Γράφει η Κική Σταματόγιαννη

Ο φετινός Ιούνης βρίσκει τη Θεσσαλονίκη πιο πολύχρωμη από ποτέ. Στο τέλος του μήνα η πόλη θα φιλοξενήσει το EuroPride για το 2024. Μια ανάσα για όλους τους λοατκια+ ανθρώπους. Μια γιορτή για όσα κατακτήθηκαν, μια υπενθύμιση για όσα απομένουν να κερδηθούν. Η ψήφιση του νόμου για τον λοατκι γάμο, παρότι σημαντικό βήμα στον δρόμο προς την ισότιμη μεταχείριση όλων και τον εξοπλισμό με στοιχειώδη δικαιώματα, αφήνει σειρά ζητημάτων αρρύθμιστα. Το λοατκια+ και τρανσφεμινιστικό κίνημα πάλεψε στους δρόμους για δεκαετίες, προκειμένου να το κατακτήσει. Τίποτα δεν του χαρίστηκε από τους κυβερνώντες. Με τον ίδιο τρόπο θα συνεχίζει να είναι εκεί έξω και να δίνει με το ίδιο πάθος, επιμονή και προσήλωση και κάθε επόμενη μάχη απέναντι στον σκοταδισμό και την οπισθοδρόμηση.

Ωστόσο, το φετινό EuroPride διεξάγεται κάτω από τη σκιά ενός μακελειού. Ένας ολόκληρος λαός σφαγιάζεται καθημερινά εδώ και 76 ολόκληρα χρόνια. Αλλά η ανθρωποσφαγή έχει πάρει άλλες, ακόμα τρομακτικότερες, διαστάσεις μετά την 7^η Οκτώβρη 2023. Στους δρόμους της Θεσσαλονίκης στις 29 Ιούνη το αντισυστημικό, ριζοσπαστικό κομμάτι του λοατκια+ κινήματος –με αιχμή το Κινηματικό Μπλοκ στο EuroPride- θα βγούμε και θα φωνάξουμε όχι μόνο για τα δίκαια αιτήματα του λοατκια+ κινήματος. Θα βγούμε και θα ουρλιάξουμε το αυτονόητο: όσο ισοπεδώνονται καθημερινά σχολεία και νοσοκομεία, όσο αφανίζονται γειτονιές ολόκληρες στη Γάζα, όσο προστίθενται κι άλλα δολοφονημένα παιδιά στη μακάβρια λίστα, όσο υπάρχουν άνθρωποι που πεθαίνουν από έλλειψη ψωμιού και νερού, δεν μπορεί να υπάρξει δικαιοσύνη. Και δεν θα υπάρξει. Το λοατκια+ κίνημα δεν θα αποτελέσει το πλυντήριο, που θα ξεπλύνει τις αιματοβαμμένες ευθύνες του δυτικού κόσμου, της ίδιας της ελληνικής κυβέρνησης που βάζει πλάτες για να ολοκληρωθεί η σφαγή στην Παλαιστίνη, στέλνοντας φρεγάτες και πολεμικά πλοία.    

Το σκηνικό γίνεται ακόμη εφιαλτικότερο. Η απειλή της ακροδεξιάς, που έδειξε τα δόντια της διεθνώς με αφορμή και τις πρόσφατες ευρωεκλογές, θα είναι ένα κρίσιμο στοίχημα για όλα τα κινήματα καταπιεσμένων και την Αριστερά και φυσικά και για το λοατκια+ κίνημα. Οι πορείες των Pride στη Θεσσαλονίκη έχουν υπάρξει επανειλημμένα στόχος για οργανωμένες νεοναζιστικές γκρούπες. Η συνεχής υποβάθμιση των ζωών, η οικονομική ανέχεια, η βαθιά κοινωνική κρίση και η σήψη ενός ολόκληρου συστήματος αναμένεται να πυροδοτήσουν και να δυναμώσουν τις μισαλλόδοξες φωνές. Και αυτές οι φωνές θα απαιτήσουν να περισταλούν δραστικά τα δικαιώματα και οι ελευθερίες.

Είναι πολύ πρόσφατη η τρανσφοβική επίθεση και απόπειρα λιντσαρίσματος δύο τρανς ανθρώπων στην πλατεία Αριστοτέλους στη Θεσσαλονίκη από όχλο ομοτρανσφοβικών. Μια σοκαριστική επίθεση, Σάββατο βράδυ στην κεντρικότερη πλατεία της πόλης, έρχεται ακριβώς να αναδείξει πόσο κρίσιμο στοιχείο είναι η ορατότητα με ασφάλεια των λοατκια+ ατόμων στον δημόσιο χώρο.

