Γράφει η Κική Σταματόγιαννη

Αυτή τη στιγμή στη Γάζα, όσες και όσοι δεν έχουν δολοφονηθεί από τις βόμβες του Ισραήλ, αναμένεται να οδηγηθούν στον θάνατο από λιμοκτονία τις επόμενες ημέρες. Τα όποια αποθέματα τροφίμων υπήρχαν έχουν ήδη εξαντληθεί και νέα τρόφιμα δεν μπαίνουν στην πολιορκημένη πόλη ήδη από τις 2 Μάρτη φέτος. Και, από τη 18^η Μάρτη, από τότε δηλαδή που το Ισραήλ έσπασε την εκεχειρία και ξανάρχισε τους μαζικούς βομβαρδισμούς, κάθε μέρα δεκάδες μικρά παιδιά, γυναίκες και ηλικιωμένοι παίρνουν σειρά για να τυλιχτούν στα σάβανα και να οδηγηθούν στον τάφο. Η κατάσταση είναι απελπιστική. Και κάτι παραπάνω. Η σφαγή στη Γάζα μπορεί να συγκριθεί πια μονάχα με την εξόντωση όλων των εξεγερμένων και  ολόκληρου του άμαχου πληθυσμού από τους ναζί στο εβραϊκό γκέτο της Βαρσοβίας, την άνοιξη του 1943.

Ποια δύναμη μπορεί να σταματήσει τη γενοκτονία στη Γάζα;

Η στάση που έχει επιλέξει να κρατήσει ολόκληρος ο «πολιτισμένος» κόσμος είναι απόλυτα υποκριτική. Ούτε το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο ούτε ο ΟΗΕ είναι σε θέση να επιβάλλουν την παύση της σφαγής. Και αυτό διότι ούτε μία κρατική οντότητα, σε Ανατολή και Δύση, δεν ρισκάρει να χωθεί στο ρουθούνι του Ισραήλ και των ΗΠΑ. Καμία κυβέρνηση δεν τολμά να διακινδυνεύσει κάτι ουσιαστικό για να βάλει φρένο στους φονιάδες. Με μόνη τιμητική εξαίρεση την κυβέρνηση της Υεμένης, αυτήν που τα δυτικά ΜΜΕ αποκαλούν υποτιμητικά ως «αντάρτες Χούθι».

Αυτό δεν σημαίνει πως οι εργαζόμενες μάζες, η νεολαία και οι λαοί δεν συγκινούνται από τη γενοκτονία στην Παλαιστίνη. Τα εκατομμύρια των αλληλέγγυων με τη Γάζα διαδηλωτ(ρι)ών του περασμένου μήνα στο Μπαγκλαντές, αλλά και οι μεγάλες διαδηλώσεις κατά του Τραμπ στις ΗΠΑ με αρκετό κόσμο να κρατά παλαιστινιακές σημαίες και να φορά κεφίγια, αποκαλύπτουν τις συμπάθειες του κόσμου.

Ο κινηματικός κόσμος σε όλο τον πλανήτη αφυπνίστηκε και ηλεκτρίστηκε από το έγκλημα στη Γάζα. Ακόμη και στο ίδιο το Ισραήλ υπάρχει σημαντική και διαρκής κινητοποίηση κόσμου, όχι κατ’ ανάγκη αριστερού και προοδευτικού, προκειμένου να μπει ένα τέλος στον πόλεμο και στη γενοκτονία.

Όμως ακόμη δεν είναι αρκετά όλα αυτά για να σταματήσει στο μακελειό. Ο αμερικάνικος ιμπεριαλισμός και η ηγεσία του Ισραήλ θέλουν να αποδείξουν, με το παράδειγμα της Γάζας, πως όποιος τους αντιστέκεται θα εξολοθρεύεται αλύπητα. Ιμπεριαλιστές και σιωνιστές απαιτούν μια αδιαμφισβήτητη νίκη. Γι’ αυτό και οργανώνουν μια σφαγή βιβλικών διαστάσεων κατά του πληθυσμού της Γάζας.

