Γράφει η Γκρασιέλα Κασαβιέχα

Ο απόστρατος συνταγματάρχης του χιλιάνικου στρατού Hernan Carlοs Chacon Soto, 86 ετών, αυτοκτόνησε πριν λίγες μέρες. Ο λόγος; Η επικείμενη σύλληψή του, με σκοπό να εκτελεστεί την ποινή των 25 χρόνων, που του επιβλήθηκε. Την αμέσως προηγούμενη μέρα, είχε καταδικαστεί μαζί με άλλους 6 στρατιωτικούς για τα φρικτά βασανιστήρια και τη δολοφονία του  κομμουνιστή συνθέτη και τραγουδιστή Βίκτορ Χάρα (Victor Jara) και του πρώην διευθυντή και δικηγόρου των φυλακών Littre Quiroga, τον Σεπτέμβρη 1973. Ήταν αμέσως μετά το πραξικόπημα του στρατηγού Πινοσέτ και τη δολοφονία του εκλεγμένου σοσιαλιστή προέδρου της Χώρας Σαλβαδόρ Αγιέντε.

Το σώμα του Χάρα, του μουσικού που «η κιθάρα του δεν τραγουδούσε για φονιάδες» ήταν βασανισμένο και κατατρυπημένο με 44 σφαίρες. Τέτοια ήταν η μανία των φασιστών να τον εξοντώσουν. Δεν κατάφεραν παρόλα αυτά να εξαφανίσουν τα τραγούδια του και όσα αυτά σήμαιναν για τον αγωνιζόμενο λαό της Χιλής. Στις τσέπες του, σ’ ένα κομμάτι χαρτί βρέθηκε ένα μισοτελειωμένο ποίημα: «Η σιωπή και οι κραυγές θα είναι το τέλος του τραγουδιού μου».

Οι άλλοι στρατιωτικοί που συνέλαβαν, ήταν ο Raul Jofre, o Edwin Dimites, ο Nelson Haase, o Ernesto Bethle και ο Juan Jara. Όλοι τους καταδικάστηκαν σε 15 χρόνια για τη δολοφονία των Χάρα και Κιρόγα και άλλα 10 χρόνια για τις απαγωγές, ενώ ο στρατιωτικός Rolando Melo καταδικάστηκε σε 8 χρόνια για «συγκάλυψη».

Ο Chacon Soto δεν είναι ο πρώτος στρατιωτικός Χιλιανός, που αυτοκτόνησε όταν άκουσε την καταδικαστική απόφαση.

Το ίδιο είχε κάνει στις 28 Σεπτεμβρίου του 2013 και ο πρώην γενικός διευθυντής της Αστυνομίας, Odianier Mena, πρώην αρχηγός του «Εθνικού Κέντρου Πληροφοριών» (CNI), της περιβόητης μυστικής αστυνομίας του Pinochet. Πρόκειται για όλους αυτούς που πραγματοποιούσαν τις παράνομες συλλήψεις, τα βασανιστήρια, τις απαγωγές και τις εξαφανίσεις πάρα πολλών ατόμων. Κανείς δεν είναι σε θέση να γνωρίζει τον πραγματικό αριθμό των δολοφονημένων αγωνιστ(ρι)ών στη Χιλή κατά την περίοδο της στρατιωτικής χούντας. Ο ίδιος ο Πινοσέτ πέθανε στο κρεβάτι του, χωρίς να καταδικαστεί ποτέ για κανένα από τα εγκλήματα που διαπράχθηκαν από το καθεστώς του.

Τα τραγούδια του Βίκτορ Χάρα, του ανθρώπου που δολοφονήθηκε επειδή παρέμεινε πιστός στις ιδέες του για έναν καλύτερο κόσμο, ο μουσικός που τραγούδησε με συγκινητικό τρόπο «το δικαίωμα να ζεις ειρηνικά» (El derecho de vivir en paz), θα παραμείνουν αθάνατα.

«Γιατί ένα τραγούδι αποκτά νόημα

όταν το δικό του χτυποκάρδι είναι δυνατό

και τραγουδιέται από έναν άνθρωπο που θα πεθάνει τραγουδώντας

τραγουδώντας αληθινά το τραγούδι του».