Με αφορμή τη σημερινή επέτειο (20 Ιούλη 1903, σύμφωνα με το παλιό ημερολόγιο, αλλά για όλο τον υπόλοιπο πλανήτη πλην Τουρκίας και τσαρικής Ρωσίας ήταν 2 Αυγούστου 1903) της επανάστασης του Ίλιντεν, μια ανακοίνωση της λοατκια+ συλλογικότητας Sylvia Rivera, που γράφτηκε 2 χρόνια πριν.

«Σ’ Ελλάδα, Τουρκία, Μακεδονία
εχθρός μας ειν’ ο εθνικισμός κι η μισαλλοδοξία!

Στηρίζουμε τη γιορτή του Ίλιντεν 
για την ελεύθερη έκφραση των Μακεδόνκων* και Μακεδόνων
στις 19 και 20 Ιουλίου στη Μελίτη της Φλώρινας

«Την Κυριακήν 20 Ιουλίου, εσπέρας, ανήφθησαν υπό των Βουλγάρων δύο πυρκαϊαί εις θημωνιάς, κατά τα δύο άκρα της πόλεως,ανατολικόν και δυτικόν,κειμένας,σημείον ενάρξεως του επαναστατικού κινήματος.Τα αυτά εγένοντο παρά την Ρέσναν και παρά τα τουρκικά και άλλα χωρία. Την αυτήν νύκτα ηκούοντο πυροβολισμοί παρά τα τουρκοχώρια και εν Ρέσνη. Την αυτήν νύκτα υψώθησαν σημαίαι επαναστατικαί εν Ηλινο,Μπούκοβικ και Σμήλεβω».

Έτσι περιέγραφε την εξέγερση του Ίλιντεν, στη Μακεδονία το 1903,στον πρωθυπουργό Δημήτριο Ράλλη ο έλληνας πρόξενος στη Μπίτολα, Κ.Κυπραίος. Για τους ίδιους, και τους απογόνους τους, πρόκειται για την ψευδοεπανάσταση του »Βουλγάρικου Κομιτάτου». Για όλους τους υπόλοιπους, και την ιστορία, το Ίλιντεν επηρεάστηκε από τη δράση της Εσωτερικής Μακεδονικής Επαναστατικής Οργάνωσης και για τους Μακεδόνες αποτελεί πράγματι το σημείο αναφοράς τους και συνδέεται με τον εθνικό αυτοκαθορισμό τους. Εκδηλώνεται λοιπόν η τελευταία των επαναστάσεων, όπως δίδαξε η Γαλλική Επανάσταση. 
»Η Μακεδονία στους Μακεδόνες»
….και μετά ήρθαν τα σύνορα…

«Το μεγάλο λάθος έγινε, όταν δεν καταφέραμε να τους διώξουμε όλους και κρατήσαμε κάποιους από μέσα. Αλλά όχι! Θα κάνουμε πως δεν υπάρχουν, θα τους αλλάξουμε τα ονόματα, θα τους αρνηθούμε να ανακαθορίζονται, θα καταργήσουμε τα δικαιώματα τους, θα τους εκβιάσουμε, θα τους αποκλείσουμε, θα τους απαγορεύσουμε να μιλάνε, να τραγουδάνε, να σκέφτονται, αν δεν το κάνουν αποκλειστικά και μόνο στα ελληνικά και όπως αρμόζει. Μετά θα γεννήσουν και θα αρχίσουν να συναινούν, να συνηθίζουν και να ξεχνούν.» 
Αυτά σκέφτονται και πράττουν οι Έλληνες πατριώτες και εθνικιστές (που καθόλου τυχαία είναι και ομοφοβικοί).

Αλλά ΟΧΙ! Αυτοί και το ελληνικό κράτος θα κάνουν πως οι εθνικά Μακεδόνκες* δεν υπάρχουν, θα τους αλλάξουν τα ονόματα, θα τους αρνηθούν να αυτοκαθοριζόνται, θα καταργήσουν τα δικαιώματα τους, θα τους εκβιάσουν, θα τους αποκλείσουν, θα τους απαγορεύσουν να μιλάνε, να τραγουδάνε, να σκέφτονται, αν δεν το κάνουν αποκλειστικά και μόνο στα ελληνικά και όπως αρμόζει. Μετά θα γεννήσουν και θα αρχίσουν να γογγύζουν, να εναντιωνόνται και να διεκδικούν…
…αυτό που ακριβώς, σωστά, σαφώς, θετικά, αληθινά, έγκυρα, αλάνθαστα, άψογα, τέλεια τους αξίζει.

Καμιά κοινότητα καταπιεσμένων δεν βρήκε ποτέ τον δρόμο της για τη χειραφέτηση χωρίς να χρειαστεί να δώσει την αλληλεγγύη της και στις άλλες ομάδες που βιώνουν καταπίεση. Καμιά ομάδα ανθρώπων που της περιορίζονται τα δικαιώματα δεν κατάφερε να κάνει καλύτερη τη θέση της κλείνοντας στα μάτια και βουλώνοντας τ’ αφτιά σε όσα εγκλήματα του καταπιεστή της δεν την αφορούσαν άμεσα. Η λοατκια+ κοινότητα στις ΗΠΑ κέρδισε δικαιώματα, όταν βγήκε στο δρόμο τη δεκαετία του ‘60 στο πλευρό των μαύρων, των πορτορικανών, των γυναικών, των ανθρώπων που πάλευαν ενάντια στον πόλεμο του Βιετνάμ. Η λοατκια+ κοινότητα στην Αγγλία συνειδητοποίησε τη δύναμή της και κέρδισε απήχηση στην κοινωνία παλεύοντας στο πλευρό των ανθρακωρύχων, κόντρα στη Θάτσερ.

