Η ώρα της κλιμάκωσης

Ενώ η «Κόκκινη» ετοιμάζεται για να φύγει στο τυπογραφείο, όλα δείχνουν πως η Τετάρτη 8 Μάρτη θα είναι μέρα πανκινητοποίησης και μαζικής απεργίας ενάντια στην κυβέρνηση του Μητσοτάκη. Η ΑΔΕΔΥ, τα μεγαλύτερα Εργατικά Κέντρα της χώρας και πολλά συνδικάτα έχουν καλέσει μέχρι στιγμής σε απερ-γία. Φυσικά, αιχμή του απεργιακού δόρατος είναι τα συνδικάτα στους σιδηρο-δρόμους, τον προαστιακό και το Μετρό.

Ως αυτήν την ώρα, η απόλυτη παραφωνία σε αυτή την απεργιακή πλημμυρίδα είναι η ΓΣΕΕ, που κρατά στάση στρουθοκαμήλου. Το τριτοβάθμιο συνδικαλι-στικό όργανο αρνείται να ασχοληθεί με το μαζικό έγκλημα κυβέρνησης και «ε-πενδυτών» στα Τέμπη και αναλώνει τον χρόνο του στην προετοιμασία του συ-νεδρίου του, που ξεκινά την Πέμπτη 9 Μάρτη. Αλλά η πολιτική συγκυρία δεν είναι ευνοϊκή για όσους επιλέγουν να γίνουν αναχωρητές, μακριά από το μαζικό κίνημα οργής.

Φυσικά, δεν αρκεί να προκηρυχθεί μια απεργία, για να εξασφαλίσει μαζική συμμετοχή. Ακόμη και σε στιγμές γενικευμένης οργής, όπως σήμερα, χρειάζεται κινητοποίηση στους χώρους, πρωτοβουλίες από τα κάτω, απεργιακές επιτρο-πές που θα αναλάβουν να οργανώσουν και το σταμάτημα της δουλειάς και το κατέβασμα στις απεργιακές συγκεντρώσεις.

Αλλά, ακόμη και με την απλή προκήρυξη απεργιακής κινητοποίησης, σε μια τέτοια στιγμή που ακόμη και τα συνδικαλιστικά όργανα αισθάνονται την πίεση των εργαζομένων να κάνουν κάτι, είναι πολύ λογικό να βοηθιέται και να φου-ντώνει περισσότερο η πυρκαγιά της λαϊκής οργής.

Το αφήγημα του Μητσοτάκη καταρρέει

Από την άλλη μεριά η κυβέρνηση της Ν.Δ. δεν έχει χάσει μόνο την πρωτοβου-λία των κινήσεων. Η θεωρία του «ανθρώπινου λάθους» του σταθμάρχη ή και κάποιων προϊσταμένων του μόνο, δεν περπατά μέσα στον κόσμο και δεν πείθει.

Αυτό που αποκαλύφθηκε στα Τέμπη είναι η απόλυτη ανευθυνότητα της κυ-βέρνησης και η γύμνια των ιδεολογημάτων του νεοφιλελευθερισμού. Οι ιδιωτι-κοποιήσεις, οι «περικοπές περιττών δαπανών» και η άρση της μονιμότητας στο Δημόσιο, δεν σημαίνουν «ανάπτυξη και καινοτομία», αλλά μαζικά εγκλήματα ενάντια στην ασφάλεια και την υγεία των ανθρώπων, μόνο και μόνο για να α-ποκομίζουν απίθανα κέρδη οι καπιταλιστές. Όπως οι ιδιοκτήτες της Hellenic Train, που από την πρώτη στιγμή, το 2017, με μια «επένδυση» 45 εκατομμυρίων ευρώ εξασφάλιζαν κάθε χρόνο καθαρά κέρδη από 106 έως και 120 εκατομμύρια.

