Γράφει η Γιάννα Κουκά

Χθες ξεκίνησε στο Μικτό Ορκωτό Δικαστήριο στην Κω, η δίκη για τον βιασμό μιας ακόμη αδελφής μας. Μιας αδελφής μας που βιάστηκε λίγες μέρες μετά από την Ελένη μας, την Ελενίτσα μας, όπως την λέει κι η μάνα της, όπως κι εμείς. Μιας αδελφής μας που βιάστηκε από τον ίδιο άνδρα που βίασε και την Ελένη. Τον Αλέξανδρο Λουτσάι κι έναν ακόμη άνδρα κακοποιητή. Από δυο άνδρες βιαστές, δυο άνδρες που ακουμπούν με τη βία τα κορμιά μας.
Χθες η αδελφή μας, που έχει ποσοστό αναπηρίας άνω του 67%, μίλησε για εκείνο το βράδυ της 1ης του Δεκέμβρη του ’18, που της πρότειναν μια βόλτα. Που της είπαν να μπει στο αυτοκίνητό τους να ακούσουν μουσική. Που κλείδωσαν τις πόρτες και την πήγαν σε υπαίθριο χώρο, στην περιοχή του Ενυδρείου στη Ρόδο. Που κοντά στις τουαλέτες την χτύπησαν. Που την χαστούκισαν. Που την έπιασαν από την κοτσίδα. Που της έπιασαν τα χέρια όπως όταν σου φορούν χειροπέδες. Που τη βίασαν.
Χθες η αδελφή μας είπε πως δεν κλαίει. Μόνο κάνει εμετό…

«Εγώ είμαι δυνατό κορίτσι, δεν κλαίω εύκολα. Πατάω στα πόδια μου γιατί είμαι δυνατή, έχω περάσει πολλά στη ζωή μου και δεν κλαίω. Οι μνήμες μου έρχονται σιγά σιγά. Με χαστούκισε ο 21χρονος 5-6 φορές δυνατά. Ήταν πολύ γυμνασμένος. Μετά με έπιασε από την κοτσίδα ο 21χρονος και ο 23χρονος μου έπιασε τα χέρια όπως όταν βάζουν χειροπέδες. Ήμουν σε σοκ. Για αυτό δεν τα είπα νωρίτερα στην Αστυνομία. Είχαν μουδιάσει τα χέρια μου. Ζαλίστηκα μετά έκανα εμετό. Τρόμαξα πάρα πολύ. Δεν υπήρχε κάποιος για να φωνάξω βοήθεια».

Χθες η αδελφή μας είπε πως έχει συνέχεια στο μυαλό της την Ελένη.

Χθες η γενναία αδελφή μας, το δυνατό κορίτσι είπε τι της έκαναν.
Χθες η αδελφή μας μίλησε!
Σε ακούω προσεκτικά, σε πιστεύω, αδελφή μου.