Συνεργάτες των φονιάδων
O πιο σημαντικός αγώνας, μέσα σε αυτή τη συγκυρία, που δίνουν οι «από τα κάτω» σε παγκόσμιο επίπεδο, είναι ο αγώνας σε Παλαιστίνη, Λίβανο και Υεμένη ενάντια στο Ισραήλ, τις ΗΠΑ και τον δυτικό ιμπεριαλισμό. Μοιάζουν τα βομβαρδιστικά του Ισραήλ και των ΗΠΑ σαν να είναι ο ίδιος ο Χάροντας, που πολεμά με τον Διγενή του ακριτικού τραγουδιού, στα «μαρ-μαρένια αλώνια» της Γάζας και της Βηρυτού. Και ο Διγενής δεν σταματά να ξεπετιέται όρθιος και πάλι από τις σήραγγες και τα χαλάσματα, πάνω από δεκατρείς μήνες τώρα.

Η πεισματική αντίσταση των καταπιεσμένων και αδικημένων Αράβων απέναντι στην περίφρακτη θρασυδειλία των δύο πιο τρομακτικών και καλοεξοπλισμένων στρατών του κό-σμου, του Ισραήλ και των ΗΠΑ, μπορεί να φέρει καταιγιστικές αλλαγές σε παγκόσμια κλίμακα. Σε όλες τις χώρες, που δίνουν πρόθυμα το χέρι στις ΗΠΑ και το Ισραήλ, για να συνεχιστεί η γενοκτονία των Παλαιστίνιων, είναι πρώτιστο καθήκον να μπλοκαριστούν οι δολοφόνοι και τα πολεμικά τους μέσα. Να ξηλωθούν οι βάσεις των ΗΠΑ. Να εμποδιστούν τα πλοία, που εφοδιάζουν το Ισραήλ με όπλα και πολεμικό υλικό.

Έτσι θα ξαναδεθεί το νήμα με τους αγώνες ενάντια σε κάθε μια κυβέρνηση, που πρόθυμα κόβει τις δαπάνες για βούτυρο, προκειμένου να της περισσέψουν για αεροπλάνα, φρεγάτες και κανόνια. Έτσι δένεται το νήμα και στην Ελλάδα με τους αγώνες ενάντια στην κυβέρνηση Μητσοτάκη, τον πιο πρόθυμο παρατρεχάμενο των ΗΠΑ και απόλυτα πιστό σύμμαχο του Ισραήλ. Η πάλη ενάντια στις θηριώδεις πολεμικές δαπάνες της Ελλάδας, για την επιστροφή όλων των ελληνικών φρεγατών από την Ερυθρά θάλασσα και τα ανοιχτά του Ισραήλ, για το ξήλωμα των αμερικάνικων βάσεων και την έξοδο από το ΝΑΤΟ, είναι απόλυτα κρίσιμη, για να υποστηριχτούν τα αιτήματα για δωρεάν δημόσια υγεία και παιδεία για όλο τον λαό, για αυξήσεις στους μισθούς και τις συντάξεις.

Και εκείνες οι πολιτικές δυνάμεις, που αυτοχαρακτηρίζονται «προοδευτικές», «Αριστερά» και «Αντιπολίτευση», όπως το ΠΑΣΟΚ, ο ΣΥΡΙΖΑ και το κόμμα που επιχειρεί να φτιάξει ο Κασελάκης, και ψηφίζουν πρόθυμα τους πολεμικούς εξοπλισμούς και τις δήθεν αμυντικές δαπάνες, προδίδουν ξεδιάντροπα τα εργατικά συμφέροντα. Όσο δεν αντιπαρατίθενται στον παραλογισμό των αγορών πολεμικών αεροπλάνων και φρεγατών, δεν μπορούν να υπερασπίσουν τα δικαιώματα των πιο ταπεινών.

