Γράφει ο Χάρης Παπαδόπουλος

«Όπου πας, να πηγαίνεις με όλη σου την καρδιά»

Σαν σήμερα, στις 23 Απρίλη 1942, δολοφονήθηκε από τους Ναζί σε θάλαμο αερίων στο Ράβενσμπρυκ, μια σπάνια συντρόφισσα: η Όλγα Μπενάριο – Πρέστες.

Έζησε μια σύντομη και απίστευτα περιπετειώδη ζωή. Με το πάθος, την εφευρετικότητα και την απόλυτη αφοσίωσή της στον σκοπό, θα μπορούσε να είναι η τέλεια ηρωίδα του Σταντάλ. Αλλά η Όλγα ήταν απόλυτα πραγματική. Και ταυτόχρονα υπήρξε ένα πλάσμα απολύτως έξω από τα συνηθισμένα μέτρα.

Γερμανίδα κομμουνίστρια, γεννημένη το 1908 σε εβραϊκή οικογένεια, στρατεύτηκε από τα 15 της στο Κομμουνιστικό Κόμμα. Για όλη της τη ζωή.

Μαζί με τον πρώτο σύζυγό της Όττο Μπράουν, στα 17 της χρόνια, αφοσιώθηκαν ολότελα στο να οργανώσουν την εργατική αντίσταση στην εργατογειτονιά του Βερολίνου Νόϊκελν. Ήταν το 1925. Η γερμανική αστυνομία τους συλλαμβάνει. Η Όλγα γλυτώνει χάρη στις διασυνδέσεις του μεσοαστού δικηγόρου πατέρα της. Ο Όττο όμως καταδικάζεται για εσχάτη προδοσία.

11 Απρίλη 1928. Αυτή τη μέρα με μια καταδρομική ένοπλη επιχείρηση η Όλγα, μαζί με μια ομάδα συντρόφων, απελευθερώνει από τη φυλακή τον σύζυγό της. Διαφεύγουν στην παρανομία, μετά στην Τσεχοσλοβακία και τέλος στη σταλινική Ρωσία.

Στη Ρωσία, το ζευγάρι χωρίζει σύντομα. Η Όλγα αφοσιώνεται με ζήλο στην πολεμική εκπαίδευση. Γίνεται εξπέρ στην αυτοάμυνα, στην πτώση με αλεξίπτωτο και στο πιλοτάρισμα αεροπλάνων.

Ταυτόχρονα, η Όλγα εκτελεί αποστολές για λογαριασμό της Κομιντέρν. Ταξίδια, παρανομία, μυθιστορηματικές αποδράσεις και μια καταδίκη στη Βρετανία για κατασκοπία, αυτή ήταν η ζωή της Όλγας. Το 1934, στα 26 της χρόνια, η Όλγα Μπενάριο αναλαμβάνει την τελευταία και πιο δύσκολη αποστολή της.

Στη Μόσχα βρισκόταν εξόριστος ο «στρατηγός των ταπεινών», ο «ιππότης της ελπίδας» όπως ήταν γνωστός στη χώρα του, ο πρώην αξιωματικός του βραζιλιάνικου στρατού Λουίς Κάρλους Πρέστες.

Γεννημένος στο Πόρτο Αλέγκρε από εύπορη οικογένεια, ο Πρέστες από νωρίς στρατεύτηκε στην κομμουνιστική υπόθεση. Βγαλμένος πολιτικά μέσα από τους Tenentes, ένα ενθουσιώδες αλλά και αρκετά ρομαντικό στρατιωτικό κίνημα υπέρ των φτωχών της Βραζιλίας, ο Πρέστες, οργανώθηκε στο κομμουνιστικό κόμμα και σύντομα βρέθηκε επικεφαλής ενός επαναστατικού στρατού αποτελούμενου κυρίως από ιθαγενείς, στον Αμαζόνιο.

