Ποιες/ποιοι είμαστε και για τι παλεύουμε

Μπορεί να ανατραπεί το καπιταλιστικό σύστημα; Είναι δυνατό να σταθεί μια κοινωνία χωρίς πολέμους, ανεργία και άγρια εκμετάλλευση των αδυνάτων; Γίνεται να καταργηθούν ο στρατός και η αστυνομία, οι φυλακές και τα δικαστήρια; Γίνεται να γκρεμιστούν όλα τα σύνορα και να γίνουν άχρηστα τα διαβατήρια; Γίνεται να δουλεύουν οι άνθρωποι -όπου και όπως θέλουν- χωρίς το άγχος της πείνας και της φτώχειας; Είναι δυνατό να εξαφανιστούν τα αφεντικά και η ιδιοκτησία και να απολαμβάνουν όλες και όλοι τα αγαθά της κοινωνίας;

Ο καπιταλισμός δεν υπήρχε πάντοτε και δεν θα επιζήσει για πάντα. Τα παλιά χρόνια, στον Μεσαίωνα και στην Αρχαιότητα, οι άνθρωποι πολλές φορές υπέφεραν και πέθαιναν από πείνα επειδή δεν υπήρχε αρκετή παραγωγή, αρκετά τρόφιμα για όλους. Τώρα οι άνθρωποι υποφέρουν και πεθαίνουν γιατί υπάρχει υπερβολικά μεγάλη παραγωγή, γιατί συμφέρει περισσότερο στους παραγωγούς να θάψουν τα τρόφιμα στη γη παρά να τα πουλήσουν. Το καινούριο που έφερε στην ανθρωπότητα ο καπιταλισμός ήταν παραγωγικές δυνάμεις πιο κολοσσιαίες από ποτέ. Τώρα πια αρκεί η δουλειά ενός μικρού μέρους του παγκόσμιου πληθυσμού -π.χ. των κατοίκων της Αγγλίας- για να ντυθούν με ρούχα όλοι οι κάτοικοι της γης. Το πρόβλημα με τον καπιταλισμό είναι πως ενώ τα εργοστάσια, οι υπηρεσίες, οι συγκοινωνίες, αφορούν άμεσα όλο τον κόσμο, αποτελούν ιδιοκτησία πολύ λίγων, που τα λειτουργούν με κριτήριο το κέρδος και όχι τις ανάγκες της κοινωνίας.

Σήμερα το μεγαλύτερο μέρος του ανθρώπινου μόχθου σπαταλιέται, στον ανταγωνισμό ανάμεσα στα προϊόντα (διαφήμιση), στον ανταγωνισμό ανάμεσα σε κράτη και συμφέροντα (εξοπλισμοί) και τελικά στον ανταγωνισμό ανάμεσα στους ιδιοκτήτες των μέσων παραγωγής, τους καπιταλιστές και την εργατική τάξη που δουλεύει σ’ αυτά (δαπάνες για δικαστήρια, φυλακές, αστυνομία, στρατό). Το πέρασμα στον συλλογικό έλεγχο της εργατικής τάξης όλων των μέσων παραγωγής και των υπηρεσιών, καθώς και η διάλυση όλων των παρασιτικών μηχανισμών καταστολής (αστυνομίας, δικαστηρίων, στρατού), το γκρέμισμα των συνόρων και η παγκόσμια συναδέλφωση όλων των ανθρώπων της δουλειάς, δεν είναι πια ουτοπία. Είναι το αναγκαίο βήμα για να πάει μπροστά όλος ο ανθρώπινος πολιτισμός.

Ναι, αλλά η κατάρρευση του υπαρκτού σοσιαλισμού, δεν αποδεικνύει πως είναι ματαιοπονία η επανάσταση; Εξάλλου σ’ όλες τις χώρες ακόμα κι όταν ο κόσμος ρίχνει την ψήφο στην Αριστερά, εκλέγει τους σοσιαλδημοκράτες που δεν έχουν σοβαρές διαφορές στο πρόγραμμά τους με τη δεξιά (ιδιωτικοποιήσεις, λιτότητα).

Στη Ρωσία και στις Ανατολικές χώρες δεν υπήρχε ένα διαφορετικό κοινωνικό σύστημα απ’ ό,τι στη Δύση. Παρά την κομμουνιστική τους φρασεολογία, τα καθεστώτα αυτά καταπίεζαν με ιδιαίτερη βαρβαρότητα την εργατική τάξη και δυσφήμισαν σε Ανατολή και Δύση με το χειρότερο τρόπο το όνομα του σοσιαλισμού. Ο σταλινισμός ήταν κρατικός καπιταλισμός και η κατάρρευσή του κάτω από τη μαζική αποδοκιμασία των εργατ(ρι)ών των χωρών αυτών φέρνει πιο κοντά την προοπτική της επανάστασης και της εργατικής εξουσίας σ’ όλο τον κόσμο.

