Γράφει η Γκρασιέλα Κασαβιέχα

Tο κύμα των διαδηλώσεων αλληλεγγύης στην Παλαιστίνη σε κάθε γωνιά του πλανήτη δεν θα μπορούσε να αφήσει ανεπηρέαστη τη Λατινική Αμερική. Είναι γνωστό άλλωστε ότι οι περισσότερες λατινοαμερικάνικες χώρες έχουν πολύ μεγάλες κοινότητες αραβικών και παλαιστινιακών μεταναστευτικών πληθυσμών. Η Χιλή φιλοξενεί την πιο πολυπληθή παλαιστινιακή κοινότητα στην περιοχή, καθώς και σε σχέση με οποιαδήποτε άλλη χώρα εκτός Μέσης Ανατολής, με 500.000 Παλαιστίνιους σήμερα, απογόνους αυτών που βρήκαν καταφύγιο εκεί ιδίως μετά τη «Νάκμπα» του 1948 (τον ξεριζωμό 750.000 ανθρώπων της μεγάλης πλειοψηφίας των κατοίκων της Παλαιστίνης). Σχεδόν 280.000 υπάρχουν σήμερα στην Ονδούρα και 100.000 στην Κολομβία, ενώ μεγάλοι αριθμοί Παλαιστινίων ζουν σε πολλές χώρες της Λατινικής Αμερικής.

Παρά τα γεγονός ότι τα διεθνή Μέσα δεν κάνουν συχνές αναφορές, εδώ και έναν χρόνο, από τις 7 Οκτώβρη 2023 και μέχρι τώρα, έχουν πραγματοποιηθεί πάρα πολλές κινητοποιήσεις, συγκεντρώσεις και πορείες διαμαρτυρίας στο Μπουένος Άιρες της Αργεντινής ενάντια στη γενοκτονία των Παλαιστινίων, που συστηματικά κάνει η κυβέρνηση του Ισραήλ.

Κατά τη διεθνή ημέρα αλληλεγγύης με τον παλαιστινιακό λαό, με επίκεντρο την ιστορική «Πλατεία του Μαΐου», τον ιστορικό τόπο συγκέντρωσης των μητέρων και γιαγιάδων των «εξαφανισμένων» και δολοφονημένων πολιτικών αγωνιστών της δεκαετίας του 1970, πραγματοποιήθηκε πορεία με συμμετοχή πολλών χιλιάδων. Έγινε ολονύχτια συγκέντρωση με αίτημα να σταματήσουν οι βομβαρδισμοί και οι επιθέσεις ενάντια στη Γάζα, τον Λίβανο και όλη την περιοχή. Προτάθηκε μάλιστα η οργάνωση μποϋκοτάζ ενάντια στην ισραηλινή εταιρεία «Mekorot», που εφαρμόζει στην ουσία «απαρτχάιντ νερού» στην Παλαιστίνη. Είναι η κρατική εταιρεία ύδρευσης του Ισραήλ, η οποία ιδρύθηκε το 1937 και διαχειρίζεται το 90% του πόσιμου νερού του Ισραήλ και το 80% των υδάτινων αποθεμάτων της χώρας, ενώ στο πλαίσιο της επέκτασής της δραστηριοποιείται και στην Αργεντινή.

Σε αντίθεση με τη γενναία στάση πολλών Εβραίων ιδίως στις ΗΠΑ και τη Βρετανία, αλλά και σε άλλες χώρες του δυτικού κόσμου, στη Λατινική Αμερική και ιδίως στην Αργεντινή με την πολύ μεγάλη εβραϊκή κοινότητα, οι συλλογικότητες των Εβραίων δεν διαχώρισαν δημόσια τη θέση τους και δεν κράτησαν αποστάσεις από τη σιωνιστική κυβέρνηση Νετανιάχου. Το «ΟΧΙ ΣΤΟ ΟΝΟΜΑ ΜΑΣ» δυστυχώς δεν έχει εκφραστεί στη Λατινική Αμερική με τους όρους, που έχει γίνει ιδίως στη Βόρεια Αμερική. Για την ώρα έχει συμβεί ακριβώς το αντίθετο.

Στις 7 Οκτώβρη φέτος, η Ένωση Ισραηλινών της Αργεντινής, εκπρόσωποι διαφόρων εβραϊκών ενώσεων, το Εβραϊκό Συνέδριο Λατινικής Αμερικής και η «Σιωνιστική Ένωση» κάλεσαν σε διαμαρτυρία «ενάντια στην τρομοκρατία» (σύμφωνα με τα λόγια τους) απαιτώντας την άμεση απελευθέρωση των ομήρων, ανάμεσα στους οποίους βρίσκονται και οκτώ Εβραίοι της Αργεντινής.

Ελπίζουμε στο μέλλον οι μεμονωμένες και αποσπασματικές φωνές ελάχιστων Εβραίων, που αντιδρούν στο μακελειό και που για την ώρα «θάβονται» από τα συστημικά μέσα μαζικής ενημέρωσης, να φτάσουν σε μεγαλύτερα ακροατήρια και να επηρεάσουν πολύ περισσότερο κόσμο.

