Γράφει ο Σωτήρης Μηνάς

Είναι μεγάλη μου χαρά να κρατώ στα χέρια μου το βραβευμένο μυθιστόρημα «Μοναδικός Αριθμός Ταυτοποίησης» της Λίντια Ντίμκοφσκα, ένα βιβλίο που είχα την τιμή και τη συγκίνηση να μεταφράσω. Ένας καρπός μεγάλης δουλειάς και αφοσίωσης, που τώρα παίρνει μορφή και ζωή — και είναι πραγματικά όμορφο να το βλέπω να κυκλοφορεί στα βιβλιοπωλεία.
Ο «Μοναδικός Αριθμός Ταυτοποίησης» είναι ένα μυθιστόρημα για τη μοναξιά, την ταυτότητα και την αποξένωση του σύγχρονου ανθρώπου. Στην καρδιά του βρίσκεται η έννοια της ερμοτοπιάς — ενός τόπου όπου ο άνθρωπος καταφεύγει για να ζήσει μόνο για τον εαυτό του, μακριά από τους άλλους. Μια αντί-κοινότητα που καθρεφτίζει τη δική μας πραγματικότητα, όπου οι ανθρώπινοι δεσμοί καταρρέουν και κυριαρχεί ο ατομισμός.
Η ιστορία ξεκινά στην Αμμόχωστο το 1974, όπου μια Μακεδόνισσα εποχική υπάλληλος, η Μίλκα, και ένας Ελληνοκύπριος, ο Νίκος Αβραάμ, γνωρίζονται λίγο πριν το χουντικό πραξικόπημα στην Κύπρο και την τουρκική επέμβαση και καταφεύγουν στη Μακεδονία, όπου μεγαλώνουν τα παιδιά τους, την Κατερίνα και τον Στέφαν.
Η αφηγήτρια, η Κατερίνα, περιγράφει τη βαθιά δυσλειτουργική οικογένειά της: μια μητέρα τυραννική και καταπιεστική και έναν πατέρα μόνιμα σιωπηλό και βουβό, που συσσωρεύει μέσα του πίεση που ποτέ δεν εκφράζει.
Η Κατερίνα, πλέον κοινωνιολόγος, προσπαθεί να καταλάβει τη σιωπή του πατέρα της και τη φράση που λέει κάθε τόσο: «Ώρα να πιάσω ερμοτοπιά», όταν δεν αντέχει την σκληρή πραγματικότητα. Ακολουθώντας αυτό το νήμα, ταξιδεύει στη Μεγάλη Βρετανία και στην Κύπρο σε μια αναζήτηση ριζών, μνήμης και ταυτότητας.
Μέσα από την ιστορία μιας οικογένειας, η Λίντια Ντίμκοφσκα μας δείχνει έναν κόσμο που απομακρύνεται όλο και περισσότερο από την ανθρώπινη επαφή — έναν κόσμο που έχει ήδη μετατραπεί σε μια «ερμοτοπιά».

*Ένα μεγάλο ευχαριστώ χρωστάω στην Άννα Θεοφιλίδου που έκανε με πολλή αγάπη και αφοσίωση την επιμέλεια της μετάφρασης.

– – – – – – – – – – – – – – –

Ми е голема радост да го држам во раце романот „Единствен матичен број“ на Лидија Димковска, книга која имав чест и возбудување да ја преведам. Плод на голема работа и посветеност, кој сега добива облик и живот — и навистина е убаво да го гледам како се појавува на книжарниците.
„Единствен матичен број“ е роман за осаменоста, идентитетот и отуѓувањето на современиот човек. Во срцето на романот е поимот пустелија — место каде човекот се повлекува за да живее само за себе, далеку од другите. Анти-заедница која ја одразува нашата реалност, каде човечките врски се распаѓаат и доминира индивидуализмот.
Приказната започнува во Фамагуста во 1974 година, каде Македонка, сезонска работничка, Милка, и Грчко-кипарец Никос Авраам се запознаваат малку пред турската инвазија и се повлекуваат во Македонија, каде ги растат своите деца, Катерина и Стефан.
Нараторката, Катерина, ја опишува длабоко дисфункционалната семејна средина: мајка тиранична и потискувачка и татко постојано молчелив и нем, кој во себе акумулира притисок што никогаш не го изразува.
Катерина, сега социолог, се обидува да ја разбере тишината на својот татко и реченицата што често ја изговара: „Човек да фати пустелија“, кога не може да ја издржи суровата реалност. Следејќи ја оваа нишка, таа патува во Велика Британија и во Кипар во потрага по корени, сеќавања и идентитет.
Преку приказната на едно семејство, Лидија Димковска ни прикажува свет кој сè повеќе се оддалечува од човечкиот контакт — свет кој веќе станал пустелија.

*Должам голема благодарност до Ана Теофилиду која го уреди преводот со голема љубов и посветеност.
https://ekdoseis.vakxikon.gr/…/monadikos-arithmos…/