Γράφει ο Νίκος Ταμβακλής

Το Ισραήλ αποτελεί ασφαλώς το βασικό προκεχωρημένο φυλάκιο του δυτικού ιμπεριαλισμού στη Μέση Ανατολή, αλλά επίσης και έναν σημαντικό κόμβο για τον σχεδιαζόμενο μελλοντικό διάδρομο σύνδεσης της Δύσης με την Άπω Ανατολή. Έναν διάδρομο που προσπαθούν να δημιουργήσουν οι δυτικές δυνάμεις, εναλλακτικό και ανταγωνιστικό προς τον κινεζικό «δρόμο του μεταξιού». Δηλαδή εναλλακτικά και ανταγωνιστικά προς το μεγάλο εγχείρημα της εμπορικής σύνδεσης με τη Δύση που σχεδίασε και ξεκίνησε η κυβέρνηση της Κίνας από το 2013, με προοπτική μάλιστα να το ολοκληρώσει μέχρι το 2049. (Η πόντιση του καλωδίου στην Ανατολική Μεσόγειο που θα διασυνδέσει τα δίκτυα της ηλεκτρικής ενέργειας Ελλάδας-Κύπρου-Ισραήλ και φιλοδοξεί να συνεχίσει προς την Ερυθρά Θάλασσα και τα Αραβικά Εμιράτα, εντάσσεται ασφαλώς στον σχεδιασμό αυτού του εναλλακτικού διαδρόμου σύνδεσης της Δύσης με την Άπω Ανατολή).

Η ύπαρξη των οργανώσεων της παλαιστινιακής αντίστασης όπως η Χαμάς και των άλλων οργανώσεων του λεγόμενου «άξονα της αντίστασης», της Χεζμπολάχ, των Χούτις και των πολιτοφυλακών στο Ιράκ και στη Συρία που ελέγχονται από το Ιράν, όπως άλλωστε και η ύπαρξη του ίδιου του καθεστώτος του Ιράν, αποτελεί ένα εμπόδιο για τη δημιουργία αυτού του εναλλακτικού δυτικού διαδρόμου και μια απειλή για την μελλοντική ασφαλή λειτουργία του. Η εξουδετέρωσή τους είναι επομένως μια βασική προϋπόθεση για τη δημιουργία του. Οι στρατιωτικές επιχειρήσεις του Ισραήλ θα πρέπει να ιδωθούν και από τη σκοπιά αυτής της μεσο-μακροπρόθεσμης πολιτικής του δυτικού ιμπεριαλισμού.

Ωστόσο, οι ΗΠΑ και οι δυτικές κυβερνήσεις, προσπαθούσαν να εμφανιστούν ότι είναι δήθεν παγιδευμένες από την κυβέρνηση των φανατικών θρησκόληπτων του Νετανιάχου, προσποιούμενες ότι δεν μπορούν να την τιθασεύσουν και να επιβάλλουν μια παύση της γενοκτονικής επιχείρησης στη Γάζα, των επεκτατικών πρακτικών στη Δυτική Όχθη, των διαρκών προκλήσεών προς το Ιράν και τώρα της εισβολής στον Λίβανο. Στην πραγματικότητα το Ισραήλ δεν θα μπορούσε να συνεχίσει ούτε για μια μέρα τις επιχειρήσεις, χωρίς τη διαρκή στήριξή τους.

Πρέπει ωστόσο να παρατηρήσουμε ότι η συντριπτική υπεροχή του Ισραήλ σε τεχνολογικά μέσα και δύναμη πυρός, δεν στάθηκαν αρκετά για να συντρίψουν ολοκληρωτικά την αντίσταση της Χαμάς στον πολιορκούμενο, περίκλειστο, απομονωμένο θύλακα της Γάζα, μετά από 11 μήνες απίστευτης βαρβαρότητας. Το γεγονός αυτό μας δίνει το μέτρο του μεγέθους και του κόστους για το Ισραήλ που θα πρέπει να έχει μια χερσαία επιχείρηση για την εξουδετέρωση της πολύ μεγαλύτερης και πολύ καλύτερα εξοπλισμένης Χεζμπολάχ, παρά τα πλήγματα που υπέστη η ηγεσία της, καθώς θα μπορεί ταυτόχρονα να ανεφοδιάζεται διαρκώς από τα μετόπισθεν. Το Ισραήλ είναι αναγκασμένο να πλήττει τις γραμμές ανεφοδιασμού επεκτείνοντας διαρκώς τους βομβαρδισμούς, όπως έκανε χθες στη συνοριακή γραμμή Λιβάνου-Συρίας,

Πολύ περισσότερο δύσκολη όχι μόνο για το Ισραήλ, αλλά και για τις αμερικανονατοϊκές δυνάμεις, θα είναι μια χερσαία εισβολή στο Ιράν των 80 εκατομμυρίων, που θα διαθέτει την σχεδόν βέβαιη υποστήριξη του (υπό διαμόρφωση) άξονα Ρωσίας – Κίνας και με πιθανή την απόκτηση πυρηνικών όπλων. Ο άξονας Ρωσίας-Κίνας είναι αδύνατον να παραμείνει απαθής και ουδέτερος απέναντι σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο, που θα ανατρέπει τους σχεδιασμούς του και την ισορροπία στην άμεση γειτονιά του.

