Γράφει ο Δημήτρης Π.

Φέτος συμπληρώνονται 50 χρόνια από την πτώση της Χούντας των Συνταγματαρχών, μια σκοτεινή περίοδο, που κράτησε επτά χρόνια και οδήγησε πολλούς αγωνιστές στην εξορία, αλλά και σε εγκλήματα κατά των Παλαιστινίων και των Αράβων. Αν και αντισημίτες, οι χουντικοί είχαν στενές σχέσεις με τους συνεταίρους τους στο σιωνιστικό καθεστώς, με πολλές επισκέψεις στρατιωτικών μεταξύ των δύο χωρών, αλλά και αγορά στρατιωτικού εξοπλισμού από την Ελλάδα.

Ο ισραηλινός δημοσιογράφος Eitay Mack, σε προοδευτική ιστοσελίδα, αποκαλύπτει τις στενές σχέσεις του Ισραήλ με την ελληνική χούντα των συνταγματαρχών (1967-1974), βάσει των αποχαρακτηρισμένων αρχείων του ισραηλινού κράτους, που έδωσε σε δημοσιότητα την περίοδο 2019-2020. Τα συγκεκριμένα αρχεία και τα δύο μέρη κατέβαλλαν προσπάθειες επί πολλά χρόνια να αποκρύψουν, όπως κρατούσαν κρυφή και τη σχέση που είχαν οι δύο χώρες.

Ο Eitay Mack είναι Ισραηλινός δικηγόρος για τα ανθρώπινα δικαιώματα και εργάζεται για να σταματήσει την ισραηλινή στρατιωτική βοήθεια σε καθεστώτα, που διαπράττουν εγκλήματα πολέμου και εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας.

Ένα τηλεγράφημα που έστειλε ο επικεφαλής της ισραηλινής αποστολής στην Αθήνα, Yehoshua Nissim Shai, μόλις δύο μήνες μετά το πραξικόπημα, καταδεικνύει την επίγνωση του Ισραήλ για την πολιτική καταστολή στην Ελλάδα εκείνη την εποχή. Λιγότερο από ένα μήνα μετά την αποστολή του τηλεγραφήματος, ο Shai ανέφερε σε άλλο τηλεγράφημα τη συνάντησή του με τον υπουργό Εξωτερικών της χούντας, Κωνσταντίνο Πιπινέλη, και την προσπάθειά του να παρακινήσει τη χούντα να επιδείξει μια πιο συμπαθητική και στάση κατανόησης απέναντι στο Ισραήλ. Ο υπουργός Εξωτερικών απάντησε ότι η χούντα, ακόμα και ο ίδιος προσωπικά, είχε μια πολύ θετική στάση απέναντι στο Ισραήλ και «είναι χαρούμενος για την ένδοξη νίκη του IDF» στον πόλεμο του 1967, ο οποίος είχε τελειώσει μόλις λίγες εβδομάδες νωρίτερα. Ο ίδιος ο Μακαρέζος αναφέρει ότι είχε στενές επαφές με τη Μοσάντ, την οποία κιόλας επευφημούσε, αναφέρει ο Yehoshua.

Αλλά πως προέκυψε αυτή η άριστη συνεργασία μεταξύ μιας στρατιωτικής δικτατορίας και μίας ιμπεριαλιστικής αποικιοκρατίας;

Για να το απαντήσουμε, πρέπει να κοιτάξουμε στον «πόλεμο των έξι ημερών», αλλά και στη ίδια την πολεμική βιομηχανία. Όπως εξηγούσε παλαιότερα ο οικονομικός αναλυτής Σίιρ Χέβερ, παρά τη νίκη των σιωνιστών έναντι των Αράβων, υπήρχε ένα μικρό προβληματάκι. Η Γαλλία, προφανώς θέλοντας να προωθήσει τα δικά της συμφέροντα, αποφάσισε να κάνει εμπάργκο όπλων στο καθεστώς. Έτσι, στην αρχή, οι σιωνιστές παρασκευάζουν τα δικά τους άρματα και όπλα και έπειτα αρχίζουν να αγοράζουν από τις ΗΠΑ. Εδώ ακριβώς ξεκινάει και η συνεργασία της χούντας με το σιωνιστικό καθεστώς. Το σιωνιστικό καθεστώς ήταν το μόνο κράτος που πωλούσε στρατιωτικό εξοπλισμό σε κράτη, στα οποία είχε επιβληθεί διεθνές εμπάργκο (Χιλή του Πινοσέτ, Νότια Αφρική του απαρτχάιντ), αλλά και στην ελληνική δικτατορία.

