Γράφει η Λάλε Άλατλι

Το ποίημα αυτό γράφτηκε για την εκδήλωση με ειδικό θέμα «Ποίηση και κινηματογράφος», που διοργανώθηκε στον κινηματογράφο «ΒΑΚΟΥΡΑ», για την παγκόσμια μέρα ποίησης 2024.

Η Ζεϊτίν και ο Αχμέτ

Τέρας μες τη βροχή η Πόλη
σταγόνες στα πεζοδρόμια εμείς.

Τοίχοι αόρατοι οι άνθρωποι
αγριόχορτα στις ρωγμές τους εμείς.

Πολύχρωμοι οι ουρανοξύστες
μαύρες πεταλούδες εμείς.

Όσο φωνάζει ο ιμάμης από τον μιναρέ
αγκαλιάζονται τα κορμιά μας τα αδέσποτα.

Εγώ εισπνέω τον θάνατο
εσύ τη ζωή.

Εγώ εννέα χρονών, εσύ πέντε
εγώ πρόσφυγας από τη Συρία, εσύ σκυλί του δρόμου.

Εσύ κι εγώ, σκουπίδια της κοινωνίας
και απέναντί μας ο «πολιτισμός».

Η ταινία STRAY διερευνά τι σημαίνει να ζεις ως ένα πλάσμα χωρίς καθεστώς ή ασφάλεια, ακολουθώντας τρία αδέσποτα που ξεκινούν ένα αφανές ταξίδι μέσα στην τουρκική κοινωνία. Η Zeytin, άγρια ανεξάρτητη, ξεκινά περιπέτειες στη νυχτερινή πόλη ενώ η Kartal, ένα ντροπαλό κουτάβι που ζει στις παρυφές ενός εργοταξίου, βρίσκει συντροφιά στους φύλακες ασφαλείας που τη φροντίζουν. Οι ανόμοιες ζωές των αδέσποτων διασταυρώνονται όταν το καθένα τους δημιουργεί στενούς δεσμούς με μια ομάδα νεαρών Σύρων, με τους οποίους μοιράζονται τους δρόμους και το στρώμα τους. Η βραβευμένη ταινία της σκηνοθέτιδας Ελίζαμπεθ Λο είναι μια κριτική παρατήρηση του ανθρώπινου πολιτισμού μέσα από το άγνωστο βλέμμα των σκύλων και των παιδιών. https://www.straymovie.com/