Εν τω μεταξύ, ο τόνος, των πολιτικών ηγεσιών και των ΜΜΕ της Δύσης, είχε αλλάξει απότομα μετά τις 17 Σεπτεμβρίου. Οι μάσκες της υποκρισίας έπεσαν. Μετά τη μαζική έκρηξη των βομβητών και στη συνέχεια, των διαδοχικών χτυπημάτων μέσα στην πόλη της Βηρυτού που εξολόθρευσαν ηγετικά στελέχη της Χεζμπολάχ και άλλων οργανώσεων και συμπαρέσυραν στο θάνατο εκατοντάδες αμάχους, αποκαλύφθηκε σε όλο του το μεγαλείο το κυνικό πρόσωπο των δυτικών κυβερνήσεων. Τα δολοφονημένα ηγετικά στελέχη των οργανώσεων και των πολιτοφυλακών, σύμφωνα με το νέο κυρίαρχο αφήγημα των δυτικών κυβερνήσεων, «έλαβαν τη δίκαιη τιμωρία τους για τα πολλά εγκλήματα που είχαν διαπράξει». Τα μαζικά δολοφονικά πλήγματα στην πόλη της Βηρυτού θαυμάστηκαν και δοξάστηκαν, σαν μοναδικά τεχνολογικά επιτεύγματα του ισραηλινού στρατού και των πανίσχυρων υπηρεσιών πληροφορίων του. Οι παράπλευρες απώλειες αμάχων, αφήνουν να εννοηθεί, ότι είναι αναμενόμενες και φυσιολογικές. Άλλωστε δεν αφορούν παρά κάποιες εκατοντάδες αναλώσιμων τριτοκοσμικών υπάρξεων, όπως αυτές που συνωστίζονται στα σύνορά μας.

Οι διαδοχικές επιτυχίες των δολοφονικών χτυπημάτων μέθυσαν μεγάλο μέρος της ισραηλινής κοινωνίας που πίστεψε ότι έφτασε η ώρα για να απαλλαγούν οριστικά από τη διαρκή απειλή των εκτοπισμένων και των τεσσάρων γενιών προσφύγων και συσπειρώθηκε γύρω από την κυβέρνηση του. Ο ίδιος ο Νετανιάχου σε ένα παραλήρημα μεγαλείου δεν δίστασε να διακηρύξει ανοιχτά τον απώτερο στόχο του, που δεν είναι άλλος από τη διάλυση του κράτους του Ιράν, κάνοντας την ηγεσία του τελευταίου να αντιληφθεί ότι η απευθείας σύγκρουση με το Ισραήλ είναι πλέον αναπόφευκτη.

Η επίθεση-απάντηση του Ιράν με τους περισσότερους από 180 βαλιστικούς πυραύλους θεωρήθηκε από τις δυτικές κυβερνήσεις σαν θανάσιμη απειλή για την ύπαρξη του κράτους του Ισραήλ που του δίνει το δικαίωμα να αντεπιτεθεί. Πολλοί δυτικοί αναλυτές μάλιστα, εκφράζοντας ίσως και τη γνώμη μιας μερίδας της δυτικής πολιτικής ηγεσίας, θεώρησαν χωρίς περιστροφές ότι πρόκειται για μια μοναδική ευκαιρία να καθαρίσει οριστικά το Ισραήλ με τους αντιπάλους του στην ευρύτερη περιοχή.

Ωστόσο πρέπει να θεωρείται επίσης γεγονός η συμμετοχή και η παροχή τεχνικής βοήθειας από τη Ρωσία, τουλάχιστον για την προετοιμασία της επίθεσης. Είναι χαρακτηριστικό ότι η κυβέρνηση του Ιράν ανακοίνωσε επίσημα ότι ενημέρωσε αποκλειστικά την κυβέρνηση του Πούτιν πριν από την έναρξη της επίθεσης. Είναι χαρακτηριστική επίσης η προχθεσινή δήλωση της Ζαχάροβα, της υπουργού εξωτερικών της Ρωσίας, ότι η πολιτική των ΗΠΑ στη Μέση Ανατολή «έχει αποτύχει οικτρά στο να επιλύσει τις κρίσεις». Η παρουσία της Ρωσίας, αποβλέπει σε μια γενικότερη διευθέτηση των κρίσεων στην περιοχή κάτω από την αιγίδα μιας νέας ρωσικής αυτοκρατορίας και δεν έχει βέβαια σαν στόχο την υπεράσπιση των λαϊκών στρωμάτων της Παλαιστίνης και του Λιβάνου που εκτοπίζονται, πλήττονται και δολοφονούνται μαζικά, όπως θέλουν να φαντάζονται και να ελπίζουν κάποιοι αφελείς στην ελληνική αριστερά. Ο μοναδικός πραγματικός σύμμαχος των λαών της Παλαιστίνης και του Λιβάνου είναι το παγκόσμιο αντιπολεμικό κίνημα.