Σύμφωνα μάλιστα με τον Νόαμ Τσόμσκι, σε αρκετές περιπτώσεις το Ισραήλ λειτουργούσε απλώς ως μεσάζοντας (καθώς το βορειομερικάνικο κράτος απαγόρευε τις εξαγωγές) για τη μεταφορά αμερικανικών όπλων σε καθεστώτα απαρτχάιντ, όπως η Ροδεσία και η Γουατεμάλα.

Οι άμεσες σχέσεις μεταξύ των δύο κρατών

Κατά τη διάρκεια του πολέμου των 6 ημερών, ο Παπαδόπουλος σε κρυφή συνεργασία με τους Αμερικάνους συνέπραττε στη σφαγή στη Μέση Ανατολή. Ο κόλπος της Σούδας αποδείχθηκε ζωτικής σημασίας για το αμερικανικό Ναυτικό σε ό,τι αφορά τον ανεφοδιασμό του Έκτου Στόλου. Επιπλέον, οι Έλληνες δεν έφεραν προσκόμματα, πρώτον, στη χρήση των ελληνικών λιμένων από τον Έκτο Στόλο, δεύτερον, στις δραστηριότητες του Αμερικανικού Σταθμού Ναυτικών Επικοινωνιών της Νέας Μάκρης και τρίτον, στη χρησιμοποίηση της Αμερικανικής Αεροπορικής Βάσης του Ηρακλείου Κρήτης.

Το Τελ Αβίβ μάλιστα όχι μόνο δεν φαίνεται να ενοχλούνταν από τα αντισημιτικά ξεσπάσματα του Κόλλια, αλλά του υποσχόταν να παρέμβει ώστε να «μαλακώσει» την κριτική που ασκούσαν στο καθεστώς διάφοροι Εβραίοι σχολιαστές στα μέσα ενημέρωσης. Βέβαια ο Κόλλιας δηλώνει κιόλας ότι Ελλάδα και Ισραήλ «δίνουν κοινή μάχη απέναντι στον κομμουνισμό».

Σχεδόν έναν χρόνο μετά το πραξικόπημα έφταναν στο Ισραήλ και οι πρώτες αποστολές Ελλήνων στρατιωτικών, οι οποίοι μετέφεραν στις αποσκευές τους μια μεγάλη λίστα αγορών, αλλά και πρόταση για συντήρηση των αεροσκαφών και των αεροπορικών βάσεων της χούντας.

Τον Ιανουάριο του 1973 οι δύο χώρες υπέγραψαν μυστική συμφωνία εννέα εκατομμυρίων δολαρίων για τη μεταφορά αργού πετρελαίου από τον Περσικό Κόλπο στον ισραηλινό αγωγό Εϊλάτ Ασκελόν και από εκεί στο λιμάνι του Πειραιά.

Το σιωνιστικό καθεστώς μάλιστα δεν κάμφθηκε από την εξέγερση των φοιτητών το 1973, αλλά ούτε και από το πραξικόπημα στην Κύπρο. Αντίθετα η συνεργασία φαίνεται να κλιμακώνεται μέχρι και την πτώση της χούντας, αφού όμως είχε ήδη δημιουργήσει συνθήκες Παλαιστίνης (ιμπεριαλισμός και αποικιοκρατία) σε μια ακόμη περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου, την Κύπρο.