«Συντηρητική στροφή της κοινωνίας» ή πανωλεθρία του ΣΥΡΙΖΑ και αποτυχία της οργανωμένης Αριστεράς;

Το εκλογικό αποτέλεσμα της 21ης Μάη ήταν μια ξεκάθαρη νίκη της Νέας Δημοκρατίας και της ακροδεξιάς.
Αλλά σε καμιά περίπτωση αυτό δεν σηματοδοτεί μια συνολική συντηρητική στροφή της κοινωνίας, μια «ορμπανοποίηση» ή «ερντογανοποίησή» της. Αυτές οι διατυπώσεις, από στελέχη και «think tank» του ΣΥΡΙΖΑ, όπως ο κ. Μαραντζίδης, είναι μονάχα μια άθλια προσπάθεια για μετάθεση των ευθυνών της βαριάς ήττας τους στο εκλογικό σώμα. Και είναι πολύ κρίμα, που τις ίδιες αυτές εκφράσεις χρησιμοποίησε και ο ηγέτης του ΜΕΡΑ 25 κ. Βαρουφάκης, για να δικαιολογήσει την αποτυχία του κόμματός του να μπει στη Βουλή.

Και όμως: Μόλις τον Μάρτη φέτος, το εκλογικό αφήγημα της Ν.Δ. είχε τραυματιστεί καίρια από το κίνημα των 2,5 εκατομμυρίων εργατ(ρι)ών και νέων που κατέβηκαν στον δρόμο ενάντια στο μαζικό κρατικό έγκλημα στα Τέμπη.
Αυτό το κίνημα κατέγραψε με ανεξίτηλα γράμματα στη συλλογική συνείδηση πως οι ιδιωτικοποιήσεις είναι εγκληματικές και απόλυτα εχθρικές για τους/τις εργαζόμενες/ους. Και αυτό αποτυπώνεται ξεκάθαρα στις σχετικές
έρευνες γνώμης.

Αλλά η αντιπολίτευση των μνημονιακών κομμάτων ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ ήταν αδύνατο να δώσει εκλογική έκφραση στη νεολαιίστικη και εργατική οργή για τα Τέμπη. Διότι ήταν το ΠΑΣΟΚ, που ξεκίνησε τη διάλυση
και την απαξίωση του ΟΣΕ. Και ο ΣΥΡΙΖΑ αυτός που τον ξεπούλησε το 2017 για ένα αστείο τίμημα. Και τα δυο μνημονιακά κόμματα έχουν τεράστιες ευθύνες για το έγκλημα στα Τέμπη. Και τα δύο κόμματα έχουν πάρει οριστικό
διαζύγιο από τον κόσμο της εργασίας και των κινημάτων.

Και αν το ΠΑΣΟΚ φαίνεται να κερδίζει λίγο έδαφος, αυτό συμβαίνει μόνο και μόνο εξαιτίας της
εκκωφαντικής εκλογικής πτώσης του ΣΥΡΙΖΑ.

Ούτε η Αριστερά μπόρεσε να ανέβει στο κύμα του οργισμένου κόσμου
των Τεμπών.

Η άνοδος του ΚΚΕ είναι κύρια ψήφος διαμαρτυρίας και όχι τόσο έκφραση της καλύτερης σύνδεσής του με την εργατική τάξη και τα κινήματα. Πολύ περισσότερο, η δύναμη του ΚΚΕ δεν είναι το πρόγραμμά του, που παραπέμπει στον αναχωρητισμό. Ούτε η σχέση του με τα κινήματα, απέναντι στα οποία είναι συχνότερα διασπαστικό και –όχι σπάνια- απόλυτα υποτιμητικό. Ένας αριστερός κόσμος στήριξε το ΚΚΕ εκλογικά, μόνο και μόνο επειδή δεν
είχε τι άλλο να στηρίξει.

