Σημείωμα της Σύνταξης της εφημερίδας «Η Κόκκινη», φύλλο 11, Μάης 2021

Σημείωμα της Σύνταξης της ΚΟΚΚΙΝΗΣ, φύλλο 11ο, Μάης 2021

Η καταστροφική διαχείριση της πανδημίας

Στο πρώτο κύμα του covid 19, την περσινή άνοιξη, επιλέχθηκε ένα αυστηρότερο λοκντάουν, που έφερε μεγάλη ύφεση αλλά είχε πολύ μικρότερο κόστος σε ανθρώπινες ζωές. Τώρα, στο δεύτερο κύμα, η καραντίνα ήταν υποτυπώδης, παρά την έξαλλη αστυνομική καταστολή στις πλατείες όπως στη Ν. Σμύρνη. Αποτέλεσμα: μικρότερη ύφεση, αλλά πολλαπλάσιο κόστος σε ανθρώπινες ζωές. Οι αξίες και οι προτεραιότητες αυτής της κυβέρνησης αποδείχθηκαν ποιες είναι. Πέρα από κάθε αμφιβολία. 

Επίθεση σε όλα τα μέτωπα

Όμως η Ν.Δ. δεν έμεινε εκεί. Η ύφεση των κοινωνικών αγώνων λόγω πανδημίας ήταν μια εξαιρετική ευκαιρία για τον Μητσοτάκη να επιχειρήσει μια κατά μέτωπο τριπλή αντιμεταρρύθμιση:

α) με το νομοσχέδιο Χατζηδάκη καταργείται το 8ωρο, ενώ περιορίζεται ασφυκτικά το δικαίωμα στην απεργία. Ουσιαστικά, απαξιώνονται στην πράξη οι συλλογικές συμβάσεις υπέρ των ατομικών. Και η εργατική τάξη ξαναγυρνά ενάμισι αιώνα πίσω στις κατακτήσεις της.

β) με το νομοσχέδιο Κεραμέως η αστυνομία εγκαθίσταται οριστικά μέσα στα πανεπιστήμια. Την ίδια ώρα επιβάλλεται εντατικοποίηση των σπουδών. Με απλά λόγια: διώχνονται από τα πανεπιστήμια τα παιδιά των φτωχών, που αναγκάζονται να εργάζονται παράλληλα με τις σπουδές τους, και άρα δεν είναι δυνατόν να πάρουν πτυχίο στο ασφυκτικό χρονικό πλαίσιο που επιβάλλει η κυβέρνηση. Και τα πανεπιστήμια, αντί για χώρος ελεύθερης διακίνησης ιδεών, μεταμορφώνονται σε ένα τεράστιο αστυνομικό τμήμα.

γ) με το νομοσχέδιο Τσιάρα η αντιμεταρρύθμιση προχωρά στην οικογένεια, αποθαρρύνοντας τις γυναίκες να προχωρήσουν σε διαζύγιο, μια και τώρα θα υποχρεώνονται από τον νόμο σε κοινή συνεπιμέλεια των παιδιών με τους πρώην συζύγους τους. Για να αποκλειστεί ένας κακοποιητής σύζυγος από αυτό το προνόμιο θα απαιτείται πρώτα μια «αμετάκλητη δικαστική απόφαση», και μάλιστα για κακοποίηση και των παιδιών και όχι μόνο της συζύγου του. Με άλλα λόγια, επιβάλλεται στις γυναίκες να διαλέξουν ανάμεσα στην παραμονή σε μια ενδεχόμενα κακοποιητική συμβίωση ή στον Γολγοθά μιας ατέλειωτης –και πανάκριβης– δικαστικής διαμάχης για να καταφέρουν να διεκδικήσουν την επιμέλεια των παιδιών τους μακριά από τον βασανιστή της ζωής τους. Πατρίς, θρησκεία οικογένεια, σε όλο τους το μεγαλείο. 

Ρατσιστές και έμποροι του πολέμου

Η κυβέρνηση Μητσοτάκη, πέρα από τη γενικευμένη έφοδο που επιχειρεί, έχει πάντοτε στη φαρέτρα της άλλα δυο όπλα για να τα χρησιμοποιήσει όποτε τα χρειαστεί: Τον ρατσισμό και την πατριδοκαπηλία.