Η απάντηση στον καπιταλισμό δεν μπορεί να έρθει ούτε από το κοινοβούλιο. Η επανάληψη της σφαγής των εργατών και της Αριστεράς στη Χιλή του Αλιέντε είναι η μόνη προοπτική για όποιους φαντασιώνονται ριζικές αλλαγές στην κοινωνία μέσα από εκλογικές διαδικασίες. Οι καπιταλιστές έχουν στο πλευρό τους την αστυνομία, τον στρατό, τη δικαιοσύνη και ολόκληρο τον κρατικό μηχανισμό για να υπερασπίζει τα συμφέροντά τους. Η εργατική τάξη κάθε φορά που αναμετράται για την εξουσία με τους αστούς φτιάχνει τα δικά της όργανα εξουσίας, τα εργατικά συμβούλια και την εργατική πολιτοφυλακή, όπου λειτουργεί η άμεση δημοκρατία, οι εκπρόσωποι είναι κάθε στιγμή ανακλητοί/ες και όλοι οι εργάτες και οι εργάτριες αναλαμβάνουν την εφαρμογή των αποφάσεών τους.

Υπάρχουν και άλλες οργανώσεις και κόμματα που μιλούν στο όνομα του σοσιαλισμού, ακόμη και της επανάστασης. Η «Κόκκινη» τι διαφορετικό μπορεί να προσφέρει;

Εμείς προπαγανδίζουμε την ανεξάρτητη δράση όλης της εργατικής τάξης. Γι’ αυτό απαιτούμε από τα ελληνικά συνδικάτα να γράψουν στη δύναμή τους ΟΛΟΥΣ τους μετανάστες εργάτες ΚΑΙ ΟΛΕΣ τις μετανάστριες εργάτριες.

Είμαστε ενάντια σε κάθε μορφή διακρίσεων, που διασπά την ενότητα της εργατικής τάξης. Μια πραγματική εργατική επανάσταση γίνεται το πανηγύρι όλων των καταπιεσμένων. Αυτός είναι και ο λόγος που υποστηρίζουμε κάθε εθνική κοινωνική μειονότητα που καταπιέζεται.

Εδώ, στην Ελλάδα, υπερασπίζουμε ιδιαίτερα την τουρκική και τη μακεδονική μειονότητα, όλους τους μετανάστες, ειδικά όσους και όσες ζουν και εργάζονται στην πιο άθλια μεσαιωνική σκλαβιά, τους Ρομά, τις γυναίκες και τους λοατκια+ ανθρώπους. Απαιτούμε ανοιχτά σύνορα και νομιμοποίηση όλων των μεταναστ(ρι)ών χωρίς προϋποθέσεις.

Αρνούμαστε κατηγορηματικά πως έχουμε τα ίδια συμφέροντα με τη «δικιά μας» τάξη των καπιταλιστών και δεν υπερασπίζουμε καμιά κοινή πατρίδα μαζί τους. Αδέρφια, σύντροφοι και συντρόφισσές μας είναι οι εργάτες και οι εργάτριες όλου του κόσμου και πρώτοι απ’ όλους οι εργάτες και οι εργάτριες της Τουρκίας.

Για να μπορέσει να γίνει μια μέρα η εργατική εξουσία πραγματικότητα, χρειάζεται η ένωση των πιο πρωτοπόρων εργατ(ρι)ών σε ένα επαναστατικό κόμμα με ξεκάθαρες ιδέες. Θα στηρίξουμε κάθε ενωτική προσπάθεια αγωνιστ(ρι)ών και οργανώσεων του επαναστατικού μαρξισμού, που μπορεί να προχωρήσει έστω και ένα βήμα αυτή την υπόθεση.

Ταυτόχρονα θεωρούμε δεδομένο πως ένα επαναστατικό εργατικό κόμμα σφυρηλατείται με υπομονή και μυρμηγκίσια δουλειά μέσα στους εργατικούς χώρους και προσπαθεί να διαδώσει τις ιδέες του συμμετέχοντας σε κάθε μεγάλο ή μικρό αγώνα της τάξης μας.

ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΜΑΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ Ο ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ

ΕΙΝΑΙ Η ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΚΑΙ Ο ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ                

Εφημερίδα «Η Κόκκινη»

kokkiniefimerida@gmail.com

Υπεύθυνος για τον νόμο: Χάρης Παπαδόπουλος

Logo: Φλώρα Φουστέρη

*Μπορείτε να διαβάσετε το κείμενο επίσης στα τουρκικά και στα μακεδονικά σε αυτούς τους συνδέσμους.