ΑΠΕΡΓΟΥΜΕ ΤΗΝ ΤΕΤΑΡΤΗ 17 ΑΠΡΙΛΗ
ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΕ ΜΙΑ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΠΟΥ ΑΔΙΑΦΟΡΕΙ ΓΙΑ ΤΙΣ ΖΩΕΣ ΜΑΣ
ΒΓΑΙΝΟΥΜΕ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ
Οι λοατκια+ άνθρωποι δεν ζούμε απομονωμένοι σε μια ροζ φούσκα. Είμαστε εργαζόμενες, άνεργα, αυτοαπασχολούμενοι. Και υποφέρουμε το ίδιο από τη φτώχεια και την ακρίβεια, όπως και ο υπόλοιπος κόσμος της εργασίας. Και ακόμη περισσότερο.
Οι απολύσεις και η ανεργία είναι και ο δικός μας εφιάλτης. Είναι και για μας Γολγοθάς το να βγει ο μήνας με αυτούς τους μισθούς και αυτές τις συντάξεις. Τα δημόσια νοσοκομεία έχουν διαλυθεί, τα απογευματινά ιατρεία και τώρα τα απογευματινά χειρουργεία είναι και για εμάς απλησίαστα. Γι΄ αυτό αναγκαζόμαστε να περιμένουμε μήνες ολόκληρους για μια εξέταση ή για ένα χειρουργείο διακινδυνεύοντας τις ζωές μας. Ή αλλιώς καταφεύγουμε σε ιδιωτικά ιατρεία πληρώνοντας αδρά και παλεύοντας μετά να σταθούμε στα πόδια μας με αιματηρές περικοπές.
Γι’ αυτό και η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας και τα αφεντικά είναι και δικοί μας ταξικοί εχθροί. Και στις 17 Απρίλη στηρίζουμε τις απεργιακές συγκεντρώσεις και κατεβαίνουμε στον δρόμο εναντίον μιας κυβέρνησης που αδιαφορεί για τις ζωές μας και νοιάζεται μόνο για τα κέρδη των παράσιτων του πλούτου.
Όμως μαζί με τα δίκια του κόσμου της εργασίας, κατεβαίνουμε στον δρόμο για να στηρίξουμε κάθε καταπιεσμένη/ο και εκμεταλλευόμενη/ο. Και διεκδικούμε ταυτόχρονα και τα δικά μας αιτήματα. Κατεβαίνουμε στον δρόμο γεμάτες/α οργή και θλίψη για μια ακόμη δολοφονημένη αδελφή μας.
– Οι γυναικοκτονίες, οι ξυλοδαρμοί και οι βιασμοί πληθαίνουν τόσο που χάνουμε πλέον τον λογαριασμό. Η κυβέρνηση της Ν.Δ. δεν δίνει ούτε ευρώ για νέες δομές προστασίας για επιζώσες/επιζώντα κακοποίησης, ούτε ακόμη και μετά την 5η γυναικοκτονία φέτος, έξω από το αστυνομικό τμήμα Αγ. Αναργύρων. Όσο για την ΕΛ.ΑΣ. του Χρυσοχοΐδη, που δήθεν ανασκουμπώθηκε για να αποδείξει πως διαθέτει ενσυναίσθηση απέναντι στις επιζώσες/επιζώντα της έμφυλης βίας, ξαναθυμήθηκε τον πραγματικό της ρόλο λίγο μετά, ξυλοφορτώνοντας με μανία τις/τους διαδηλωτ(ρι)ες στις 10 Απρίλη στη φεμινιστική πορεία στην Αθήνα.
Κατεβαίνουμε στον δρόμο ενάντια στις ρατσιστικές, αμφιομοτρανσφοβικές διακρίσεις, την καταστολή και τους αποκλεισμούς ευάλωτων και φτωχών ατόμων. Για να μην ξαναζήσουμε πογκρόμ, όπως αυτό στην πλατεία Αριστοτέλους. Για να μην επιτρέψουμε στο Κτήνος της Αβύσσου να δείξει ποτέ ξανά τα δόντια του στους δρόμους της Θεσσαλονίκης και της Ελλάδας. Καμιά ανοχή στον ρατσισμό και τον φασισμό, καμιά παραχώρηση στη μισαλλοδοξία. Δεν θα επιτρέψουμε ούτε την ελάχιστη εκδήλωση ομοτρανσφοβίας και κακοποιητικής συμπεριφοράς απέναντι σε λοατκια+ πλάσματα.
– Η κατοχύρωση του ομόφυλου γάμου από την κυβέρνηση της Ν.Δ. που ήρθε μετά από πολύχρονους αγώνες του λοατκια+ κινήματος, ήταν σημαντική επιτυχία. Αλλά δεν μας αρκεί. Διεκδικούμε να ληφθεί ειδική μέριμνα για τα πιο ευάλωτα πλάσματα ανάμεσά μας, για τα τρανς αδέρφια μας.
Τα τρανς άτομα ήταν τα πλέον πληττόμενα στην εργασία μετά από 2 χρόνια πανδημίας και μέσα σε συνθήκες γενικευμένης φτώχειας. Διεκδικούμε οι τρανς άνθρωποι να είναι ορατοί, ορατές και ορατά, χωρίς να κινδυνεύουν κάθε φορά που εκφράζουν την ταυτότητα φύλου τους σε δημόσιο χώρο.