Είναι μόλις πέρυσι που η κυβέρνηση κινητοποίησε τον στρατό, την ΕΛΑΣ και όλους τους ντόπιους νοικοκυραίους για να πολεμήσουν στον Έβρο ενάντια στην «εισβολή των ξυπόλητων», των μεταναστ(ρι)ών και των προσφύγων που επιχειρούσαν να ξεφύγουν από τον τρόμο του πολέμου και των καταναγκαστικών στρατοπέδων, ελπίζοντας σε ένα καταφύγιο. Και αυτή τη ντροπιαστική πολεμική επιχείρηση, η κυβέρνηση την αξιοποίησε για να δέσει καλύτερα μαζί της τον κόσμο της «δεξιάς πολυκατοικίας», τους μικροαστούς και τους καθυστερημένους πολιτικά εργαζόμενους που βλέπουν τους/τις μετανάστ(ρι)ες και πρόσφυγες ως απειλή για το βιοτικό τους επίπεδο. Και όχι τους καπιταλιστές και τους χρυσοκάνθαρους, που συνωστίζονται γύρω από την κυβέρνηση και τις κρατικές επιδοτήσεις.

Όσο για τους παλλικαρισμούς του Δένδια στην Τουρκία, υπενθυμίζουν ένα εφιαλτικό σενάριο. Αυτό μιας ελληνοτουρκικής σύρραξης. Τώρα οι μαγκιές γίνονται ανέξοδα και στηρίζονται στις πλάτες των ΗΠΑ, της Γαλλίας και του Ισραήλ, που επιχειρούν να «βάλουν τον Ερντογάν στη θέση του». Όμως, σε έναν πόλεμο οι απώλειες ανήκουν αποκλειστικά στους εργαζόμενους και στη νεολαία. Και στις δύο πλευρές του Αιγαίου. Και τα κέρδη στις εταιρίες που πουλούν αεροπλάνα Ραφάλ και φρεγάτες. Δεν επιτρέπεται κανενός είδους συστράτευση με αυτή την κυβέρνηση της αντιμεταρρύθμισης, του ρατσισμού και του εθνικισμού σε κανένα απολύτως θέμα. Πόσο μάλλον στην αντιπαράθεση με την Τουρκία.

Η Αριστερά που χρειάζεται άμεσα

Έχουμε μπροστά μας να στρατευτούμε με τους ταπεινούς και καταφρονεμένους της συγκυρίας, τους/τις μετανάστ(ρι)ες και πρόσφυγες. Και την ίδια στιγμή, να μην αφήσουμε τη Δεξιά να ενώσει τον κόσμο των «νοικοκυραίων» και των ξενόφοβων σε μια ισχυρή και ενιαία παράταξη, που θα επιβάλλει την τρομολαγνική ατζέντα της.

Να ενισχύσουμε και να στηρίξουμε κάθε εργατικό και κοινωνικό αγώνα ενάντια στη γενικευμένη έφοδο του Μητσοτάκη, ενώνοντάς τον με όλες τις άλλες κοινωνικές αντιστάσεις μέσα στην κοινωνία και τους εργαζόμενους.

Ήδη, υπάρχει η ιστορική εμπειρία της ανάλογης επίθεσης που επιχείρησε η κυβέρνηση της Ν.Δ. με επικεφαλής τον πατέρα του Μητσοτάκη, 30 χρόνια πριν. Εκείνη η κυβέρνηση είχε πάθει πανωλεθρία και από τις μαθητικές καταλήψεις και από το κίνημα αγανάκτησης για τη δολοφονία Τεμπονέρα. Και συντρίφτηκε τελειωτικά μπροστά στην απεργία των οδηγών της ΕΑΣ.

Σήμερα υπάρχει στην κοινωνία όλο το απαραίτητο δυναμικό για ακόμη σημαντικότερες νίκες των κινημάτων και της Αριστεράς. Αρκεί να αξιοποιήσουμε τις εμπειρίες και να αντεπιτεθούμε παθιασμένα σε κάθε μέτωπο που ανοίγει η κυβέρνηση.

Τώρα είναι καιρός για συσπείρωση και μάχη. Και η ενότητα όλων όσων δέχονται επίθεση μαζί με την τόλμη στην αντεπίθεση, είναι τα κλειδιά για τη δική μας νίκη.

Τόλμη, τόλμη, περισσότερη τόλμη, λοιπόν!