Από τον πρόλογο του βιβλίου:

[…] Αυτό το βιβλίο είναι γραμμένο με τρόπο τέτοιο που επιχειρεί να δώσει πολιτικές απαντήσεις σε πολιτικά ερωτήματα. Ερωτήματα, που άλλοτε τέθηκαν ανοιχτά, άλλοτε υπονοήθηκαν. Άλλοτε επιδιώχτηκαν, άλλοτε προέκυψαν μέσα από τις προκλήσεις της μάχης που είχαμε μπροστά μας. Γιατί αυτό θα πρέπει να τεθεί εξαρχής- ήταν μια μάχη. Μια μάχη με τις συντηρητικές δυνάμεις της πόλης, με τη Δεξιά και την ακροδεξιά, με την Εκκλησία, με τις αραχνιασμένες ιδέες που μένουν θρονιασμένες στα μυαλά χιλιάδων ακόμα ανθρώπων. Ένας συνεχής και καθημερινός αγώνας για να «σπάσει» τον θεσμικό σεξισμό και την ομοτρανσφοβία, αλλά και τον σεξισμό που υπάρχει ακόμα και εντός των κινημάτων. Δύσκολες μάχες και οι δύο. Ασφαλώς επικίνδυνος πολύ ο εξωτερικός κίνδυνος. Όμως και η υποβάθμιση κάποιες φορές του ζητήματος –ειδικά στην αρχή- μέσα στα κινήματα δεν πρέπει να αγνοηθεί.

Το βιβλίο γράφτηκε όχι μόνο για να μην ξεχαστούν γεγονότα και καταστάσεις, καθώς περνάει ο χρόνος. Γράφτηκε κυρίως για να εφοδιάσει –με εμπειρίες και προτάσεις- τις νέες αγωνίστριες, τα νέα αγωνιστά και τους νέους αγωνιστές, που θα βρεθούν μπροστά σε παρόμοιες προκλήσεις και μάχες. Για να δώσει μια ιδέα για το πώς δόθηκαν οι μάχες του παρελθόντος. Για το πώς και γιατί κάποιες από αυτές χάθηκαν. Κυρίως όμως τι στάθηκε χρήσιμο, τι κάναμε σωστά και μας βοήθησε να προχωρήσουμε ένα βηματάκι παραπέρα.

Ο αγώνας ενάντια στις χρηματοδοτήσεις από συστημικούς θεσμούς, ένα από τα αποτελεσματικότερα εργαλεία του αντιπάλου, δεν είναι μια μάχη που δόθηκε, κερδήθηκε και τελείωσε. Το εργαλείο αυτό του ταξικού εχθρού μπορεί να πάρει και άλλες, πιο ύπουλες, πιο αθέατες και –γι’ αυτό ίσως- πιο επικίνδυνες μορφές. Πιο επικίνδυνες, ακριβώς γιατί μπορεί να υποσκάψει, να αλλοιώσει και να απονευρώσει ένα ολόκληρο κίνημα. Η υποβάθμιση των συλλογικών εργαλείων, η παράκαμψη της συνέλευσης, η απόρριψη των αμεσοδημοκρατικών διαδικασιών, η συζήτηση και η λήψη αποφάσεων πίσω από κλειστές πόρτες, ο αποκλεισμός συλλογικοτήτων, αλλά και οι διαγραφές, είναι πράγματα που ζήσαμε στο Pride της Θεσσαλονίκης.

Το βιβλίο αυτό λογοδοτεί στην προσπάθεια για ένα κίνημα χωρίς αποκλεισμούς. Για ένα κίνημα που δεν θα χρειαζόταν να αποκαλείται συμπεριληπτικό, γιατί θα ήταν εξαρχής. Γιατί δεν θα μπορούσε να υπάρξει αλλιώς, παρά μόνο αν είχε στους κόλπους του τα τρανς άτομα, τις προσφύγισσες και τα μεταναστά, τους ανάπηρους και τα νευροδιαφορετικά άτομα. Που θα αγκαλιάζει πρωτίστως τα πιο ευάλωτα πλάσματα μέσα στους καταπιεσμένους. Που θα φροντίζει να συνδέεται με όλες τις σύγχρονες θεωρητικές επεξεργασίες και ζυμώσεις και θα συζητά ανοιχτά και πολιτικά πάνω σε αυτές. Που θα βάζει τα αιχμηρά –και κάποιες φορές τα επώδυνα- ερωτήματα και θα κάνει τον κόπο να τα απαντήσει […].

Η βιβλιοπαρουσίαση του «ΨΩΜΙ, ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΑ ΚΑΙ ΓΚΛΙΤΕΡ» θα γίνει την Πέμπτη 20 Ιούνη 2024, μετά τις 19.00, μέσα στο Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, στον Χώρο προβολών, πάρκο Ξαρχάκου, Θεσσαλονίκη.

Για το βιβλίο, που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις ΕΝΕΚΕΝ, θα συζητήσουν

μαζί με τη συγγραφέα Κική Σταματόγιαννη,

η Έλενα Χατζηκώστα, μεταπτυχιακή φοιτήτρια Πολιτικής Θεωρίας

και ο Ιγνάτης Χατζηεμμανουήλ, μέλος της λοατκια+ ομάδας Sylvia Rivera