Τη διεθνή ημέρα αλληλεγγύης με τον παλαιστινιακό λαό στη Χιλή, με την πολυάριθμη παλαιστινιακή κοινότητα, πραγματοποιήθηκαν ταυτόχρονα μεγαλειώδεις πορείες αλληλεγγύης σε περισσότερες από 14 πόλεις καταγγέλλοντας την κτηνώδη επίθεση της ισραηλινής κυβέρνησης σε βάρος αμάχων, σχολείων, νοσοκομείων και δημοσιογραφικών μέσων.

Μαζικές πορείες υπεράσπισης της Παλαιστίνης έγιναν ακόμη στο Μοντεβιδέο της Ουρουγουάης, στο Κίτο του Εκουαδόρ (Ισημερινού) απαιτώντας να σταματήσει η γενοκτονία. Στη Γουατεμάλα η παλαιστινιακή κοινότητα οργάνωσε πορεία διαμαρτυρίας ζητώντας από την κυβέρνηση της χώρας να διακόψει τις διπλωματικές σχέσεις με την κυβέρνηση του Νετανιάχου.

Επίσης στο Πουέρτο Ρίκο εκατοντάδες πολίτες οργάνωσαν ολονύχτια συγκέντρωση στο «Καπιτώλιο» του Σαν Χουάν (πρωτεύουσα της χώρας) ενάντια στη γενοκτονία των Παλαιστίνιων. Το Μεξικό έδωσε το «παρών» στις κινητοποιήσεις, με πολλούς να βγαίνουν στον δρόμο καταγγέλλοντας το σιωνιστικό ισραηλινό καθεστώς για τη σφαγή στα παλαιστινιακά εδάφη, αλλά και για τις επιθέσεις το τελευταίο διάστημα ενάντια στον Λίβανο. Στις δράσεις αλληλεγγύης στην Κόστα Ρίκα οργανώθηκε συνέντευξη Τύπου με πρωτοβουλία μιας βουλευτίνας και του «Δικτύου Αλληλεγγύης με την Παλαιστίνη».

Οι περισσότερες χώρες της Λατινικής Αμερικής μοιράζονται δύο πολύ βασικά κοινά στοιχεία, που μπορούν να εξηγήσουν την αλληλεγγύη τους προς τον παλαιστινιακό λαό και το μίσος τους για το σιωνιστικό καθεστώς του Ισραήλ.

Πρόκειται για τα εδάφη, όπου ο δυτικός «πολιτισμένος» κόσμος εφάρμοσε ιμπεριαλιστική γενοκτονική πολιτική σε βάρος των ιθαγενικών πληθυσμών της ηπείρου. Μπορεί ακόμα και σήμερα να διακρίνει κανείς τα σημάδια της αποικιοκρατίας. Πολλοί ιθαγενικοί πληθυσμοί από τους Μαπούτσε μέχρι τους Ζαπατίστας έχουν εκφράσει από την πρώτη στιγμή τη συμπαράστασή τους στον παλαιστινιακό λαό.

Επίσης, είναι ακόμα πολύ νωπή η ιστορική μνήμη, καθώς σε πολλές κτηνώδεις δικτατορίες που μάτωσαν την περιοχή της Λατινικής Αμερικής το Ισραήλ πήρε ενεργά μέρος στο πλευρό των δικτατόρων, συγκεντρώνοντας το μίσος των «από τα κάτω» στις διάφορες περιοχές. Αξίζει να σημειώσουμε εδώ την περίπτωση της Γουατεμάλας και τον σκοτεινό ρόλο που έπαιξε το Ισραήλ το 1982 στη δικτατορία του José Efraín Ríos Montt, υπεύθυνου για τη δολοφονία 20.000 ανθρώπων, την εξαφάνιση 45.000 και τον βομβαρδισμό 500 χωριών. Από το 1977 μέχρι και την υπογραφή συμφωνιών του 1995-1996 η ισραηλινή κυβέρνηση υπήρξε ο βασικός προμηθευτής όπλων, τα οποία χρησιμοποιήθηκαν για τη γενοκτονία των Μάγια, με τη σύμφωνη γνώμη πάντα των ΗΠΑ. Την ίδια στιγμή ο δικτάτορας διακήρυττε πως το Ισραήλ αποτελεί «τον νούμερο ένα φίλο της Γουατεμάλας σε όλο τον κόσμο». Εκτιμούν οι ερευνητές ότι γύρω στους 300 «συμβούλους» μυστικών υπηρεσιών, εκπαίδευσης στρατιωτικού προσωπικού δρούσαν στο έδαφος της Γουατεμάλας για χρόνια.

Είναι λοιπόν παραπάνω από αναμενόμενο πολιτικά το γεγονός ότι στις συγκεντρώσεις και τις πορείες στη Λατινική Αμερική βγαίνουν κατά δεκάδες χιλιάδες λατινοαμερικάνοι/ες στους δρόμους φωνάζοντας «Λευτεριά στην Παλαιστίνη»!

*Το κείμενο είναι δημοσιευμένο στο 25ο φύλλο (Νοέμβρης 2024) της εφημερίδας «Η Κόκκινη», που κυκλοφορεί.