Η εφημερίδα «Η Κόκκινη» συνομιλεί με τη νεαρή συγγραφέα παιδικής λογοτεχνίας Duru Ada Alpαπό την Τουρκία.

Τη συνέντευξη πήρε η Λάλε Άλατλι, η οποία και τη μετέφρασε από τα τουρκικά.

Aπό ποια μέλη αποτελείται η οικογένειά σου; Πώς ήταν τα παιδικά σου χρόνια; Πώς ξεκίνησε το ταξίδι σου στη συγγραφή;

Η οικογένειά μου αποτελείται από τη μητέρα μου, τον πατέρα μου, την εξάχρονη αδελφή μου και τη γιαγιά μου. Είχα μια πολύ όμορφη και ευτυχισμένη παιδική ηλικία.

Πάντα είχα μια πολύ καλή σχέση με τις λέξεις. Ξεκίνησα γράφοντας μικρές ιστορίες και είμαι πολύ χαρούμενη και περήφανη, που αυτό το ταξίδι με έφερε ως εδώ. Πολλοί άνθρωποι με υποστήριξαν σ’ αυτή τη διαδρομή. Η οικογένειά μου μού έκανε μια υπέροχη έκπληξη φέρνοντάς με σε επαφή με τη σπουδαία συγγραφέα παιδικών βιβλίων, τη Νερμίν Καραμουτί, η οποία με καθοδήγησε ως μέντορας και στα δύο βιβλία μου. Ήταν μια εξαιρετικά πολύτιμη εμπειρία για μένα.

Στο πρώτο σου βιβλίο Ο Ντίνο και μια ιστορία φιλίας, τι ήταν αυτό που σε ενθουσίασε περισσότερο γράφοντάς το; Πώς αποφάσισες να γράψεις αυτή την ιστορία; Το βιβλίο θίγει το θέμα της ρύπανσης του περιβάλλοντος — πώς προέκυψε αυτή η ιδέα;

Με ενθουσίασε η ιδέα ότι ίσως θα μπορούσα να αγγίξω τις ζωές των ανθρώπων. Παρατήρησα πως υπάρχει μικρή ευαισθητοποίηση σχετικά με τη ρύπανση του περιβάλλοντος και θέλησα να συμβάλω έστω και λίγο στην αφύπνιση αυτής της συνείδησης.

Τι σημαίνει για σένα η συγγραφή; Όταν εκφράζεσαι με τις λέξεις, τι νιώθεις; Είναι η συγγραφή για σένα διασκέδαση, θεραπεία ή ευθύνη;

Για μένα είναι και θεραπεία και ευθύνη. Πιστεύω στο ταλέντο μου, νιώθω ότι εμπνέω τους άλλους και αυτό μου δίνει μεγάλη χαρά. Είναι ένα μαγικό ταξίδι.

Λες «Με τις διαφορές μας δίνουμε χρώμα στον κόσμο». Μια πολύ δυνατή φράση. Μπορείς να μας την εξηγήσεις λίγο περισσότερο; Πώς καταφέρνεις να αντιμετωπίζεις τη ζωή με αισιοδοξία και ελπίδα; Εγώ δεν το καταφέρνω πάντα.

Σ’ ευχαριστώ πολύ! Φυσικά δεν το καταφέρνω πάντα, αλλά προσπαθώ να βλέπω τη ζωή θετικά και να μη με αφήνω να εγκλωβίζομαι στα προβλήματα.

Η φράση «Με τις διαφορές μας δίνουμε χρώμα στη ζωή» προέρχεται από το παιδικό μου βιβλίο «Συνειδητοποιημένος (Φαρκιντά)». Το μήνυμά του είναι ότι αυτό που μας κάνει μοναδικούς, δεν είναινα είμαστε ίδιοι,αλλά να αναγνωρίζουμε και να σεβόμαστε τις διαφορές μας. Το βιβλίο μιλά για την ενσυναίσθηση, την αποδοχή και την ισότητα όλων μέσα στην κοινωνία. Οι διαφορές μας δεν είναι εμπόδιο, αλλά είναι ο πλούτος μας. Όσο περισσότερο προσπαθούμε να κατανοούμε ο ένας τον άλλον, τόσο πιο πολύχρωμος, δίκαιος και όμορφος γίνεται ο κόσμος μας.

Τι σου αρέσει να κάνεις περισσότερο εκτός σχολείου; Ποιο μέρος σε έχει εντυπωσιάσει περισσότερο και γιατί; Έχεις έρθει ποτέ στην Ελλάδα; Τι γνώμη έχεις για τη χώρα μας;

Μου αρέσει πολύ να ακούω μουσική και να διαβάζω βιβλία. Η χώρα που με εντυπωσίασε περισσότερο είναι η Ολλανδία. Τη θεωρώ πολύ όμορφη και ασφαλή. Το περασμένο καλοκαίρι ήρθα στην Ελλάδα με την οικογένειά μου. Η θεία μου, η Φερχάν, ζει στη Λέσβο και χάρη στη δική της καθοδήγηση κάναμε ένα υπέροχο ταξίδι. Μου έμεινε στη μνήμη ως μια ήρεμη και όμορφη χώρα. Τώρα σχεδιάζουμε να επισκεφθούμε και άλλα νησιά!

