Sotiris Minas

Çeviri: Lale Alatlı

Evet, buradayız
Evet, buradayız
zamana inat,
yıkmak için insanlık dışı
nefret dolu hayallerinizi sizin.
Buradayız ve kabusunuz olacağız
kortuğunuz ve nefret ettiğiniz her şeyle birlikte.
Çürümüş medeniyetinizi
altüst etme pahasına,
ihanetçileri olacağız
kutsal saydıklarınızın, kokuşmuş çöplerinizin.
Evet, burada kalacağız
kendi dünyamızı yaratana kadar,
insanlık, sevgi, eşitlik,
dayanışma, farklılık ve hoşgörüyle dolu.
Bizlere olan nefretiniz
yer olmamasındandır size bu dünyada.

Hayalini kuruyorum
Hayalini kuruyorum bir dünyanın,
insanın değerini
nasıl göründüğüyle değil de
ne olduğuyla biçen.
Hayalini kuruyorum bir dünyanın,
gerçek insan eşitliğiyle
milliyetsiz, vatansız ve patronsuz.
Hayalini kuruyorum bir dünyanın,
herkesin gücü kadar üretip
ihtiyacı kadar aldığı.
Hayalini kuruyorum bir dünyanın,
‘iktidar’ sözcüğünün unutulmuş
uzak bir geçmişe ait olduğu.

Özgürlük
Kafesinden kaçtı
uçtu uzaklara
bir kuş.
Hücresinden çıktı
geri dönmemecesine
bir mahkum.
Beklenmedik bir güneş ışığı
bulutların arkasında, soluk.
“Artık çok geç,” diyen her sese
vereceğim yanıt:
“Hayat ve güzellikleri henüz başlıyor”.

*Resim «Güneş» Edvard Munch (1909).
**Şiirlerin Makedoncasına bu linkten ulaşabilirsiniz.

Γράφει ο Σωτήρης Μηνάς

Κι όμως υπάρχουμε
Κι όμως υπάρχουμε…
Σε πείσμα των καιρών…
Να καταστρέφουμε τα όνειρά σας
να κυριαρχήσει η απανθρωπιά και το μίσος…
Υπάρχουμε και θα είμαστε ο εφιάλτης σας…
Θα είμαστε αυτό που φοβάστε και μισείτε…
Ο κίνδυνος της αλλοίωσης του σάπιου
πολιτισμού σας…
Οι προδότες των ιερών και των οσίων
Σκουπιδιών σας…
Και θα υπάρχουμε
μέχρι να φτιάξουμε τον δικό μας κόσμο…
Της ανθρωπιάς, της αγάπης, της ισότητας,
της αλληλεγγύης, της διαφορετικότητας και της ανιδιοτέλειας…
Και μας μισείτε τόσο, γιατί το ξέρετε καλά
πως δεν σας χωράει ένας τέτοιος κόσμος…

Ονειρεύομαι
Ονειρεύομαι έναν κόσμο που η αξία
του ανθρώπου
θα μετριέται από το είναι
και όχι από το φαίνεσθαι.
Ονειρεύομαι έναν κόσμο
αληθινής ισότητας των ανθρώπων
χωρίς έθνη πατρίδες και αφεντικά.
Ονειρεύομαι έναν κόσμο που ο καθένας θα
παράγει
σύμφωνα με τις δυνατότητές του και θα
απολαμβάνει
σύμφωνα με τις ανάγκες του.
Ονειρεύομαι έναν κόσμο που η λέξη «εξουσία»
θα είναι μια λέξη ξεχασμένη από το μακρινό
παρελθόν.

Απελευθέρωση
Ένα πουλί που ελευθερώθηκε
από το κλουβί του
και πέταξε για το άπειρο…
Ένας κατάδικος που έφυγε
παντοτινά από το κελί του…
Μια ηλιαχτίδα απρόσμενη
αχνοφαίνεται μέσα από τα σύννεφα…
Σε όποια φωνή κι αν μου λέει «είναι πια αργά»
εγώ θα λέω πως η ζωή και η ομορφιά της
τώρα ξεκινούν…

*Ο πίνακας «Ο Ήλιος» είναι έργο του Έντβαρτ Μουνκ (1909).
**Μπορείτε να διαβάσετε τα ποιήματα και στα μακεδονικά στον παρακάτω σύνδεσμο.