Αν επικρατήσουν αυτές οι φωνές, θα συντριβεί οποιαδήποτε οργανωμένη συλλογική δύναμη των από τα κάτω. Το λοατκια+ κίνημα, και μέσα σ’ αυτό τα πλέον ευάλωτα υποκείμενα, τα τρανς άτομα, τα ανάπηρα, οι γκέι πρόσφυγες και οι λεσβίες μετανάστριες, τα νευροδιαφορετικά πλάσματα, θα είναι από τα πρώτα θύματα της ακροδεξιάς μισαλλοδοξίας. Γι’ αυτό καλούμαστε όχι μόνο να ορθώσουμε ένα πελώριο φράγμα απέναντι στον διαγραφόμενο κίνδυνο, αλλά να μπολιάσουμε τις πολιτικές οργανώσεις και τα κινήματα με τρανσφεμινιστικό και αντιρατσιστικό λόγο. Να τα καταστήσουμε απρόσβλητα στον σεξισμό, την ομοτρανσφοβία, τον μισαναπηρισμό ή τον αντιτσιγγανισμό, ώστε όλα μας να νιώθουμε προστατευμένα και ασφαλή.

Ορατά στα κέρδη σας, Αόρατα στα εγκλήματά σας

Στο κλείσιμο ενός κύκλου, που ξεκίνησε 12 χρόνια πριν –με τη διεξαγωγή του πρώτου Pride στη Θεσσαλονίκη τον Ιούνη του 2012- το λοατκια+ κίνημα βρίσκεται αντιμέτωπο με μια νέα πρόκληση: Να μην επαναπαυθεί με τα ψίχουλα δικαιωμάτων που αναγκάζεται να παραχωρήσει το σύστημα, ακόμα και σκληρά νεοφιλελεύθερες κυβερνήσεις όπως αυτή της Νέας Δημοκρατίας του Κ. Μητσοτάκη. Να απαιτήσει ακόμα περισσότερα. Να εναντιωθεί στη συστηματική προσπάθεια του καπιταλισμού να το αλώσει από τα μέσα, να το ενσωματώσει και να το απονευρώσει, να το εργαλειοποιήσει. Να αρνηθεί να λειάνει τις αιχμές του απέναντι στις μεγάλες επιχειρήσεις-χορηγούς των Pride και τις πρεσβείες ιμπεριαλιστικών χωρών καταλήγοντας ανώδυνο. Κι αυτή είναι μια από τις σημαντικότερες μάχες που θα κληθεί το λοατκια+ κίνημα να δώσει. Χωρίς την παραμικρή πολυτέλεια να τη χάσει.  

Το EuroPride με τις πολλές χιλιάδες ανθρώπων που θα πλημμυρίσουν την πόλη, η παρέμβαση του Κινηματικού Μπλοκ μέσα σ’ αυτό, προσπαθούμε να αφήσει μια σημαντική κινηματική παρακαταθήκη. Με όσους, όσες και όσα θα σταθούν δίπλα μας τις μέρες του EuroPride έχουμε πράγματα που μας ενώνουν. Κοινές μάχες που έχουμε να δώσουμε, κοινούς εχθρούς να αντιπαλέψουμε, κοινές διεκδικήσεις να αξιώσουμε. Νίκη ενός κινήματος είναι νίκη όλων των κινημάτων.

Όσο ακόμα κάποιοι άνθρωποι παραμένουν με λιγότερα δικαιώματα, κανένα μας δεν είναι πραγματικά ελεύθερο. Θέλουμε να συντρίψουμε ένα σύστημα που ζει από το αίμα όλων των υποτελών πλασμάτων. Ένα σύστημα που για κανονικότητά του έχει μια συνθήκη βίας, οικονομικής εκμετάλλευσης και καταπίεσης. Θέλουμε να φτιάξουμε έναν κόσμο, όπου το κάθε πλάσμα θα μπορεί να ζει ελεύθερα. 

*Το άρθρο είναι δημοσιευμένο στο φύλλο 23 (Καλοκαίρι 2024) της εφημερίδας «Η Κόκκινη», που κυκλοφορεί.

**Η φωτογραφία από το κεντρικό πανό του Κινηματικού Μπλοκ στο EuroPride Thessaloniki 2024