Ο κρυμμένος γίγαντας: το αραβικό προλεταριάτο

Πριν δεκατέσσερα χρόνια, το 2011, είχε συμβεί ένα ντόμινο εξεγέρσεων και πολιτικών ανατροπών σε μια σειρά αραβικές χώρες, με πρώτη την Τυνησία και δεύτερη την Αίγυπτο. Σε όλα αυτά τα επαναστατικά γεγονότα πρωταγωνιστές ήταν η εργατική τάξη και η νεολαία, ενώ οι άρχουσες τάξεις ένιωθαν θα φεύγει το έδαφος κάτω από τα πόδια τους. Το Κάιρο στην Αίγυπτο, με έναν από τους μεγαλύτερους προλεταριακούς πληθυσμούς σε όλον τον πλανήτη, χάρη στην περίφημη πλατεία Ταχρίρ, έμοιαζε να είναι η παγκόσμια πρωτεύουσα της Επανάστασης.

Οι εξεγέρσεις εν τέλει ηττήθηκαν κατά κράτος. Και, ειδικά το προλεταριάτο του Καΐρου, βρίσκεται, από χρόνια, κάτω από τη στρατιωτική μπότα του καθεστώτος Σίσι, στρατηγικού εταίρου του Ισραήλ αλλά και του Μητσοτάκη στην Ελλάδα. Η απογοήτευση που πέρασε η ήττα της «Άνοιξης του 2011» στην εργατική τάξη των αραβικών χωρών αποτυπώθηκε και στην απουσία μαζικών διαδηλώσεων αλληλεγγύης στις αραβικές πόλεις προς την εξεγερμένη Γάζα.

Δεν μπορούμε να γνωρίζουμε εκ των προτέρων πότε θα βγει ξανά στον δρόμο μαχητικά το αραβικό προλεταριάτο. Ξέρουμε όμως στα σίγουρα πως η σιωπή και η παραίτησή του δεν θα κρατήσει για πάντα. Και από τη στιγμή που η αραβική εργατική τάξη θα μπει ξανά σε κίνηση, δεν θα είναι μόνο τα πόδια των Αράβων εκμεταλλευτών και σεΐχηδων που θα τρέμουν. Το ίδιο το Ισραήλ θα βυθιστεί σε βαθύ φόβο. Ακριβώς όπως και στην Άνοιξη του 2011.  

Διότι το Ισραήλ υφίσταται ως στρατιωτική μηχανή, μόνο και μόνο επειδή λειτουργεί ως πρακτορείο του ιμπεριαλισμού των ΗΠΑ στη Μέση Ανατολή. Γι’ αυτό και εισπράττει πακτωλό δωρεάν βοήθειας από την Ουάσιγκτον.

Και ο λόγος που οι ιμπεριαλιστές χαρίζουν τόσο χρήμα στο κράτος–δολοφόνο του Ισραήλ είναι για να κρατούν υπόδουλους τους αραβικούς λαούς και να μένει χαμηλή η τιμή του πετρελαίου για τις δυτικές βιομηχανίες.

Και το πλεονέκτημα που θα διαθέτει το εξεγερμένο αραβικό προλεταριάτο –και ειδικά του Καΐρου- απέναντι στους ιμπεριαλιστές και το Ισραήλ είναι να μπλοκάρουν τη διώρυγα του Σουέζ και να προκαλέσουν έμφραγμα στο διεθνές εμπόριο και τη βιομηχανία.

Μόνο η εξέγερση του αραβικού προλεταριάτου μπορεί να είναι η νικηφόρα απάντηση στις ΗΠΑ και στο κράτος του Ισραήλ. Μόνο οι προλετάριοι και οι προλετάρισσες μπορούν να δώσουν πραγματική αλληλεγγύη στην Παλαιστίνη. Τα μάτια όλου του πλανήτη είναι στραμμένα σε αυτούς και αυτούς.

*Το άρθρο βρίσκεται δημοσιευμένο στην εφημερίδα «Η Κόκκινη«, φύλλο 28ο, Μάης 2025, που κυκλοφορεί.