Αντιμετωπίζοντας την τρομακτική υπεροπλία του οργανωμένου βραζιλιάνικου στρατού, ο Πρέστες έδωσε μάχες κάτω από ασύλληπτες δυσκολίες. Ο επαναστατικός στρατός του Πρέστες θα πραγματοποιήσει μια επική πορεία μέσα στη ζούγκλα, ανάλογη της «Μεγάλης Πορείας» του Μάο Τσε Τουνγκ, για να αποφύγει τα χτυπήματα της αεροπορίας και του πυροβολικού. Όμως ο ηρωισμός των ιθαγενών δεν μπορούσε να αντικαταστήσει την απουσία της μαζικής στήριξης από το προλεταριάτο των μεγαλουπόλεων.

Το κίνημα του Πρέστες ήταν δίκαιο, ήταν παθιασμένο, αλλά δεν στηριζόταν σε ένα μαζικό κίνημα των πόλεων. Και έτσι έφτασε στα όριά του.

Ο Πρέστες θα βρεθεί φυγάς στη Μόσχα μόνο και μόνο για να οργανώσει την επιστροφή του, αυτή τη φορά για ένα οργανωμένο στρατιωτικό πραξικόπημα ενάντια στον Βραζιλιάνο ακροδεξιό δικτάτορα Ζετούλιου Βάργκας.

Δίπλα σε αυτό το υπερφίαλο σχέδιο, ο Πρέστες είχε μια ακόμη αποστολή από τη σταλινική ηγεσία: Να αναλάβει επικεφαλής του παράνομου ΚΚ Βραζιλίας και να το αναδιατάξει για μάχη.

Η Κομιντέρν ανέθεσε στην Όλγα Μπενάριο να συνοδέψει τον Πρέστες στην επιστροφή του. Θα εμφανιζόταν ως σύζυγός του. Όμως στην πράξη θα λειτουργούσε ως η σωματοφύλακάς του αλλά και ο άνθρωπος της Μόσχας στο πλευρό του.

Πριν ακόμη φτάσουν στη Βραζιλία, η Όλγα και ο Κάρλους έγιναν πραγματικό ζευγάρι. Μαζί ρίχτηκαν στην απίστευτη περιπέτεια του να οργανώσουν την ανατροπή του Βάργκας από τον ίδιο τον στρατό του.

Όπως ήταν φυσικό, το πραξικόπημα κατά της ακροδεξιάς, στις 27 Νοέμβρη 1935, αποδείχτηκε φιάσκο. Και το ζευγάρι κρύβεται σε βαθιά παρανομία μέχρι τη σύλληψή τους την άνοιξη του 1936.

Η Όλγα είναι ήδη έγκυος. Το καθεστώς του Βάργκας την εκδίδει αμέσως στη ναζιστική Γερμανία, παρόλο που ως σύζυγος και μητέρα Βραζιλιάνου, αυτό ήταν νομικά απαράδεκτο.

Στη Γερμανία, η Όλγα θα γεννήσει την κόρη της μέσα στη φυλακή Μπέρνιμ, στο Βερολίνο. Αμέσως μετά, η μητέρα του παιδιού θα ξεκινήσει την πορεία της για τον Γολγοθά μέσα από τα στρατόπεδα συγκέντρωσης των ναζί, μέχρι να καταλήξει στο Ράβενσμπρυκ. Ταυτόχρονα, η Γκεστάπο θα παραδώσει τελικά την κόρη στην πεθερά της Όλγας, δηλαδή την μητέρα του Πρέστες, στο Λονδίνο.

Η κόρη της Όλγας ζει ακόμη ως σήμερα στη Βραζιλία και είναι συνταξιούχος ιστορικός.

Όσο για την ίδια την Όλγα Μπενάριο, παρόλο που το τέλος της ήταν χαραγμένο, κατάφερνε μέχρι την τελευταία στιγμή της ζωής της να προκαλεί τον φόβο στον ταξικό εχθρό. Η Γκεστάπο και οι Ναζί, ακόμη και μετά τη δολοφονία της, προσπάθησαν να καλύψουν τα ίχνη τους. Έτσι εξέδωσαν ψεύτικο πιστοποιητικό θανάτου, πως δήθεν πέθανε από περιτονίτιδα στη φυλακή.

Όμως η αθανασία δεν ανήκει στους ασβούς της Ιστορίας. Ανήκει στους λέοντες και στις λεόντισσες. Και η Όλγα Μπενάριο ήταν μια λιονταρίνα της επανάστασης που της αξίζει κάθε τιμή.