνεις τίποτα για τους ανθρώπους».

«Γιατί τα ζώα;»

«Γιατί ζούμε σ’ έναν κόσμο γεμάτο με ανθρωπογενή προβλήματα, για τα οποία ο καθένας πρέπει να βάζει το χεράκι του κάπου. Εγώ είπα ν’ ασχοληθώ μ’ αυτήν την πλευρά. Ξέρεις, ο καθένας έχει το μερίδιό του για να δημιουργήσουμε έναν ‘ανθρώπινο κόσμο’. Μήπως κι εσύ να…»

«Τι λες, ρε! Τα ζώα έχουν δικαιώματα; Εργατικά ή αστικά; Χα χα χα!»

«Ναι, όντως, ακόμα δεν έχουν. Είναι σαν τους σκλάβους, που μέχρι 200 χρόνια πριν ήταν νόμιμη η δουλεία. Δυστυχώς και σε 200 χρόνια δεν θα αλλάξει και πολύ η κατάσταση για τα ζώα, γιατί δεν έχουν ούτε συνδικάτα ούτε δικαίωμα ψήφου ή δύναμη να αγωνιστούν ενωμένα».

«Συγγνώμη, δεν κατάλαβα. Εσύ τώρα ασχολείσαι με τα ζώα, αλλά τι έχεις να κερδίσεις απ’ αυτό;»

«Τι θα κερδίσω; Μια τεράστια απώλεια! Εκτός από τις οικονομικές απώλειες, θα χάσω και την ψυχική και πνευματική μου υγεία, αλλά τι να κάνεις, έχω κι εγώ τις δικές μου μαζοχιστικές τάσεις. Όσο το κάνω τόσο το θέλω».

«Άσε τα ζώα και ασχολήσου λιγάκι και με τους ανθρώπους!»

«Προσπαθώντας να προστατεύω τα ζώα από τους ανθρώπους, θέλω δεν θέλω αναγκάζομαι να ασχολούμαι και με τους ανθρώπους, μην ανησυχείς εσύ. Παρακολουθώ στενά μέχρι ποιο σημείο μπορεί να φτάσει η απονιά τους. Σύμφωνα με ένα επιστημονικό άρθρο, που πρόσφατα διάβασα, σε μια έρευνα που έγινε σε 1.000 πιθήκους, αποδείχτηκε ότι οι πίθηκοι όταν φοβούνται πολύ ή όταν εκτίθενται σε μεγάλο πόνο, ανεβάζουν πυρετό. Τι μεγάλη ανακάλυψη! Κι εγώ πάντα αναρωτιόμουν τι πρέπει να κάνω για να ανεβάσω πυρετό. Να μην μπούμε καθόλου στα πειράματα που γίνονται σε ζώα για να βρεθούν αυτά τα αποτελέσματα, γιατί δεν θα τα αντέξεις».

Και τώρα ας γυρίσουμε την άλλη όψη του νομίσματος. Ας αφήσουμε τα ζώα και ας ασχοληθούμε λιγάκι με τους ανθρώπους, με ‘τα δικαιώματα του ανθρώπου’.

Μα τον Θεό, δεν καταλαβαίνω, θ’ ακυρώσουν όλα τα δικαιώματα των ανθρώπων, αν πάμε έτσι. Απαγόρεψαν τις σφαγές στους δρόμους και στους κήπους των σπιτιών μας στις γιορτές. Θέλουν να σταματήσουν το κυνήγι. Οι ζωο-αναρχικοί εισβάλλουν στα εργαστήρια πειραμάτων, μπαίνουν παράνομα σε εργοστάσια γούνας. Πού θα πάει αυτός ο κόσμος έτσι;

Δεν μπορούμε πλέον να απολαμβάνουμε το κυνήγι. Το κυνήγι είναι αθλητισμός, ένας αθλητισμός στη φύση. Ο περιορισμός και η απαγόρευση του κυνηγιού είναι ενάντια στα ανθρώπινα δικαιώματα. Εγώ, ο κυνηγός, που είμαι φυσιολάτρης, δεν μπορώ να απολαμβάνω το δικαίωμα και την ελευθερία τού να ασκώ αυτό το σπορ.