Το στημένο προεκλογικό σκηνικό της «Ελλάδας 2.0» έχει ήδη καταρρεύσει. Και έχει αποκαλυφθεί πως οι καπιταλιστές νοιάζονται μόνο να εκτοξεύουν την κερδοφορία τους. Και η κυβέρνησή τους νοιάζεται μόνο για το πώς θα τους προ-στατέψει από τη λαϊκή οργή με τις δυνάμεις καταστολής και το δικαστικό σύ-στημα, αυτό που αδιαφορούσε για τις καταγγελίες των συνδικάτων για την α-σφάλεια στα τρένα και έβγαζε την μία πίσω από την άλλη τις απεργίες τους παράνομες. Ακόμη και αμέσως μετά το έγκλημα στα Τέμπη.

Ποια πολιτική δύναμη θα οργανώσει τον αγώνα κατά του Μητσοτάκη;

ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ, τόσο σε επίπεδο προγράμματος όσο και σε επίπεδο δια-χείρισης, δεν έχουν τίποτα απολύτως το διαφορετικό να επιδείξουν από τη Νέα Δημοκρατία. Ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν αυτός που υλοποίησε το 2017 την πώληση της ΤΡΑΙΝΟΣΕ στο fund, που ξήλωσε και ακύρωσε οποιοδήποτε μέτρο ασφαλείας υπήρχε στο σιδηροδρομικό δίκτυο, προκειμένου να περικόψει «περιττά» έξοδα και να μεγιστοποιήσει τα κέρδη του. Ο ΣΥΡΙΖΑ, και παλιότερα το ΠΑΣΟΚ, υπήρξαν απόλυτα συμμέτοχοι στη διάλυση, την αποψίλωση και την απαξίωση του ΟΣΕ.

Το ΚΚΕ και το ΜΕΡΑ 25 αντίθετα, δεν ευθύνονται με τα ανομήματα που έχουν φορτωθεί τα μνημονιακά κόμματα. Ούτε με τη διάλυση του ΟΣΕ ούτε με τη μνη-μονιακή διαχείριση εν γένει. Και τα δύο κόμματα συμμετέχουν στις κινητοποιή-σεις διαμαρτυρίας. Και είναι ενδεχόμενο να ενισχύσουν και τα δύο –κάπως- τις δυνάμεις τους στις επόμενες κάλπες.

Όπως και να έχει, τα δύο κόμματα αυτά –το ΚΚΕ, διότι δεν θέλει και το ΜΕΡΑ 25, διότι ούτε θέλει ούτε και μπορεί- αδυνατούν να λειτουργήσουν ως κάτι πα-ραπάνω από υποδοχείς μιας ψήφου αριστερής διαμαρτυρίας. Όμως τώρα είναι άλλες οι προτεραιότητες.

Εδώ είναι που οι οργανώσεις και οι ομάδες της επαναστατικής Αριστεράς μπορούν και πρέπει να δώσουν ένα καίριο δείγμα γραφής για το ποια Αριστερά χρειάζεται η εργατική τάξη και τα κινήματα σήμερα. Και το τι πρέπει αυτή η Αρι-στερά να κάνει. Οι μαχητ(ρι)ες της Επαναστατικής Αριστεράς πρέπει να δοκι-μάσουμε να συγκεντροποιήσουμε την αγανάκτηση και να βοηθήσουμε να ανα-τραπεί στον δρόμο η κυβέρνηση της Ν.Δ. πριν καν καταφέρει να φτάσει στην κάλπη.

Η Αριστερά, κάθε πολιτικής κατεύθυνσης και κάθε απόχρωσης τώρα, κάθε οργάνωση και κάθε συλλογικότητα αυτές τις μέρες, μετράει το μπόι της πάνω στην ανάγκη της συγκεντροποίησης των κινημάτων ενάντια στην κυβέρνηση της Δεξιάς.

Εδώ και θα μετρηθούμε. Εδώ και θα κριθούμε.

(Το άρθρο της Σύνταξης βρίσκεται δημοσιευμένο στην εφημερίδα «Η ΚΟΚΚΙΝΗ» φύλλο 18ο, Μάρτης 2023, που κυκλοφορεί)