Γράφει η Ferhan Yetisal*

Το πρώτο μας σπίτι

Η φιλοξενία μας στο σπίτι του Μεχμέτ διήρκεσε ακριβώς μία εβδομάδα. Ο Μεχμέτ, να ’ναι καλά, κατάλαβε την κατάστασή μας, διάβασε στα μάτια μας την έκφραση του «είμαστε άστεγοι, αλλά περήφανοι» και μας βρήκε ένα διαμέρισμα. Ήταν στο Στάμφορντ Χιλ, τόσο μικρό που αν ανοιγόκλεινες τα μάτια σου θα χτυπούσες στην πρόχειρη κουζίνα και με ένα άπλωμα του χεριού έφτανες στο μπάνιο – ένα υπνοδωμάτιο και ένα σαλόνι. Η σπιτονοικοκυρά μας, η Έθελ, μια γυναίκα από την Γκόα, ζούσε μόνη της στο ισόγειο. Κι εμείς οι δύο παλεύαμε για τη ζωή μας στον επάνω όροφο. Δεν μας ένοιαζε καθόλου που το σπίτι ήταν μικρό και κατώτερο των στάνταρ. Ήταν η πρώτη φορά που είχαμε το δικό μας σπίτι, ανεξάρτητες από τις οικογένειές μας, και ήμασταν πολύ ευτυχισμένες.

Η νέα μας γειτονιά… ήταν ένας άλλος κόσμος. Βρισκόμασταν σε μια περιοχή με έντονη παρουσία Χασιδικών Εβραίων. Τα βράδια, οι ήχοι των τελετουργιών που έρχονταν από το δρόμο στην αρχή μας φόβιζαν λίγο. Με τον καιρό, όμως, συνηθίσαμε αυτούς τους ανθρώπους με τα περίεργα καπέλα, τα μακριά παλτά και τα παιδιά που ντύνονταν σαν μικροί παππούδες. Η καινούρια χώρα, οι καινούριοι άνθρωποι – όλα τα νέα πράγματα μας κέντριζαν το ενδιαφέρον.

Ζούσαμε με τα χρήματα που είχαμε φέρει για σπουδές, μιας και ήρθαμε στα μέσα της σχολικής χρονιάς και δεν μπορέσαμε να εγγραφούμε σε κανένα σχολείο. Για να μην τελειώσουν τα λεφτά, αποφασίσαμε πως έπρεπε να βρούμε δουλειά. Κανείς από τις δυο μας δεν είχε επαγγελματική εμπειρία. Δεν θα μπορούσαμε φυσικά να διδάξουμε αγγλικά – δεν θα μάθαιναν τη γλώσσα τους από εμάς οι Άγγλοι! Έτσι, στραφήκαμε σε άλλες δουλειές. Και πάλι, ο Μεχμέτ μάς έσωσε. Παρόλο που είχε πουλήσει πρόσφατα το δικό του εργοστάσιο κλωστοϋφαντουργίας, είχε ακόμα γνωριμίες στην αγορά. Βρήκε δουλειά για μένα και τη Μπαχάρ σε δύο διαφορετικά εργοστάσια.

Ίσως να είχαμε ελάχιστα πράγματα στα χέρια μας, αλλά εκείνες οι πρώτες μέρες στο Λονδίνο μάς έμαθαν κάτι. Το να ξεκινήσεις, είναι συχνά το πιο μεγάλο βήμα.

*Η Ferhan Yetisal γεννήθηκε το 1965 στην Άγκυρα. Αφού ολοκλήρωσε τις σπουδές της στην Αγγλική Φιλολογία στη Σαμψούντα, εγκαταστάθηκε στο Λονδίνο, όπου σπούδασε Ψυχολογία. Εργάστηκε για πολλά χρόνια ως θεραπεύτρια σε κέντρα απεξάρτησης. Ζει στο Λονδίνο εδώ και 39 χρόνια και τα τελευταία 7 χρόνια απολαμβάνει τη συνταξιοδότησή της, γράφοντας τις αναμνήσεις της μεταξύ Λονδίνου και Λέσβου.

Μετάφραση από τα τουρκικά: Lale Alatli