
Ένας κοινός αγώνας για όλα, όλες, όλους
Γράφει η Μαρία Πλαγερά
Τον περασμένο Δεκέμβριο ήρθε το προεδρικό διάταγμα 85/2022, το οποίο υποτιμάει τις καλλιτεχνικές σχολές εξισώνοντας τα πτυχία μας με λυκειακή εκπαίδευση. Στα καλλιτεχνικά επαγγέλματα, όπως ορίζεται από το Π.Δ., συμπεριλαμβάνονται οι ζωγράφοι, ηθοποιοί, χορευτές, χοροδιδάσκαλοι, μουσικοί, φωτογράφοι, σκηνοθέτες. Όλα τα καλλιτεχνά είμαστε μαζί στον αγώνα απέναντι στο Προεδρικό διάταγμα 85, προβαίνοντας σε κατάληψη των σχολών μας. Τα τμήματα Μουσικών Σπουδών, Θεάτρου και Κινηματογράφου της Σχολής Καλών Τεχνών του ΑΠΘ έχουμε ήδη προβεί σε κατάληψη και συνεχίζουμε τον αγώνα μας για να δικαιωθούν τα δίκαια αιτήματά μας. Από τις αρχές του μήνα βρίσκεται σε κατάληψη το Βασιλικό Θέατρο, του οποίου στηρίζουμε επίσης τις δράσεις. Ο αγώνας κλιμακώνεται μέρα με τη μέρα, καθώς παίρνοντας αποφάσεις για κατάληψη των κτιρίων τους κι από άλλες σχολές και τμήματα.
Ταυτόχρονα έρχεται ο νόμος 4957, για να υποβαθμίσει για άλλη μια φορά τα πτυχία μας και τη δημόσια εκπαίδευση. Συγκεκριμένα το άρθρο 99 του νόμου αυτού κάνει λόγο για αφαίρεση παιδαγωγικής επάρκειας από το σύνολο των τμημάτων με παιδαγωγική κατάρτιση. Το άρθρο 99 κάνει λόγο για πρόγραμμα πιστοποίησης δύο εξαμήνων με όρια εισακτέων, κριτήρια εισδοχής και καμία εξασφαλισμένη χρηματοδότηση, το οποίο μεταφράζεται σε δίδακτρα. Αυτός ο νόμος μάς αφορά τόσο ως σπουδαστά Καλών Τεχνών του ΑΠΘ, αλλά αφορά την ίδια στιγμή και κάθε σπουδάστρια και σπουδαστή Παιδαγωγικών Σχολών, αφού το μόνο επαγγελματικό δικαίωμα που έχουμε, είναι μια θέση στη δημόσια εκπαίδευση ως καθηγητά.
Aυτά τα δύο υποβαθμίζουν τον πολιτισμό και την εκπαίδευση στη χώρα μας. Αυτοί οι νόμοι φαίνεται να οδηγούν στη σταδιακή κατάργηση της δωρεάν δημόσιας παιδείας και στην ιδιωτικοποίηση της εκπαίδευσης. Αυτοί οι νόμοι αλλάζουν τα πτυχία των καλλιτεχνών και των σπουδαστών με παιδαγωγική κατάρτιση. Πρόκειται για ζήτημα που αφορά μεγάλο μέρος των σπουδαστ(ρι)ών της χώρας. Αφορά όμως ταυτόχρονα και όλη την κοινωνία, γιατί όταν μιλάμε για πολιτισμό και εκπαίδευση, πάντοτε μας αφορά όλες, όλα και όλους. Για αυτό ο αγώνας μας είναι κοινός για όλα/όλες/όλους.
Θα βρισκόμαστε κάθε μέρα στους δρόμους μέχρι να δικαιωθούμε.
Απέναντι σε ό,τι ξεφτιλίζει παιδεία και πολιτισμό.
*Η φωτογραφία -έξω από την κατειλημμένη Σχολή Θεάτρου στη Θεσσαλονίκη- είναι του Αλέξανδρου Λιτσαρδάκη (SOOC).