Όσο για το ΜΕΡΑ25: Παρά την πρόσφατη αριστερή στροφή του και την προσπάθειά του να συνδεθεί με το αντιρατσιστικό, φεμινιστικό και λοατκια+ κινήματα, στη συνείδηση του εργατικού κόσμου έχει καταγραφεί ως μια πιο χλιαρή και πολύ περισσότερο αδύναμη εκδοχή του ΣΥΡΙΖΑ. Το «σχέδιο Δήμητρα» και η αναζήτηση win–win λύσεων τόσο για το κεφάλαιο όσο και για την εργασία στο πρόγραμμά του απώθησαν τον κόσμο των κινημάτων. Και
την κατάσταση έκαναν χειρότερη οι πρόχειρες εκλογικές συγκολλήσεις της τελευταίας στιγμής και ο απροκάλυπτος αρχηγισμός του κ. Βαρουφάκη. Έτσι, ο κόσμος των κινημάτων αποδοκίμασε το ΜΕΡΑ25, καταψηφίζοντάς το
με τα πόδια. Όσο για την ΑΝΤΑΡΣΥΑ: Το δυναμικό των πολλών εκατοντάδων οργανωμένων αγωνιστ(ρι)ών της, δεν μπόρεσε –για άλλη μια φορά- να γίνει ο μοχλός για να διαμορφώσει αυτό το σχήμα μια πλατύτερη επιρροή.

Το κίνημα των Τεμπών έμεινε, στην ουσία, χωρίς εκλογική αποτύπωση.

Για ποιο λόγο κέρδισε η Δεξιά;

Η Ν.Δ. έχει τους πιο βαθιούς δεσμούς με τον κόσμο των νοικοκυραίων. Οι Χορταριάδες και οι Δημόπουλοι. Οι «καλοί και φιλήσυχοι πολίτες». Όσοι χύνουν παντού, προς κάθε κατεύθυνση και με κάθε ευκαιρία, ρατσιστικό
δηλητήριο. Οι κυνηγοί κεφαλών μεταναστ(ρι)ών. Αυτοί που δεν διστάζουν να εξευτελίσουν, ακόμη και να δολοφονήσουν λοατκια+ ανθρώπους, όπως τη Zackie. Όλη η ανθρώπινη λάσπη της χώρας. Όλοι αυτοί είτε αποτελούν
οργανικό κομμάτι της εκλογικής βάσης της Ν.Δ. είτε είναι συγκοινωνούν δοχείο μαζί της.

Σε κάθε περίπτωση αυτό είναι το κοινό, από το οποίο κατεξοχήν προσδοκά η Ν.Δ. τη στήριξή του. Γι’ αυτό και η πρώτη-πρώτη εκλογική εμφάνιση του Μητσοτάκη έγινε στον φράχτη του Έβρου. Γι’ αυτό και το πρόγραμμα
της Ν.Δ. απευθύνεται πρώτα και κύρια σε αυτή τη λάσπη της κοινωνίας.

Πρέπει να τον παραδεχτούμε: στην εκλογική μάχη της 21ης Μάη η Ν.Δ. κατάφερε να συγκεντρώσει όλο τον στρατό της. Σε έναν βαθμό αυτό ίσχυσε και για τα σχήματα της ψεκασμένης ακροδεξιάς.

Προσδοκούμε πως το σκαμπίλι της νίκης της Δεξιάς στις πρόσφατες εκλογές θα ξυπνήσει και θα κινητοποιήσει πρώτα και κύρια τον κόσμο, που βρήκε έκφραση στο κίνημα των Τεμπών.

Και τώρα;

Η εφημερίδα «Η Κόκκινη» για την εκλογική μάχη της 25ης Ιούνη προτείνει:
•Μαζική εκλογική αντίσταση στη Δεξιά.
•Καμιά στήριξη στη μνημονιακή «αντιπολίτευση» ΣΥΡΙΖΑ & ΠΑΣΟΚ–ΚΙΝΑΛ.
•Ψήφο στα αριστερά ψηφοδέλτια (ΚΚΕ, Μέρα25 και ΑΝΤΑΡΣΥΑ) χωρίς αυταπάτες για τα προγράμματα και τις πολιτικές τους.
•Πάλη για να σφυρηλατήσουμε μια Αριστερά επαναστατική και διεθνιστική, μια Αριστερά, που να οργανώσει την πάλη για το μεροκάματο και την ακρίβεια, για την ισότητα και τα δικαιώματα του κάθε καταπιεσμένου πλάσματος, για αλληλεγγύη με τις/τους μετανάστ(ρι)ες, τους λοατκια+, τους Ρομά, αλλά και την πάλη για την εργατική εξουσία.

Μια Αριστερά, που να αξίζει το όνομά της.

*Το «Σημείωμα της Σύνταξης» βρίσκεται δημοσιευμένο στην εφημερίδα «Η Κόκκινη» φύλλο 19ο (Μάης Ιούνης) που κυκλοφορεί.