Η Γάζα έχει ισοπεδωθεί απ’ άκρη σε άκρη. Αλλά δεν σταματά ούτε στιγμή να αντιστέκεται στους σιωνιστές εισβολείς. Παρά τους 41.000 δολοφονημένους κατοίκους της. Που οι περισσότεροι είναι άμαχοι και μικρά παιδιά. Ενώ το Ισραήλ επεκτείνει το σφαγείο στη Δυτική Όχθη και στον Λίβανο. 

Το αίμα των Παλαιστινίων δεν πρόκειται να σταματήσει να τρέχει επειδή, τάχα, η Δύση θα «πιέσει» τον Νετανιάχου να αποδεχτεί μια προσωρινή ανακωχή. Αν οι ΗΠΑ ήθελαν ποτέ να αναγκάσουν το Ισραήλ να βάλει νερό στο κρασί του, θα αρκούσε να κόψουν έστω προσωρινά την αθρόα χρηματοδότησή του από τα ίδια τα κρατικά βορειοαμερικάνικα ταμεία. 

Αλλά οι ΗΠΑ και η Δύση έχουν ανάγκη το κράτος-χωροφύλακα, τουλάχιστον τόσο όσο το Ισραήλ έχει ανάγκη τις ΗΠΑ και τη Δύση. Το κράτος-φυλάκιο του δυτικού ιμπεριαλισμού στη Μέση Ανατολή φρουρεί την απρόσκοπτη ροή φτηνού πετρελαίου στη Δύση. Το Ισραήλ είναι η εγγύηση πως οι ιμπεριαλιστές θα κρατούν υπάκουες και πειθήνιες τις αραβικές χώρες στο διηνεκές και οι εταιρείες εξόρυξης θα εκμεταλλεύονται το αραβικό πετρέλαιο αποδίδοντας ψίχουλα. Γι’ αυτό και όσο θα υπάρχει το Ισραήλ και οι πολυεθνικές του πετρελαίου στη Μέση Ανατολή, οι αραβικές κοινωνίες θα είναι υποταγμένες σε αντιδραστικές κυβερνήσεις εμίρηδων και δικτατόρων. Και, αντίστροφα, η χειραφέτηση των Αράβων προλετάριων θα σημάνει την καταβαράθρωση και του δολοφονικού κράτους του Ισραήλ και των πολυεθνικών του πετρελαίου. 

Η κραυγή «Λευτεριά στην Παλαιστίνη–Νίκη στα όπλα της παλαιστινιακής αντίστασης» πρέπει να διαπεράσει απ’ άκρο σ’ άκρο όλο το στρατόπεδο των από τα κάτω. 

Κεντρικό ζήτημα για εμάς, το εργατικό και αντιπολεμικό κίνημα στην Ελλάδα, είναι να γυρίσει πίσω η φρεγάτα που έχει εγκαταστήσει μόνιμα η κυβέρνηση Μητσοτάκη στην Ερυθρά Θάλασσα. Να επιστρέψει επίσης και η ελληνική συστοιχία Πάτριοτ από τη Σαουδική Αραβία. Και μαζί να γυρίσουν άμεσα πίσω οι άλλες τρεις ελληνικές φρεγάτες, που περιπολούν στην ανατολική Μεσόγειο για να προστατεύουν τα ισραηλινά λιμάνια και τον ανεφοδιασμό του ισραηλινού στρατού από τις ΗΠΑ. Και να μπει λουκέτο σε όλες τις βάσεις των ΗΠΑ στην Ελλάδα. 

Κυβέρνηση επικίνδυνη για τις εργατικές ανάγκες 

Η κυβέρνηση Μητσοτάκη σπαταλά απίστευτα ποσά για όφελος του Ισραήλ, σύμφωνα με τις απαιτήσεις των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ. Και ρισκάρει τις ζωές εκατοντάδων στρατευμένων. Και όλα αυτά, για να δώσει αλληλεγγύη στους φονιάδες και τους γενοκτόνους της Γάζας. 

Η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας βρίσκεται σε απόλυτη συνέπεια με τα συμφέροντα του επιθετικού ελληνικού μεγάλου κεφαλαίου, που θέλει απρόσκοπτες μπίζνες και αδιατάραχτο διεθνές εμπόριο. Κι ας δολοφονούνται δεκάδες χιλιάδες άμαχοι στη Γάζα. Ταυτόχρονα, είναι σε πλήρη αντίθεση με τα συμφέροντα της εργατικής τάξης. 

