Γράφει ο Χάρης Παπαδόπουλος

Οι Ρομά που καταπλακώθηκαν κάτω από τη γέφυρα στην Πάτρα, παλεύοντας να συλλέξουν λίγα σίδερα για να κερδίσουν ένα άθλιο μεροκάματο κυριακάτικα, μέσα στη χειρότερη μέρα του καύσωνα. Ο εργάτης δήμου στην Καλλιθέα, που χάθηκε ολότελα άδικα, διότι στάλθηκε να δουλέψει στο καταμεσήμερο κάτω από τον ήλιο, παρά τα γνωστοποιημένα προβλήματα υγείας, που είχε με την καρδιά του. Ο διανομέας που έχασε τη ζωή του στη Χαλκίδα στο μεροκάματο του τρόμου κάτω από αβίωτες θερμοκρασίες.

Η Άννα, η τρανς αδελφή μας που χάθηκε σφαγμένη στον Άγιο Παντελεήμονα. Η 84χρονη, πάλι στη Χαλκίδα, δολοφονημένη από τον σύζυγό της. Και η 84χρονη και η Άννα πλήρωσαν με τη ζωή τους τα ασφυκτικά και δυσανεκτικά στερεότυπα της πατριαρχίας και της ματσίλας. Και οι δύο έπεσαν θύματα γυναικοκτονίας.

Οι εξακόσιοι; Περισσότεροι; Κανείς δεν ξέρει πόσοι/ες δολοφονημένες/οι στην Πύλο στο αδιανόητο έγκλημα κατά των μεταναστριών, που προκάλεσε το Λιμενικό της Ελλάδας τον Ιούνη φέτος. Ένα καράβι, που δεν το βύθισε «η κακιά στιγμή», αλλά η πολιτική των κλειστών συνόρων και των επαναπροωθήσεων, που εφαρμόζει η κυβέρνηση Μητσοτάκη και η Ευρωπαϊκή Ένωση.

Και βέβαια το ασύλληπτο έγκλημα στα Τέμπη.

Όλες αυτές οι ζωές για το κεφάλαιο και την κυβέρνηση της Ν.Δ. είναι μονάχα κάποιες «παράπλευρες απώλειες», ενώ το κεφάλαιο ασχολείται με το επιχειρείν και τη συσσώρευση κερδών πάνω στα κέρδη. Ενώ το να είσαι φτωχός, μετανάστρια, Ρομά, φτωχοδιάβολος ή απλώς γυναίκα ή εργάτης, σημαίνει πως ακόμη και η ζωή σου έχει πολύ μικρή, ελάχιστη αξία. Αυτές οι απώλειες ζωών είναι απλώς τυχαίες. Και όταν δεν είναι, φταίνε τα ίδια τα θύματα γι’ αυτές.

Προκάλεσαν οι ίδιοι οι Ρομά την πτώση της γέφυρας στην Πάτρα;

Βεβαίως και δεν είναι δυνατόν αυτό. Αν μαζεύεις σίδερα από μπάζα πεταμένα κάτω, δεν μπορείς με κανένα τρόπο να προκαλέσεις την πτώση γέφυρας, που βρίσκεται από πάνω σου. Μονάχα πωρωμένοι από αντιτσιγγανισμό και κλούβιοι μυγοχάφτες των ακροδεξιών τρολ του διαδικτύου θα μπορούσαν να πιστέψουν τέτοιο χοντροκομμένο ψέμα. 

Αυτό που πρέπει να απαντηθεί είναι για ποιο λόγο εκτελούνταν εργασίες μέρα Κυριακή μέσα σε αποπνικτικές συνθήκες καύσωνα, ενώ υπήρχε γενική απαγόρευση κάθε αντίστοιχης εργασίας. Η εταιρεία, πέρα από την απολύτως περιττή ανακοίνωση που έβγαλε, θα πρέπει να βγει να μας απαντήσει το κεφαλαιώδες κατά πόσο υπήρχε την ώρα της κατάρρευσης μηχανικός, υπεύθυνος να επιβλέπει το έργο και εάν είχαν παρθεί όλα τα απαραίτητα μέτρα προφύλαξης, όπως πχ στοιχειώδης περίφραξη στον χώρο του εργοταξίου.

Κυρίως όμως θα πρέπει να μας απαντήσει πώς είναι ποτέ δυνατόν να προχωράς σε μια κατεδάφιση, χωρίς πρώτα απ’ όλα να διασφαλίσεις το στοιχειώδες: πως κανένας δεν θα διακινδυνεύσει, πώς δεν υπάρχει άνθρωπος ή οποιοδήποτε έμβιο ον κάτω από τη γέφυρα, που ετοιμάζεσαι να κατεδαφίσεις. Έχει περάσει ένα εικοσιτετράωρο και κανένας δεν έχει ακόμα καταλάβει για ποιο λόγο τα μηχανήματα τρυπούσαν τη γέφυρα πάνω στην οποία βρίσκονταν και ετοιμάζονταν να κατεδαφίσουν!

Τα ερωτήματα είναι συγκεκριμένα και αμείλικτα. Και απευθύνονται όλα στην κατασκευαστική εταιρεία και στην κυβέρνηση, που αφήνει το κεφάλαιο να αλωνίζει, χωρίς ελέγχους, για να σωρεύει κέρδη αδιαφορώντας για τους ανθρώπους. Διότι όπως στα Τέμπη έτσι και στην Πάτρα, έτσι και παντού. Το κεφάλαιο και η κυβέρνηση Μητσοτάκη, που το φροντίζει και το υπηρετεί, νοιάζονται για τα κέρδη και όχι για τους ανθρώπους. Και επιχειρούν να ξεφύγουν από τη λογοδοσία πετώντας τις ευθύνες αλλού. Στους Ρομά και στους χειριστές των μηχανών. Με άλλα λόγια, στα θύματα.

Όσο για τους Ρομά, απάντησε ένας από αυτούς στις κάμερες χαρακτηριστικά: «Πήγαμε για τα σίδερα για ένα μεροκάματο. Γιατί φταίει ο ρατσισμός που μαζεύουμε σίδερα. Και πεθαίνουμε για 20 ευρώ». 

Αυτό. «Φταίει ο ρατσισμός που μαζεύουμε σίδερα. Και πεθαίνουμε για 20 ευρώ». Μέσα σε ελάχιστες λέξεις ένας φτωχοδιάβολος, που ζει στην κόψη του ξυραφιού και ίσα που καταφέρνει και επιβιώνει, συνόψισε όλο το δράμα των Ρομά, αλλά και συνολικά της εργατικής τάξης.

Αν δεν παλέψουμε για να στηρίξουμε όλα τα πιο χτυπημένα αδέλφια μας, αν δεν τους δώσουμε το χέρι για να βγουν από την αθλιότητα, δεν έχουμε ούτε εμείς μέλλον.

Αυτό το σύστημα είναι πιο αβίωτο και από τον χειρότερο καύσωνα. Προκαλεί ανείπωτα βάσανα στους από κάτω για να πλουτίσουν ακόμη περισσότερο οι ήδη πολύ πλούσιοι.

Η επανάσταση και η κομμουνιστική αλληλέγγυα κοινωνία δεν είναι απλώς μια ωραία, καλοπροαίρετη πρόταση. Είναι η μοναδική εναλλακτική για να ξεφύγουμε από μια κοινωνία που κανιβαλίζει ανθρώπους.

Κομμουνισμός ή Μητσοτάκης και καπιταλιστικός κανιβαλισμός. Σε βάθος προοπτικής, αυτοί οι δύο δρόμοι μόνο υπάρχουν.