Ενάντια στην Ακροδεξιά με ακροδεξιά ατζέντα;
Η κυβέρνηση Μητσοτάκη, για να αντιμετωπίσει την πίεση από τα μορφώματα της ακροδεξιάς του Βελόπουλου και της Λατινοπούλου μέσα στη «δεξιά πολυκατοικία», αντιγράφει την αποτυχημένη συνταγή του Μπάιντεν και της Καμάλα Χάρις έναντι του Τραμπ. Μετακινείται στα ακροδεξιά, ενστερνιζόμενη το αντιμεταναστευτικό μίσος των νοικοκυραίων, του σκληρού πυρήνα δηλαδή όλης της Δεξιάς. Οι εγκληματικές και απόλυτα απάνθρωπες επαναπροωθήσεις και το φριχτό έγκλημα της Πύλου είναι η πολιτική της κυβέρνησης της Ν.Δ. στο μεταναστευτικό.
Η πραγματική ισχύς της κυβέρνησης Μητσοτάκη στηρίζεται δύο θεμέλια. Στην ολόπλευρη αποδοχή της από τους καπιταλιστές, τα ΜΜΕ και τις ΗΠΑ από τη μια. Και στην απόλυτη παράλυση της υποτιθέμενης αντιπολίτευσης, από την άλλη. Ένα ενωτικό μαχητικό ρεύμα της Αριστεράς και των κινημάτων, θα είχε, σε άλλες συνθήκες, σαρώσει από καιρό την πιο λαομίσητη κυβέρνηση όλης της μεταπολίτευσης.

Τα δύο κεντρικά καθήκοντα της συγκυρίας
Μπροστά στην πορεία του Πολυτεχνείου στις 17 Νοέμβρη και στη Γενική Απεργία της 20ης Νοέμβρη τις επόμενες ημέρες, έχει σημασία να προσπαθήσουμε να ενώσουμε σε ένα ρυάκι όλες τις αντιστάσεις και τους αγώνες, ενάντια στην πιο ξεδιάντροπα νατοϊκή και συνεργάτιδα των φονιάδων του Ισραήλ κυβέρνηση. Κάθε άλλος αγώνας, όπως για τα τρανς δικαιώματα στις 20 Νοέμβρη, ημέρα μνήμης για τα τρανς θύματα και στις 25 Νοέμβρη ενάντια στη βία και τις γυναικοκτονίες, που υφίστανται γυναίκες και θηλυκότητες, πρέπει, για να έχει νικηφόρες προοπτικές, να εγγράψει στα συνθήματά του και στα πανό του το «Κάτω η κυβέρνηση της Δεξιάς, της λιτότητας και των στρατιωτικών εξοπλισμών» και «Αλληλεγγύη στην εξεγερμένη Παλαιστίνη». Κάθε άλλο κίνημα π.χ. ενάντια στην καταστροφή του περιβάλλοντος, για ποιότητα ζωής και ό,τι άλλο πρέπει να ενωθεί με αυτό τo ποτάμι, ενάντια στον κοινό αντίπαλο, την κυβέρνηση της Ν.Δ.

Στη μάχη με τον Μητσοτάκη και τα ακροδεξιά μορφώματα, απαιτείται να γίνει η συστράτευση με όλους «της γης τους κολασμένους». Όταν μπαίνουν στη μάχη τα πιο καταπιεσμένα κομμάτια της εργατικής τάξης, τότε όλη η τάξη μετατρέπεται σε ανίκητο στρατό και που σαρώνει κάθε εμπόδιο. Γι’ αυτό χρειαζόμαστε μαζί μας τις μετανάστριες και τους μετανάστες. Γι’ αυτό υπερασπίζουμε κάθε καταπιεσμένο πλάσμα, κάθε μειονότητα και κάθε αδικημένο/η. Γι’ αυτό είναι υπόθεση όλων των κινημάτων να κατεβούμε στον δρόμο για τις δυο πρόσφατα δολοφονημένες αδελφές μας.

Γι’ αυτό στρατευόμαστε, ολόψυχα και χωρίς όρους, στο πλευρό της Παλαιστίνης. Μέχρι να γίνει όλη λεύτερη «από το ποτάμι μέχρι τη θάλασσα».

*Το άρθρο είναι δημοσιευμένο στο 25ο φύλλο της εφημερίδας «Η Κόκκινη» (Νοέμβρης 2024), που κυκλοφορεί.