Οι υποκριτικές επικλήσεις των δυτικών κυβερνητών για ειρήνη και κατάπαυση του πυρός, πηγάζουν αποκλειστικά από το φόβο τους για την ανάπτυξη στο εσωτερικό τους ενός μαχητικού αντιπολεμικού κινήματος που θα στρέφεται ενάντια στην πραγματική πολιτική τους, που δεν είναι άλλη από την υλική, με κάθε τρόπο, στήριξη του πολέμου. Η ανάμνηση του μεγάλου αντιπολεμικού κινήματος στον πόλεμο του Βιετνάμ, που έπαιξε αποφασιστικό ρόλο για την κατάληξή του, στοιχειώνει τις δυτικές κυβερνήσεις. Εκεί οφείλεται και η πρωτοφανής βιαιότητα με την οποία αντιμετώπισαν οι κυβερνήσεις των ΗΠΑ και της ΕΕ τις καταλήψεις των πανεπιστημίων την περασμένη άνοιξη.

Οι φρικαλεότητες που καθημερινά διαπράττονται από τον ισραηλινό στρατό και αναμεταδίδονται από τα ΜΚΔ και τα ΜΜΕ, ταράζουν οπωσδήποτε τις συνειδήσεις των απλών ανθρώπων στη Δύση, ακόμη και αν έχουν συνηθίσει στην κανονικότητα των φρικαλεοτήτων που διαπράττονται στα σύνορά τους. Ωστόσο οι μαζικές αντιπολεμικές διαδηλώσεις με τα γενικόλογα συνθήματα που μένουν χωρίς συνέχεια και κλιμάκωση, δεν προκαλούν ιδιαίτερη ανησυχία στις δυτικές κυβερνήσεις. Αντίθετα το κύμα των ανοιξιάτικων καταλήψεων των πανεπιστημίων στις ΗΠΑ που πρόβαλε ένα πολύ συγκεκριμένο κύριο αίτημα, την αποσύνδεση δηλαδή των πανεπιστημίων από επενδυτικές δραστηριότητες στο κράτος του Ισραήλ [university divest from Israel], τις θορύβησε πολύ περισσότερο.

Η κυβέρνηση της ΝΔ τάχθηκε από την πρώτη στιγμή, χωρίς κανένα ενδοιασμό, στο πλευρό του Ισραήλ. Ο Μητσοτάκης έσπευσε πρώτος-πρώτος, στις 23 Οκτωβρίου 2023, να δηλώσει τη συμπαράστασή του στον Νετανιάχου και ότι μπορεί «να υπολογίζει στην υποστήριξη και τη βοήθειά του». Οι αποστολές των ελληνικών φρεγατών στην Ανατολική Μεσόγειο και την Ερυθρά Θάλασσα για να προστατεύσουν τα νώτα του ισραηλινού στρατού και οι κάθε είδους σχετικές διευκολύνσεις, επιβεβαίωσαν την ειλικρίνεια της υπόσχεσης.

Το ΠΑΣΟΚ και ο ΣΥΡΙΖΑ όσο καιρό κατείχαν κυβερνητικούς θώκους προώθησαν χωρίς δισταγμό συμφωνίες με το κράτος του Ισραήλ, για επενδυτικές δραστηριότητες, για στρατιωτικές συνεργασίες, κοινά γυμνάσια και ανταλλαγές πληροφοριών. Τώρα αναγκάστηκαν να καταγγείλουν τις φρικαλεότητες στη Γάζα, χωρίς όμως να αναφέρονται στο διαρκές έγκλημα του εποικισμού, από το 1947, των παλαιστινιακών εδαφών, στον εκτοπισμό και τη μετατροπή των Παλαιστινίων σε λαό ξεριζωμένων προσφύγων ή έγκλειστων εφ’ όρου ζωής σε θύλακες και στρατόπεδα με καθεστώς απαρτχάιντ. Προτάσσουν το δικαίωμα του Ισραήλ στην αυτοάμυνα, εθελοτυφλώντας για τα δικαιώματα των διαχρονικά εκτοπισμένων και εγκλωβισμένων Παλαιστινίων από το καθεστώς απαρντχάιντ.

Το αντιπολεμικό κίνημα οφείλει να βγάλει τα συμπεράσματά του από την μέχρι τώρα πορεία, να αναπροσαρμόζει την τακτική του, προβάλλοντας πολύ συγκεκριμένα αιτήματα.