Διότι οι εργάτ(ρι)ες χρειαζόμαστε ψωμί, όχι κανόνια. Δωρεάν υγεία και παιδεία για όλο τον λαό, όχι πανάκριβα απογευματινά χειρουργεία και ιδιωτικά πανεπιστήμια και δίδακτρα. Χρειαζόμαστε πολλές χιλιάδες προσλήψεις νοσηλευτών, καθηγητ(ρι)ών και δασκάλων. Χρειαζόμαστε χιλιάδες εκπαιδευμένους και μόνιμους πυροσβέστες και πυροσβεστικά αεροπλάνα. Και όχι Rafale και F-35. 

Και αν χρειαστεί από κάπου να κάνουμε οικονομίες, ας χάσουν τις δουλειές τους οι πενήντα χιλιάδες αστυνομικοί και οι δέκα χιλιάδες παπάδες, που τους πληρώνει ευλαβικά κάθε μήνα τον μισθό το κράτος. Πρόκειται για άχρηστα στόματα, που δεν προσφέρουν το παραμικρό κοινωνικό έργο. 

Πρώτα από όλα όμως πρέπει να αφήσουμε ανεπάγγελτη την κυβέρνηση του Μητσοτάκη, που όλοι τους αποδεικνύονται σαΐνια στη συγκάλυψη, όπως στο έγκλημα στα Τέμπη, αλλά ολοκληρωτικά άχρηστοι, τόσο στις πυρκαγιές όσο και στη διαχείριση της Κάρλας, που κατέληξε σε τεράστιο οικολογικό έγκλημα στον Παγασητικό. 

Μπροστά στον ζόφο της ακροδεξιάς 

Τα εκλογικά αποτελέσματα σε Θουριγγία και Σαξονία έχουν ένα σαφές μάθημα και για εμάς εδώ στην Ελλάδα. Αυτό που θέριεψε την ακροδεξιά στη Γερμανία και την οδήγησε στο να διεκδικεί μαζική εκπροσώπηση ως δήθεν ριζοσπαστική αντιπολίτευση, είναι η αφωνία της γερμανικής Αριστεράς και ιδιαίτερα του «Die Linke». 

Μια Αριστερά που δεν κάνει δική της ύψιστη υπόθεση την υπεράσπιση των μεταναστ(ρι)ών και των προσφύγων, και όλων των πιο αδύναμων κομματιών της εργατικής τάξης με κάθε κόστος. Μια Αριστερά που ταλαντεύεται, ψάχνοντας να βρει μια χρυσή τομή ανάμεσα στην ισλαμοφοβία από τη μια και την αλληλεγγύη με τους «από τα κάτω» από την άλλη. Μια Αριστερά που δεν ξέρει να ξεχωρίζει τους εχθρούς της από τους φίλους της, δεν είναι Αριστερά που να μπορέσει να ηγηθεί σε μια σοβαρή πολιτική μάχη. Και σίγουρα δεν είναι μια Αριστερά που να μπορεί να αντιμετωπίσει τον κίνδυνο του φασισμού. 

Για μας μιλάνε τα εκλογικά αποτελέσματα στη Γερμανία. 

Στη μάχη με τον Μητσοτάκη και τα ακροδεξιά μορφώματα, απαιτείται να γίνει εδώ η συστράτευση με όλους «της γης τους κολασμένους». Όταν μπαίνουν στη μάχη τα πιο καταπιεσμένα κομμάτια της εργατικής τάξης, τότε όλη η τάξη μετατρέπεται σε ανίκητο στρατό. Σε ορμητικό ποτάμι που σαρώνει κάθε εμπόδιο. Γι’ αυτό χρειαζόμαστε μαζί μας τις μετανάστριες και τους μετανάστες. 

Γιατί σε κάθε μεγάλο αγώνα, είναι τα πιο αδύναμα και ευάλωτα πλάσματα που στο τέλος κάνουν τη διαφορά. 

*Το άρθρο είναι δημοσιευμένο στο 24ο φύλλο της εφημερίδας «Η Κόκκινη» (Σεπτέμβρης 2024), που κυκλοφορεί.