Στην Ελλάδα του 21ου αιώνα οι λοατκια+ αγωνίστριες και αγωνιστές ήταν αδύνατο να λείψουν από τις αντιφασιστικές διαδηλώσεις και το κύμα συμπαράστασης σε πρόσφυγες και μετανάστες (στριες). Γι αυτό και είναι αδιανόητο να λείψουν από το πλευρό των καταπιεσμένων εθνικών μειονοτήτων, της μακεδονικής και της τουρκικής.

Έχουν πια περάσει 68 χρόνια από το τέλος του εμφύλιου πολέμου, και όμως το ελληνικό κράτος αρνείται ακόμα την επιστροφή στους ελάχιστους υπέργηρους μαχητές του Δημοκρατικού Στρατού που κατάγονται από τα μακεδονικά χωριά, όπως και στα παιδιά και τα εγγόνια τους. Η δικαιολογία του κράτους: το ότι αυτοί οι πρώην αντάρτες δεν είναι «Έλληνες το γένος» .

Δίπλα στους υπερήλικες αυτούς ανθρώπους και τους απογόνους τους σοβαρές διακρίσεις βιώνουν και όσοι/ες εθνικά μακεδόνες έχουν μεταναστεύσει σε Καναδά και Αυστραλία και έχουν δραστηριοποιηθεί εκεί σε πολιτιστικούς συλλόγους όπου ασχολούνται με τη διατήρηση της πολιτιστικής κληρονομιάς τους, μιλώντας μακεδονικά, τραγουδώντας και χορεύοντας τους σκοπούς και τις μελωδίες των χωριών τους. Αυτοί οι άνθρωποι – διαρκώς σε παρακολούθηση από τα αντίστοιχα ελληνικά προξενεία – χάνουν με αυθαίρετο τρόπο το δικαίωμα στην ελληνική ιθαγένεια και τους απαγορεύεται η επιστροφή στα χωριά τους, ακόμη και στις κηδείες των συγγενών και των γονιών τους.

Στην ίδια την Ελλάδα η διαρκής επαγρύπνηση των αρχών σε σχέση με την «ανύπαρκτη», σύμφωνα με τους εθνικιστές, μακεδονική μειονότητα δεν σταμάτησε ποτέ. Η διακριτική (και ενίοτε αδιάκριτη) επιτήρηση στα μακεδονικά γλέντια και στη γιορτή του Προφήτη Ηλία (επέτειο της ομώνυμης επανάστασης – του Ίλιντεν), τα τραγούδια με τα χάλκινα που συνήθως έχουν μόνο μουσική και όχι λόγια – επειδή τα λόγια είναι στα μακεδονικά – είναι μικρές λεπτομέρειες που πρέπει να εξασκηθείς για να τις προσέξεις. Αλλά οι λοατκια+ άνθρωποι έχουμε ασκηθεί να δίνουμε προσοχή στις ενοχλητικές λεπτομέρειες, έχουμε συνηθίσει να διακρίνουμε την ανοχή από την αποδοχή. Και η μακεδονική εθνότητα είναι απόκληρη και καταδιωγμένη, και κάθε άλλο παρά ανεκτή.

Οι λεσβίες, οι ομοφυλόφιλοι, οι αμφί και οι τρανς της ομάδας Sylvia Rivera, έχοντας ζήσει και οι ίδιες μας την μπότα της καταπίεσης του κράτους και μεγάλου μερόυς της κοινωνίας, λόγω του σεξουαλικού προσανατολισμού και της ταυτότητας και έκφρασης φύλου μας, αναγνωρίζουμε ότι το ελληνικό κράτος περιορίζει την ελεύθερη έκφραση και των εθνικά Μακεδόνων της Φλώρινας και Πέλλας. Και καλούμε τον κόσμο της Φλώρινας και των γειτονικών νομών να δώσει δυναμικό παρόν στη γιορτή του Ίλιντεν στις 19 και 20 Ιουλίου στη Μελίτη…
…με μοναδική βεβαιότητα πως όταν μιλάμε για δικαιώματα, για αυτοπροσδιορισμό, για ΙΣΟΤΗΤΑ, η »απόλυτη» έννοια των λέξεων μάς χωράει όλες, όλ* και όλους!

ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ – ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΜΕ

– Ελευθερία στη χρήση της μακεδονικής γλώσσας από όποια, όποι* και όποιον το επιθυμεί
– Διδασκαλία της μακεδονικής γλώσσας στα δημόσια σχολεία των μειονοτικών περιοχών και εισαγωγή τόσο των μακεδονικών, όσο και των τούρκικων, σε δημόσια σχολεία και εκτός των μειονοτικών περιοχών, ως επιλεγόμενη 2η ξένη γλώσσα για τους ελληνόφωνους μαθητές /τριες 
– Δυνατότητα αλλαγής του ονόματος και επωνύμου των εθνικά Μακεδόνων
– Επιστροφή όλων των πολιτικών προσφύγων και η αποκατάσταση της ιθαγένειας σε όσους την έχουν στερηθεί
– Πλήρη και ίσα δικαιώματα για όλους τους κατοίκους της Ελλάδας! Καμία διάκριση ποτέ και πουθενά!!

Oμάδα Sylvia Rivera – για ένα κινηματικό Thessaloniki Pride

* Μακεδόνκες είναι οι Μακεδόνισσες στη Μακεδονική γλώσσα»