Το δεύτερο βιβλίο σου «Καρδιές που ξεπερνούν τα όρια» έχει επίσης ένα πολύ ενδιαφέρον θέμα. Μπορείς να μας μιλήσεις λίγο γι’ αυτό; Πώς ήταν οι αντιδράσεις των αναγνωστ(ρι)ών;

Αυτό το βιβλίο είναι ένα ειλικρινές αλλά και διασκεδαστικό ταξίδι της ζωής μου. Είμαι 15 χρονών και ζω με εγκεφαλική παράλυση, μαθαίνοντας κάθε μέρα πώς να προσαρμόζομαι. Δεν ήθελα μόνο να μιλήσω για τις δυσκολίες μου, αλλά και για τα όνειρά μου, για τα εμπόδια –ορατά και αόρατα- που αντιμετωπίζω. Για μένα, αυτό το βιβλίο ήταν ένας οδηγός αυτογνωσίας και ένας τρόπος να με γνωρίσουν οι άλλοι καλύτερα. Κάθε σελίδα του κουβαλά ένα κομμάτι από τον εσωτερικό μου κόσμο.

Τι σε παρακινεί περισσότερο; Τι εμπνέει τη φαντασία σου, όταν γράφεις; Υπάρχει κάποιο βιβλίο ή ήρωας, που σε έχει επηρεάσει βαθιά;

Με παρακινούν η οικογένειά μου, οι δάσκαλοί μου και η μουσική. Ένα βιβλίο που με άγγιξε πολύ ήταν Η Μπιλγκέ Τσιτσέκ (Το σοφό λουλούδι).

Πώς φαντάζεσαι τον εαυτό σου στο μέλλον ως συγγραφέα; Αν τα βιβλία σου μεταφραστούν, σε ποια χώρα θα ήθελες να τα διαβάζουν τα παιδιά; Και ποιο μήνυμα θα ήθελες να στείλεις στους νέους της Ελλάδας;

Θα ήθελα να γίνω μια συγγραφέας και ψυχολόγος γνωστή σε διεθνές επίπεδο. Εύχομαι τα βιβλία μου να διαβαστούν από νέους σε όλο τον κόσμο, γιατί θα συνεχίσω να γίνομαι η φωνή των φίλων μου, που ίσως δεν ακούγονται πάντα.

Με τα γραπτά σου εμπνέεις πολλά παιδιά. Τι θα ήθελες να πεις σε παιδιά ή νέους που αντιμετωπίζουν δυσκολίες ή έχουν κάποια αναπηρία; Τι σε ενοχλεί περισσότερο στη στάση των ανθρώπων; Πώς πιστεύεις ότι θα μπορούσε ο κόσμος να γίνει καλύτερος;

Με ενοχλούν τα αδιάκριτα βλέμματα ή τα βλέμματα οίκτου και οι εκφράσεις, όπως «περαστικά». Οι άνθρωποι χρησιμοποιούν πολύ συχνά τη λέξη «ανάπηρος» με μειονεκτική ή αρνητική έννοια. Αν αυτό αλλάξει, ο κόσμος θα γίνει σίγουρα πιο όμορφος.

Με τα λόγια σου αφήνεις αποτύπωμα στη ζωή. Αν χάριζες μια «φράση ελπίδας» στα παιδιά της Ελλάδας, ποια θα ήταν;

Σκεφτείτε ένα φαγητό με πολλά μπαχαρικά. Αν λείπει ένα, το φαγητό δεν έχει γεύση. Έτσι είμαστε κι εμείς· ο καθένας είναι ένα διαφορετικό «μπαχαρικό». Όλοι είμαστε ξεχωριστοί και υπέροχοι με τον δικό μας τρόπο. Αγαπήστε τον εαυτό σας και μην τα παρατάτε ποτέ!

Η εφημερίδα Η Κόκκινη σ’ ευχαριστεί θερμά και στέλνει από την Ελλάδα μια αγκαλιά γεμάτη ειρήνη και αγάπη.

Κι εγώ σας ευχαριστώ από καρδιάς, που μου δώσατε αυτή την ευκαιρία. Ήταν μια πολύτιμη εμπειρία για μένα. Στέλνω κι εγώ με τη σειρά μου από την Τουρκία άπειρη αγάπη και σεβασμό σε όλους σας.

*Η Ντουρού Αντά Άλπ είναι νεαρή συγγραφέας από την Τουρκία. Έγινε γνωστή με το βιβλίο της «Οι καρδιές που ξεπερνούν τα όρια (Sınırları Zorlayan Kalpler, 2024)», το οποίο απευθύνεται κυρίως σε παιδιά και εφήβους. Παρά το γεγονός ότι ζει με εγκεφαλική παράλυση, εμπνέει με τη δύναμη, την αισιοδοξία και το πάθος της για τη συγγραφή. Το έργο της μεταφέρει μηνύματα θάρρους, ελπίδας και αποδοχής της διαφορετικότητας.

**Το παραπάνω άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Η Κόκκινη» φύλλο 30ο (Νοέμβρης – Δεκέμβρης 2025) που κυκλοφορεί.