Επίσης διεκδικούμε να απλοποιηθούν δραστικά οι διαδικασίες αλλαγής εγγράφων των τρανς. Και φυσικά να αναγνωριστούν οι μη δυικές ταυτότητες φύλου, ώστε τα νον μπάιναρι, άφυλα, gender queer άτομα να έχουν δικαίωμα στον γάμο και τη γονεϊκότητα με το φύλο με το οποίο αυτοπροσδιορίζονται. Και να αναγράφεται στα έγγραφα των παιδιών των τρανς γονέων το αληθινό όνομα του τρανς γονέα και όχι το dead name.
– Σχεδόν ένα χρόνο μετά το μαζικό έγκλημα της ελληνικής κυβέρνησης στην Πύλο και τις συνεχιζόμενες δολοφονικές επαναπροωθήσεις σε Αιγαίο και Έβρο, στεκόμαστε στο πλευρό προσφύγων και μεταναστ(ρι)ών, που είναι τα πιο χτυπημένα και αδικημένα κομμάτια όλης της εργατικής τάξης. Και που ο κοινωνικός στιγματισμός μαζί με τον θεσμικό ρατσισμό της κυβέρνησης τούς/τις/τα εξαθλιώνει ακόμη περισσότερο.
Όμως για μας, για την εργατική τάξη όπως και για όλα τα καταπιεσμένα πλάσματα, ο ρατσισμός αποδεικνύεται πως είναι μονάχα δηλητήριο και διάλυση. Μόνο η ενότητα με τα πιο καταπιεσμένα αδέρφια μας, μας δυναμώνει. Ενότητα και αγώνας ενάντια στην κυβέρνηση της Δεξιάς, νομιμοποιητικά έγγραφα για μετανάστριες και μεταναστά, άσυλο για όλες/όλους τις προσφυγ(ισσ)ες.
– Ενάντια στον πόλεμο. Οι εργάτ(ρι)ες σε Ελλάδα και Τουρκία -και σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του πλανήτη- δεν θέλουμε πόλεμο και λεφτά πεταμένα σε πανάκριβα όπλα και χρυσοπληρωμένους φονιάδες με γαλόνια. Θέλουμε ειρήνη και αυξημένες δαπάνες για σχολεία, νοσοκομεία, δομές για επιζώντα, αξιοπρεπείς συνθήκες στέγασης για μεταναστά και πρόσφυγες.
Η κυβέρνηση Μητσοτάκη αδιαφορεί για όλα αυτά. Και ξοδεύει αλόγιστα σε Ραφάλ και Μπελαρά, ταΐζοντας 57.000 άχρηστα στόματα αστυνομικών και 10.000 στόματα παπάδων. Αγοράζει στόλους από νέα περιπολικά για την ΕΛ.ΑΣ., για να βρίσκονται παντού έγκαιρα οι αστυνομικοί και να καταστέλλουν κοινωνικούς αγώνες. Κι ας μην περίσσεψε ούτε ένα περιπολικό για να σωθεί η ζωή της Κυριακής Γρίβα στους Νέους Αναργύρους που ολοφάνερα κινδύνευε.
Η κυβέρνηση της Ν.Δ. τρέχει πρόθυμα πίσω από κάθε εξόρμηση των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ και του Ισραήλ, από τη Μεσόγειο ως την Ερυθρά θάλασσα, στέλνοντας φρεγάτες και συστοιχίες Πάτριοτ, ελπίζοντας να γίνει «χρήσιμη» σε κάθε έγκλημα των ιμπεριαλιστών. Η κυβέρνηση αυτή είναι απόλυτα επικίνδυνη και πρέπει άμεσα να φύγει.

Αυτές τις μέρες που η ισοπεδωμένη Γάζα συνεχίζει να βομβαρδίζεται από την εγκληματική πολεμική μηχανή του Ισραήλ και πεθαίνουν συνέχεια βρέφη, παιδιά και ανήμποροι άνθρωποι, είτε από τις σφαίρες και τις ρουκέτες είτε από την πείνα και την έλλειψη νερού, εξαιτίας του ισραηλινού αποκλεισμού, εμείς κατεβαίνουμε στον δρόμο στο πλευρό της Παλαιστίνης. Στεκόμαστε ενάντια στις ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ και την κυβέρνηση Μητσοτάκη που στοιχίζονται ανερυθρίαστα με τους φονιάδες. Απαιτούμε κατάπαυση του πυρός εδώ και τώρα.

ΝΙΚΗ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ
Τετάρτη 17 Απρίλη 10πμ
Προσυγκέντρωση: Φιλίππου και Αγνώστου Στρατιώτου, Θεσσαλονίκη

ομάδα Sylvia Rivera για ένα κινηματικό Thessaloniki Pride