Θέλουν να μας πουλήσουν τα καλλυντικά, χωρίς να τα πρωτοδοκιμάσουν πάνω στα ζώα. Θεός φυλάξει, θα τυφλωθούμε, αν πάει έτσι.

Αφαιρώντας την ελευθερία μας να σφάζουμε εμείς το ζώο, που θα φάμε στη γιορτή, μας αφαίρεσαν το δικαίωμα περί πίστης και παραδόσεων. Σκέφτομαι να πάω, το συντομότερο δυνατόν, στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου.

Μας καταπιέζουν! Δεν μπορούμε να έχουμε ελευθερία έκφρασης. Θέλουμε να λέμε ότι είμαστε ‘πλούσιοι’, φορώντας γούνα. Ευτυχώς ο καπιταλισμός αναγνωρίζει λιγάκι τα δικαιώματα μας. Η παραγωγή γούνας δημιουργεί τόσες θέσεις εργασίας. Πώς τολμάν και ζητάνε την απαγόρευσή της; Αυτό είναι τελείως ενάντια στα ανθρώπινα δικαιώματα!

Δουλεύουμε όλοι από το πρωί μέχρι το βράδυ, μια στο τόσο ερχόταν το τσίρκο με ζώα από την Ιταλία και το απαγόρεψαν κι αυτό. Είναι ενάντια σ’ όλα αυτοί, έχουν τρελαθεί τελείως. Το βρίσκω πολύ ακραίο! Τουλάχιστον να μας αφήσουν να πηγαίνουμε στους ζωολογικούς κήπους και στα δελφινάρια. Αλλά κι αυτό όχι! Τάχα εκεί δεν φροντίζουν καλά τα ζώα. Ζώα είναι, βρε ζώα! Στην Αφρική πεθαίνουν παιδιά από την πείνα.

Αν εγώ έχω πληρώσει ένα κάρο λεφτά για εκείνον τον λευκό καναπέ, δεν θα έχω το δικαίωμα να διαλέξω ένα μικρό άσπρο σκυλάκι από το petshop, που να ταιριάζει με το σαλόνι μου; Φωνάζουν για να υιοθετούμε τα αδέσποτα, αλλά εκείνα είναι βρώμικα και γκρίζα! Αν κλείσουν τα petshop που πουλάνε ζώα, πού θα βρούνε ψωμί αυτοί οι άνθρωποι, μέσα σ’ αυτήν την οικονομική κρίση; Δεν σκέφτονται κανέναν. Είναι ενάντια σε όλα, χωρίς λογική. Είναι ακραίοι.

Εδώ είναι μια μουσουλμανική χώρα, εμείς δεν κάνουμε σεξ με όποιαν συναντάμε σαν τους γκιαούρηδες. Απαγόρεψαν και τη σεξουαλική επαφή με τα σκυλιά στους δρόμους της πόλης τις νύχτες. Τι να κάνουμε δηλαδή; Είμαστε άνδρες εμείς. Να βιάσουμε τις γυναίκες; Έλεος! Ευτυχώς όμως ζούμε σε μια χώρα όπου υπάρχουν νόμοι, αλλά δεν εφαρμόζονται, και κανείς δεν πάει στη φυλακή! Εγώ πάντα λέω «Πρώτα ο άνθρωπος», «Πρώτα οι άντρες», «Πρώτα οι Τούρκοι», «Πρώτα οι ετεροφυλόφιλοι», «Πρώτα οι Μουσουλμάνοι», «Πρώτα οι πλούσιοι». Να βάλουμε τα πράγματα στη θέση τους πια!

*Το κείμενο είναι δημοσιευμένο στο 17ο φύλλο της εφημερίδας «Η Κόκκινη» (Νοέμβρης 2022), που κυκλοφορεί.