Γράφει η Κατερίνα Ηλία

Kαθώς η ανθρωπιστική κρίση στη Γάζα συνεχίζεται, η διεθνής κοινότητα εντείνει τις δράσεις αλληλεγγύης προς τον παλαιστινιακό λαό. Σε αυτό το πλαίσιο, δύο πρωτεύουσες,  το Λονδίνο και το Δουβλίνο, αναδεικνύονται σε κέντρα πολιτικής, πολιτιστικής και συνδικαλιστικής κινητοποίησης. Καλλιτέχν(ιδ)ες, ακτιβιστ(ρι)ες, φοιτητ(ρι)ες, πολιτικά κόμματα και εργατικά συνδικάτα ενώνονται σε ένα κοινό μέτωπο, απαιτώντας ειρήνη, δικαιοσύνη και τερματισμό της βίας. Μέσα από συναυλίες, πορείες, δημόσιες παρεμβάσεις και θεσμικές ενέργειες, οι κοινωνίες των δύο πόλεων στέλνουν ένα μήνυμα με δυνατή φωνή: η σιωπή δεν είναι επιλογή.

Ιρλανδία

Στο Δουβλίνο, συνεχίζονται μαζικές διαδηλώσεις υπέρ της Παλαιστίνης, με χιλιάδες ανθρώπους να διαδηλώνουν σε πανεθνική κλίμακα και μηνιαίες κινητοποιήσεις. Για παράδειγμα, στις 19 Ιούλη, χιλιάδες διαδηλωτές κατέβηκαν στο κέντρο της πόλης, απαιτώντας από την κυβέρνηση να σταματήσει να χρηματοδοτεί το κράτος του Ισραήλ μέσω των ισραηλινών ομολόγων και να επιταχύνει την ψήφιση του νομοσχεδίου για τα Κατεχόμενα Εδάφη (Occupied Territories Bill). Εκείνη την ημέρα, ο σοσιαλδημοκράτης βουλευτής Garry Gannon ανακοίνωσε ότι θα καταθέσει νομική προσφυγή κατά της Τράπεζας της Ιρλανδίας για το θέμα των ισραηλινών ομολόγων.

Έτσι λοιπόν η κυβέρνηση του Δουβλίνου επιδίωξε την απαγόρευση εμπορίου με ισραηλινές επιχειρήσεις, που δραστηριοποιούνται σε κατεχόμενα παλαιστινιακά εδάφη Με το παραπάνω νομοσχέδιο, η Ιρλανδία γίνεται η πρώτη χώρα στην ΕΕ με αντίστοιχη πρόταση. Το νομοσχέδιο περιλαμβάνει επίσης εμπάργκο σε προϊόντα, όπως πχ φρούτα, και ενδέχεται να καλύψει υπηρεσίες (τουρισμό), παρά το ότι οι εξαγωγές προς τις κατεχόμενες περιοχές (Μπέλφαστ στη Βόρεια Ιρλανδία) είναι περιορισμένες. Βουλευτές από τις ΗΠΑ προειδοποίησαν ότι η Ιρλανδία μπορεί να ενταχθεί σε boycott list, επιφέροντας φορολογικές και επιχειρηματικές κυρώσεις, παρόλα αυτά δεν έχουν σταματήσει τις κυρώσεις τους προς το λεγόμενο «κράτος του Ισραήλ».

Ο Taoiseach (Πρωθυπουργός) Simon Harris χαρακτήρισε την κίνηση των βουλευτών των ΗΠΑ ως «βαθιά λυπηρή», υπογραμμίζοντας ότι η Ιρλανδία δεν είναι ενάντια στο κράτος του Ισραήλ, αλλά υποστηρίζει τη διεθνή νομιμότητα, τα ανθρώπινα δικαιώματα και την ειρήνη.

Αντίθετα ο Michael D. Higgins, ως Πρόεδρος της Ιρλανδίας από το 2011, που λειτουργεί ανεξάρτητα από οποιοδήποτε κόμμα, επέκρινε την κατηγορία των ΗΠΑ και του Ισραήλ περί αντισημιτισμού ως «βαθύ ψεύδος» και «σκάνδαλο». Και επέμεινε πως η κριτική της πολιτικής του ισραηλινού κράτους σε καμιά περίπτωση δεν πρέπει να συγχέεται με τον αντισημιτισμό. Επίσης, ο Πρόεδρος της Ιρλανδίας απαίτησε κατάπαυση του πυρός, απελευθέρωση των ομήρων, παροχή βοήθειας στην πολιορκημένη Γάζα και δικαιοσύνη. Και καταδίκασε με σθένος την παρεμπόδιση της βοήθειας. Τον άμεσο ανεφοδιασμό της Γάζας τον χαρακτήρισε ως «υπόθεση ζωής και θανάτου».

Βρετανία

Στο γειτονικό Λονδίνο, στις 4 Ιούνη, χιλιάδες κόσμου σχημάτισαν ανθρώπινη αλυσίδα γύρω από το κοινοβούλιο, απαιτώντας κυρώσεις προς το Ισραήλ και άμεση διακοπή εξαγωγών αμυντικού υλικού. Το γεγονός συνέπεσε με την εισαγωγή νομοσχεδίου από τον πρώην ηγέτη του Εργατικού Κόμματος Jeremy Corbyn για ανεξάρτητη έρευνα σχετικά με τον ρόλο της Βρετανίας στην επίθεση στη Γάζα. Αξιοσημείωτο επίσης είναι το γεγονός της 1^ης Ιούλη –National Day of Action- όταν εκατοντάδες υπάλληλοι του Foreign Office και του Department for Business and Trade, με καλέσματα από συνδικάτα, όπως το TUC και οργανώσεις όπως η PSC για πλήρες εμπάργκο όπλων, εξέφρασαν δημόσια την αντίθεσή τους στην πολιτική της Βρετανίας για τη Γάζα. Τα συνδικάτα αυτά κατήγγειλαν τη συνέχιση των εξαγωγών οπλισμού προς το Ισραήλ και κάλεσαν για διακοπή συμφωνιών και ευρεία διαφάνεια. Η κυβέρνηση απάντησε υπερασπιζόμενη το νομικό πλαίσιο διαχείρισης των αδειών και επισημαίνοντας τη δυνατότητα εσωτερικής υπέρβασης της διαφωνίας.

Οι εξελίξεις στο Λονδίνο και το Δουβλίνο επιβεβαιώνουν ότι η διεθνής αντίδραση απέναντι στην κρίση της Γάζας δεν περιορίζεται σε διπλωματικά σχόλια ή συμβολικές δηλώσεις. Αντίθετα, παίρνει τη μορφή μαζικών κινητοποιήσεων και συνδικαλιστικής πίεσης που μεταφράζονται σε συγκεκριμένες πολιτικές πράξεις και θεσμικές αποφάσεις. Από την ακύρωση συνεργασιών για πολεμικούς εξοπλισμούς και την απόσυρση επενδύσεων, μέχρι τη δημόσια καταδίκη της ισραηλινής βίας από ανώτατους πολιτειακούς ηγέτες, τόσο σε Ιρλανδία όσο, σε κάποιο βαθμό και στη Βρετανία, δείχνουν πως πετυχαίνει ορατά αποτελέσματα το κίνημα αλληλεγγύης στον παλαιστινιακό λαό.

Το άρθρο της συντρόφισσας Κατερίνας Ηλία πρωτοδημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Η Κόκκινη«, φύλλο 29ο (Σεπτέμβρης – Οκτώβρης 2025) που κυκλοφορεί.